"Η διαθεσιμότητα κτυπά την πόρτα και της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης"

>> Από τη ΝΕΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Mε  χθεσινή τροπολογία που προωθεί ο Υπουργός Παιδείας και αλλάζει την οργανικότητα συνιστώντας 146.000 οργανικές ανά σχολική μονάδα στην α’/θμια και στην β’/θμια εκπαίδευση και σε συνδυασμό με ισχύουσες διατάξεις και άλλες που έπονται  θα πεταχτούν στο δρόμο από την επόμενη χρονιά χιλιάδες εκπαιδευτικοί και της Πρωτοβάθμιας. Θα κλείσουν ή θα υποβιβαστούν εκατοντάδες σχολεία, από τον ίδιο μνημονιακό Προκρούστη που έκλεισε νοσοκομεία και απέλυσε κατακαλόκαιρα 2500 καθηγητές κι άλλους τόσους εργαζόμενους στην ΕΡΤ. Επίσης με την  «κινητικότητα-διαθεσιμότητα-απόλυση των Δ.Υ.» και τα κριτήριά της, στοχοποιούνται  εκείνου που διορίστηκαν  με την επετηρίδα, αλλά κι όσοι μεγάλωσαν κι έφτασαν τα 1000 ευρώ μισθό, τους οποίους στοχεύουν να τους αντικαταστήσουν με κάθε τρόπο  με άλλους, των 600, των 500, ή ωρομίσθιους των 300 και 400 ευρώ!Είχαμε από καιρό σημειώσει εμφατικά πως η εκπαίδευση θα αποτελέσει βασικό πεδίο για τη συρρίνωση των κοινωνικών δαπανών και οι εκπαιδευτικοί  βασική δεξαμενή για την άντληση των χιλιάδων απολύσεων, στις οποίες δεσμεύτηκε η κυβέρνηση με τα Μνημόνια απέναντι στην Τρόικα και τους διεθνείς τοκογλύφους !

Ένα Υπουργείο-Προκρούστης που όχι μόνο επιχειρεί να λειτουργήσει τα Δημοτικά σχολεία και τα Νηπιαγωγεία «εξαφανίζοντας» τα χιλιάδες κενά που δημιουργούν οι μηδενικοί διορισμοί μονίμων και ελάχιστων αναπληρωτών- έναντι των αθρόων συναταξιοδοτήσεων, αλλά επιχειρεί με μια μεθοδευμένη διαδικασία να περικόψει εκπαιδευτικές δομές και να «κατασκευάσει» μια μεγάλη μάζα εκπαιδευτικών της Π.Ε. (κυρίως δασκάλων) ως «πλεονασματική και υπεράριθμη».Και να πώς τα κενά γίνονται «πλεονάσματα»: Τα τμήματα αυξάνουν τον αριθμό των μαθητών τους κατά 10% και συμπτύσσονται, οι τάξεις υποδοχής δε λειτουργούν, το ολοήμερο υπολειτουργεί με προοπτική να κλείσει, ενώ πραγματική βόμβα αποτελεί η πρόσληψη για πρώτη φορά αναπληρωτών δασκάλων μέσω ΕΣΠΑ αποκλειστικά για τα ολοήμερα σχολεία, που βαφτίζονται πιλοτική δομή, για να μη στελεχώνονται με μόνιμες θέσεις εργασίας και στόχο την κατάργηση κάθε οργανικής θέσης σε αυτά, την οριστική απομάκρυνση συναδέλφων και στη θέση τους να επεκταθεί η πρόσκαιρη, επισφαλής, ελαστική εργασία των 300- 400 ευρώ μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ. Δάσκαλοι με προβλήματα υγείας οδηγούνται «ή στην τάξη με πλήρες ωράριο ή στην απόλυση». Ήδη, χιλιάδες εκπαιδευτικοί, που φέρεται πως έχασαν τη θέση τους, απομακρύνθηκαν ως τάχα υπεράριθμοι από τα σχολεία τους, αρκετοί δε συνάδελφοι πανελλαδικά αποτέθηκαν εκτός ΠΥΣΠΕ .Τα σχέδια αυτά έγιναν ακόμα πιο αποκαλυπτικά, όταν εκεί που απομακρύνθηκαν συνάδελφοι ως υπεράριθμοι,ή που δεν έγιναν αποσπάσεις προσλαβάνονται αναπληρωτές και ωρομίσθιοι!

σσσσσσσσσσσ…Σιγά ο κυβερνητικός και ο κατεστημένος συνδικαλισμός κοιμάται!

Από το καλοκαιρινό συνέδριο της Ομοσπονδίας σα μια γροθιά, οι 6 γαλαζοπράσινοι στο Δ.Σ. της ΔΟΕ, συγκρότησαν οριακά φιλοκυβερνητική πλειοψηφία και έκτοτε έμειναν γαντζωμένοι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Από την άλλη, στο ίδιο συνέδριο, παρά τις προσπάθειες ανεξάρτητων αντιπροσώπων και ριζοσπαστικών συλλογικοτήτων, η Εκπαιδευτική Αριστερά στο σύνολο της και με ποικίλες περιχαρακώσεις, δεν μπόρεσε τελικά για ελάχιστους ψήφους αντιπροσώπων να αλλάξει το συσχετισμό δύναμης στη ΔΟΕ και να πάρει την πλειοψηφία στον κλάδο,-ο κάθε Δάσκαλος ας αναστοχαστεί κι ας κάνει την αυτοκριτική του γι αυτό. Ως εκ τούτου με ναρκοθετημένες τις Γ.Σ , που και αυτές συνεκλήθησαν τελευταία στιγμή, αιφνιδιαστικά  η συνδικαλιστική γραφειοκρατία τις «χρησιμοποίησε» για να βρει άλλοθι στις προειλημμένες αποφάσεις της. Απροκάλυπτα πλέον η ηγετική ομάδα  στο Δ.Σ της ΔΟΕ, σε διατεταγμένη κυβερνητική και κομματική υπηρεσία, υπηρέτησε το άθλιο σχέδιο της διάσπασης, οδηγώντας μας, μέσα στις 8 μέρες της απεργίας των καθηγητών, να έχουμε απεργήσει μεν 4 μέρες, αλλά να μην συμπέσουν επί της ουσίας απεργιακά σε καμιά φάση οι δυο κλάδοι και κυρίως στην επικίνδυνη και κρίσιμη πενθήμερη που ξεκίναγε στις 16 Σεπτέμβρη!. Κανένα «δώρο» από το Υπουργείο δεν έφερε στον κλάδο μια τέτοια επονείδιστη στάση της συνδικαλιστικής του ηγεσίας. Τουναντίον, από την επόμενη κιόλας μέρα των διασπαστικών αποφάσεων το Υπουργείο άνοιξε τα χαρτιά του και η διαθεσιμότητα-κινητικότητα-απόλυση χτυπάει την πόρτα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης!

Κι ενώ η ΔΟΕ της συνενοχής και της βαριάς ήττας, κάνει πως δε βλέπει το παγόβουνο της διαθεσιμότητας του οποίου άνοιξε το δρόμο, κάνοντας επιμέρους κριτική στο Υπουργείο για θέματα ύφους και σωστής διαχείρισης, εκτιμάμε πως αν το σχέδιο που εξυφαίνεται αποδώσει στο μάξιμουμ και δεν μπλοκαριστεί από τη δική μας κινητικότητα, την αγωνιστική, τους επόμενους και μόνο μήνες χιλιάδες εκπαιδευτικοί της Π.Ε. θα δούμε στο μητρώο μας  και το survey τη στάμπα της υπεραριθμίας, της ομηρίας και της διαθεσιμότητας να κάνει πιο γκρίζο και πιο αβέβαιο το εργασιακό μας μέλλον.Το βαρύ και καταθλιπτικό αυτό τοπίο επιβαρύνουν σήμερα όσοι και απ’τις δύο Ομοσπονδίες πολέμησαν τον αγώνα, όσοι τον διέσπασαν, όσοι τον φοβήθηκαν, όσοι τον εκμεταλλεύτηκαν, όσοι τον ανακάλυψαν αργά, όσοι δεν έδωσαν πολιτική κάλυψη στις αγωνιστικές διαθέσεις του κλάδου, παρά επέβαλαν τη σιωπή των αμνών  και που σήμερα επιχειρούν ανερυθρίαστα να εμφανιστούν ως οι Νέστορες που «τα είχανε προβλέψει» και ξαναφέρνουν ως καινούργιο την αρχαία σκουριά, δηλαδή τις 24ωρες εθιμοτυπικές τουφεκιές της ΓΣΕΕ, και τις τάχα εναλλακτικές,στην ουσία ανύπαρκτες μορφές αγώνα!

Όσο είναι φανερό πως η καθημερινότητα στα σχολεία και το μέλλον όλων μας αλλάζει δραματικά, άλλο τόσο είναι φανερό για μια ακόμη φορά πως αυτό το προσωπικό του κυβερνητικού-κομματικού συνδικαλισμού δεν μπορεί να αναλάβει τους αγώνες, τις μικρές και τις μεγάλες μάχες που θα ξεπηδούν συνεχώς πια ως αδήριτη ανάγκη. Εμείς, όλοι οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί, πρέπει να πάρουμε το μέλλον και τους αγώνες στα χέρια μας, γιατί καμιά πολιτική, συνδικαλιστική, παραταξιακή σκοπιμότητα δε μπορεί να παίζει με τη ζωή μας. Όταν η διαθεσιμότητα-απόλυση κτυπά την πόρτα και στην Πρωτοβάθμια με καθοριστικό το ρόλο της συνδικαλιστικής ηγεσίας, που  στρώνει το δρόμο στην κυβερνητική βαρβαρότητα, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η σύγκρουση είναι ο δρόμος μας-με ένα κίνημα ανεξάρτητο-ριζοσπαστικό, κι ένας δυναμικός, αποφασιστικός, ταξικός αγώνας-μέχρι την ανατροπή, είναι η απάντησή μας.