Περί Επιτροπών…

>> Γράφει ο Γιάννης Ν. Παληός

Είναι γνωστό στην «πολιτική πιάτσα» διαχρονικά ότι, εάν θέλεις να μην λυθεί ένα ζήτημα, φτιάχνεις μία επιτροπή. Το τελευταίο διάστημα έχουμε με απόφαση της Βουλής τη δημιουργία Επιτροπών για τη διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων, την «Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους» καθώς και τη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής «για την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς των μνημονίων και της επιτήρησης και για κάθε άλλο ζήτημα που σχετίζεται με την εφαρμογή και την υλοποίηση των Μνημονίων». Ας δούμε ορισμένες πολιτικές πλευρές του ζητήματος.

1. Η συγκρότηση των Επιτροπών αυτών έρχεται σε μία περίοδο όπου τα λαϊκά προβλήματα βρίσκονται σε όξυνση, όπου το βασικό νομοθετικό πλαίσιο των μνημονίων παραμένει αλώβητο, όπου οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης-«δανειστών», όπως και να το ονομάσουν, οδηγούν σε νέα συμφωνία που θα συνοδεύεται με δέσμη αντιλαϊκών μέτρων. Ταυτόχρονα γίνεται σε μία περίοδο που τα πρώτα δείγματα της κυβέρνησης δείχνουν ότι δεν θα υλοποιήσει (όπως δείχνουν και τα πρώτα της νομοθετήματα) ούτε καν τις προεκλογικές υποσχέσεις-ψίχουλα. Επομένως, μέσω των Επιτροπών αυτών, πάνε όλα αυτά να καλυφθούν κάτω από ένα μανδύα «δημοκρατίας», ενώ ουσιαστικά η «μπάλα πετιέται στην εξέδρα».

2. Μέσω των Επιτροπών, κυρίως της Εξεταστικής, και για το Χρέος, πάνε να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων κι αυτό γιατί συνολικά η πολιτική της νέας κυβέρνησης δεν αντιμετωπίζει τις αιτίες της κατάστασης και, επομένως, συμβάλει στην διαιώνισή της. Για παράδειγμα, η επιτροπή για το Χρέος πάει ουσιαστικά, αφενός να το νομιμοποιήσει στη λαϊκή συνείδηση ως αιτίες των δεινών που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα το χρέος που τα ίδια δεν δημιούργησαν και, αφετέρου, να εμφανίσει το χρέος ως κάτι «ξένο» προς το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τις κρίσεις του. Το κρατικό χρέος (μικρό ή μεγάλο) όλων των καπιταλιστικών χωρών δεν δημιουργήθηκε γιατί τα κράτη και οι κυβερνήσεις «έδιναν πολλά για μισθούς ή συντάξεις» αλλά γιατί μέσω των κρατικών προϋπολογισμών χρηματοδοτούνται οι κεφαλαιοκράτες, υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες κ.ά. Ταυτόχρονα, η παρουσία της χώρας μας στην Ε.Ε μεγάλωνε το πρόβλημα αυτό. Η Επιτροπή που δημιουργήθηκε έχει ως στόχο να το «χωρίσει» ουσιαστικά σε «νόμιμο και μη» και, φυσικά, μετά από αυτό και, πέρα από τις διεκδικήσεις της, να καλέσει πάλι από το λαό να το πληρώσει «ματώνοντας» κοινωνικά και οικονομικά. Τα ίδια αφορούν και την Επιτροπή για την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια. Τα μνημόνια δεν έφεραν την κρίση, αλλά είναι παιδιά της κρίσης. Είναι η υλοποίηση των γενικότερων κατευθύνσεων της Ε.Ε κατά την περίοδο της κρίσης του συστήματος με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αυτή έχει σε μία χώρα όπως η Ελλάδα. Μέσω της Επιτροπής αφενός «βγαίνει λάδι» ο καπιταλισμός που έχει στο DNA τις κρίσεις και αφετέρου αθωώνεται και η ίδια η Ε.Ε. και η συνολική της πολιτική που προβλέπει ανάλογα μέτρα σε όλες τις χώρες, με ή χωρίς μνημόνιο.

3. Ο λαός, το λαϊκό κίνημα δεν θα πρέπει να μείνει αμέτοχο, παρακολουθώντας παθητικά τις κινήσεις εντυπωσιασμού στη Βουλή ή τα επόμενα επεισόδια των πιθανών «αποκαλύψεων» που θα προκύπτουν από την πορεία των Επιτροπών. Σταθερά στις επιδιώξεις του πρέπει να βρίσκεται το δίκαιο αίτημα για επανακατάκτηση των απωλειών του όλα αυτά τα χρόνια, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του. Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί ριζικά διαφορετική πολιτική ρήξης με την Ε.Ε. και χάραξης άλλης πολιτικής με το λαό στο οικονομικό και πολιτικό τιμόνι της χώρας. Πορεία που δεν μπορεί να υλοποιηθεί από τη σημερινή κυβέρνηση!