Να νικήσουμε το φόβο…Να μπορούμε να ζούμε ανθρώπινα!

>> Γράφει ο Δημήτρης Λαβατσής, Μέλος της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Χίου

 Η προεκλογική περίοδος που έχει ξεκινήσει χαρακτηρίζεται από την απουσία πολιτικών επιχειρημάτων από την μεριά των κομμάτων της εξουσίας. Έχοντας βρεθεί σε πρωτοφανή οργανωτική κρίση, συνέπεια της απουσίας οποιουδήποτε προγραμματικού στοιχείου που να δίνει βάσιμη ελπίδα για κάτι καλύτερο από την καταστροφή που επέλεξαν τόσα χρόνια για την κοινωνική πλειοψηφία, είναι αναγκασμένα να ποντάρουν στον φόβο. Προσπαθούν να μετατρέψουν  την θλίψη, την αγωνία και  την ανασφάλεια που νιώθουμε οι περισσότερες και περισσότεροι με την κατάσταση που ζούμε, εξ αιτίας των πολιτικών τους, σε πανικό!

Αμολάνε τα πρωτοκλασσάτα στελέχη τους όπως τον Βενιζέλο ή  τον Σαμαρά μπροστά στο τείχος  του αίσχους στον Έβρο που δήλωσε ι ότι για όλα περίπου φταίνε οι πρόσφυγες των πολέμων. Με την ίδια ευκολία που του φταίνε όσοι και όσες εργαζόμενοι αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στην  διάλυση της εργασίας, στην κλοπή των μεροκάματων

Με την ίδια ευκολία που στέλνει όλα τα χρόνια αυτός και συνολικά οι κυβερνήσεις του αλλά και οι προηγούμενες τα ΜΑΤ να απαντάνε στους ανέργους σπάζοντάς τους τα κεφάλια.

 Ποτέ άλλοτε στις εκλογές της μεταδικτατορικής περιόδου δεν είχαμε τόση ιδεολογική τρομοκρατία.

Το κυρίαρχο σύνθημα τους είναι: «σταθείτε ακίνητοι σαν κοινωνία γιατί θα πάθετε χειρότερα!»Κι ακόμη :»καλύτερη ζωή δεν έχει με εμάς αλλά με τους κακούς κόκκινους θα καταστραφείτε γιατί θα σας βάλουν σε περιπέτειες!»

Ο πολιτικός τους πραγματισμός θυμίζει τις κατοχικές κυβερνήσεις μόνο που τώρα τα συμφέροντα που υπηρετούν δεν είναι κάποιων κακού κατακτητή αλλά του κεφαλαίου ελληνικού και διεθνούς.

Η χαμέρπεια και το μίσος για όλους είναι αυτό που μας προτείνουν σαν τρόπο ύπαρξης.

Από κοντά και ο μοιραίος άνθρωπος ο μεταμοντέρνος Παπανδρέου που έρχεται σαν να μην είχε παίξει κανένα ρόλος την καταστροφή  να μας δώσει ελπίδα!

Όλοι οι παραπάνω  ποντάρουν στον φόβο, στην δουλοπρέπεια που καλλιέργησαν σε τμήμα του πληθυσμού στις πελατειακές σχέσεις που γιγάντωσαν σαν τρόπο επιβολής τους. Ξανακαλούν στην διαφθορά!  

Απέναντι στο μίσος για τον διπλανό μας , τον φόβο, την δουλοπρέπεια ,τις πελατειακές σχέσεις ,την υποταγή στα αφεντικά ,την διαφθορά, εμείς σαν πολίτες ένας- ένας αλλά και σαν κοινωνία συνολικά έχουμε καθήκον να σκεφτούμε, να αγωνιστούμε να ελπίζουμε βάσιμα στο συλλογικό εγώ μας που τόσα χρόνια συκοφαντείται.

Κόντρα στον ατομισμό να ξαναχτίσουμε την δημοκρατία, απαραίτητη  προϋπόθεση κοινωνικής δικαιοσύνης. Κόντρα στον φόβο να ανοίξουμε τα μυαλά μας και την ψυχή μας με κριτικό νου αλλά και πίστη στην δυνατότητα να αλλάξουμε τα πάντα γιατί όπως λέει ένα παλιό σύνθημα «Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος»

Άλλωστε «ουτοπία δεν είναι να πιστεύεις ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά να νομίζεις ότι μπορούν να μείνουν ακίνητα»

Το ζήτημα λοιπόν τίθεται ως εξής: θα τα αλλάζουν αυτοί οι εκφραστές της μειοψηφίας, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους  κάνοντας την ζωή μας ακόμη χειρότερη;

Ή θα αλλάζουμε εμείς με συλλογικό σχεδιασμό και αγώνες την ζωή μας κάνοντας την αξιοβίωτη; κόντρα στον εφησυχασμό και τον ατομισμό που επέτρεψε σε αυτούς να  επιβάλουν την καταστροφή μας  αλλά και κόντρα  στις τερατώδεις ανισότητες του παρόντος και του μέλλοντος που θα ζήσουμε εάν ολιγωρήσουμε και υποταχθούμε .

Ο αγώνας είναι σκληρός.

Αυτοί έχουν όλα τα μέσα με το μέρος τους: Τους καναλάρχες που δεν  πλήρωσαν ποτέ τους τρομοκράτες της TV, την πλειοψηφία των εφημερίδων, ντόπιων και διεθνών , ένα σωρό συντηρητικούς διανοούμενους που τα παίρνουν για να παπαγαλίζουν ,να κάνουν τον μαλάκα και στην κρίσιμη στιγμή να ρίχνουν το δηλητήριό τους.

Εμείς έχουμε ένα όπλο: το δίκιο μας, το αίτημα για μια ζωή ανθρώπινη για όλους! Οι εκλογές αυτές θα καθορίσουν το μέλλον μας για πολλά- πολλά χρόνια: θα αποφασίσουμε αν θα ζούμε σαν δούλοι εμείς και τα παιδιά μας ή σαν ελεύθεροι άνθρωποι σε μια κοινωνία δικαιοσύνης

Είναι στο μυαλό στην καρδιά και στο χέρι όλων μας αυτό που θα γίνει.

Το δίλλημα παραμένει ¨Η ΕΜΕΙΣ ¨Η ΑΥΤΟΙ!