"Πολυτεχνείο 2014: Το κίνημα είναι σε κώμα ή κόμμα"

>> Από τη Νέα Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Κίνηση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας στη Χίο

Όσο ζούμε με ψευδαισθήσεις, τόσο περισσότερο θα χάνουμε έδαφος. Οι αγώνες του παρελθόντος ανήκουν στο παρελθόν. Οι αγώνες μας δε μπορούν να νοηματοδοτούνται εξ ολοκλήρου από το τι συνέβη 30, 40 ή 500 χρόνια πριν. Η ιστορική εμπειρία έχει σημασία όταν χρησιμοποιείται με βάση τις ανάγκες του σήμερα κι όχι για τη συντήρηση του χθες. Το χθες δε μπορεί ν' απαντήσει στο σήμερα. Εμείς απ' την άλλη, ή πετάμε τους σκελετούς απ' τις ντουλάπες μας ή βουλιάζουμε. Οι κυρίαρχοι το 'χουν καταλάβει αυτό κι εξελίσσονται.

Οι όποιες νέες ιδέες εκτελούνται στο βωμό της συντήρησης του πτώματος της μεταπολίτευσης. Τη συνθηματολογία την έχουμε μάθει όλοι απ' έξω τόσα χρόνια. Απ' τον Τεμπονέρα στο η χούντα δεν τελείωσε το '73 (και επίκαιρο)και ξανά απ' την αρχή. Συνθήματα που πλέον δεν είναι φορείς οποιουδήποτε ριζοσπαστικού νοήματος. Συνθήματα που λειτουργούν για να βαυκαλίζουν μια μάζα που δεν είναι κίνημα και που δεν έχει προταγματικά σημεία αναφοράς που να συνδέουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η φαντασία μας είναι νεκρή. Ο παλμός μας νωχελικός. Η νοοτροπία στείρα κι η δράση δανεισμένη από φετίχ του παρελθόντος.

Τ' ότι κάποιοι φοιτητές ξυλοκοπήθηκαν από μια άγρια καταστολή, μάλλον δεν ενδιαφέρει και πολύ όλο τον υπόλοιπο φοιτητικό μαζόκοσμο. Αυτός αλήθεια έχει φτάσει να ενδιαφέρεται μόνο για το αν έγινε κατάληψη στη σχολή του κι έχασε το μάθημα; Τα μυαλά του έχουν πολτοποιηθεί στο μπλέντερ της βλακείας που του προσφέρουν απλόχερα το κεφάλαιο και τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε ; Έχει συμβιβαστεί με τ' ότι θα ζήσει σαν δούλος;

Έχουμε μια καίρια ιστορική επιλογή να κάνουμε. Ας αποφασίσουμε στα σοβαρά να διεκδικήσουμε όσα θα κάνουν τη ζωή μας ανθρώπινη κι αξιοβίοτη. Συλλογικά κι αυτό-οργανωμένα. Ας μην πετάμε στα σκουπίδια τις ευκαιρίες. Ας μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις νίκες μας κι ας μην τις μετατρέπουμε σε ήττες. Ας τελειώνουμε με τα πτώματα του παρελθόντος, με τις αυταπάτες, τους μεσσίες και τις πρωτοπορίες κάθε είδους .Για τον καθορισμό των ζωών μας από εμάς τους ίδιους με αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη και διαρκή αγώνα.