Ετεροχρονισμένη τιμή σε εκλιπόντα Εφ. Αξιωματικό και μια γλωσσική επισήμανση

Θα αρχίσω με την επισήμανση του Περίανδρου∙ «αι μεν ηδοναί φθαρταί, αι δε τιμαί αθάνατοι». Και μ’αυτό να επικροτήσω τη θέση του ΣΕΑΝ Χίου να τιμήσει τη μνήμη ενός ΔΕΑ (ΠΖ), του αείμνηστου Χρήστου Πασόη. Να συμπληρώσω ακόμα, πως η τιμή αυτή είναι αναγκαίο να απευθύνεται σε όλους τους στρατιώτες, τους νέους αλλά και μεγαλύτερους που φιλάττουν Θερμοπύλες∙ καθ’ότι, «ουδέν γλυκίον της πατρίδος».

Ιδιαίτερα στις σημερινές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες όσοι παραμένουν και ζούν στην επαρχία και ιδιαίτερα στα νησιά μας, είναι οι σύγχρονοι στρατιώτες-οπλίτες που μοχθούν και μάχονται διπλά, ενάντια στο δυσβάσταχτο παρόν και το απροσδιόριστο; μέλλον. Προσοχή και φροντίδα και στους ακρίτες-ήρωες αυτούς.

Φιλικές γλωσσικές επισημάνσεις προς τον ΑΣΕΑΝ Χίου, μια και η πατρίδα με τη γλώσσα είναι το ίδιο. Οι λέξεις που γράφτηκαν λάθος, σωστό είναι να γραφτούν έτσι:

Την τελική, στον κώνο, την πενιχρή, τον τότε, δεν πρόκειται, τον εκλιπόντα, τον ξεχασμένο (γιατί η λέξη αναφέρεται στον Ήρωα).

Καλή και ειρηνική χρονιά

Με εκτίμηση Κ.Α. Ναυπλιώτης

από τον Καταρράκτη Χίου