Κυρίως ζητούμενο όχι το πόσο, αλλά το ποιο Δημόσιο θέλουμε

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

Το τελευταίο διάστημα ξαναφούντωσε στον δημόσιο διάλογο και στα Μ.Μ.Ε. η συζήτηση για την απαίτηση της Τρόϊκα (δηλαδή των δανειστών μας) να απολυθούν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι ώστε να λιγοστέψει η κρατική δαπάνη μισθοδοσίας τους.

 Την άποψη αυτή δείχνουν να ασπάζονται – και μάλιστα φανατικά- αρκετοί πολίτες, κάποιοι επειδή ελπίζουν ότι έτσι θα μειω θεί κάπως η υπερφορολόγησή μας, άλλοι επειδή θεωρούν τον Δημόσιο τομέα κύριο υπαίτιο των δεινών μας, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που, μέσω συγκρίσεων με άλλα Ευρωπαϊκά Κράτη, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, η Ελλάδα, έχει όντως υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους που, λόγω μονιμότητας, “έδεσαν τον γάϊδαρό τους” και αδιαφορούν – όχι βεβαίως όλοι- για τη σωστή εξυπηρέτηση των πολιτών.

 Δυστυχώς, όπως συμβαίνει συχνά, και η εν λόγω συζήτηση γίνεται υπό το κράτος ιδεολογικής ή συναισθηματικής φόρτισης, με αρκετή δόση δογματισμού και άρα όχι αντικειμενικά. 'Ετσι όμως είναι δύσκολη έως αδύνατη η εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων και η λήψη των πλέον σωστών αποφάσεων.

 Για να απαντηθεί το δύσκολο ερώτημα όχι πόσο αλλά ποιό Δημόσιο έχουμε ανάγκη σήμερα, θα χρειασθεί να καταγράψουμε κάποια αναμφισβήτητα δεδομένα:

ΠΡΩΤΟΝ, όταν μιλάμε για Δημόσιο, κατά βάση πρέπει να έχουμε στο νου μας τους γιατρούς και νοσηλευτές του ΕΣΥ, τους νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές όλων των βαθμίδων, τους δικαστικούς, στρατιωτικούς, αστυνομικούς, λιμενικούς, πυροσβέστες, κοινωνικούς λειτουργούς, υπαλλήλους ΟΤΑ, εφοριακούς, τελωνιακούς και τους υπαλλήλους κάποιων άλλων Κρατικών Υπηρεσιών. Αυτοί, κατά κύριο λόγο, βαρύνουν με την μισθοδοσία τους τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς επίσης και οι Εκκλησιαστικοί λειτουργοί.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, η Ελλάδα, χώρα με ορεινούς όγκους και αμέτρητα νησιά, εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένη να ξοδεύει περισσότερα από κάθε άλλη Ευρωπαϊκή Χώρα ώστε να μην στερηθούν βασικές υπηρεσίες ορεινές κωμοπόλεις και μικρά νησιά (σχολεία, κέντρα Υγείας, λιμενικοί σταθμοί, αστυνομικά τμήματα, πυροσβεστικά κλιμάκια κ.λ.π.).

ΤΡΙΤΟΝ η Πατρίδα μας, είναι η μόνη Ευρωπαϊκή Χώρα που, λόγω πολυετούς πίεσης από την Τουρκία και λόγω του εξ ανατολών και νότου, έντονου μεταναστευτικού ρεύματος, αναγκάζεται να διατηρεί πολυδάπανες στρατιωτικές και άλλες δυνάμεις (λιμενικούς, συνοριοφύλακες) και έτσι επιβαρύνει δυσανάλογα τον ετήσιο προϋπολογισμό της.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ το Δημόσιο, ήταν όντως υπερτροφικό για πολλά χρόνια λόγω υπεράριθμων προσλήψεων τόσο ως μέσο μείωσης της ανεργίας όσο και για ρουσφετολογικούς, ψηφοθηρικούς λόγους. 'Ομως σήμερα, λόγω της χρεοκοπίας του Κράτους, της μεγάλης μείωσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και της σχέσης “μία πρόσληψη για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις”, ο δημόσιος τομέας διαρκώς μικραίνει σε σημείο που βασικές Υπηρεσίες του χωλαίνουν και υπολειτουργούν.

 Από τα παραπάνω, προκύπτουν αβίαστα κάποια εύλογα ερωτήματα:

1)'Οσοι επιθυμούν και επιδιώκουν και άλλη συρρίκνωση του Κράτους, θα δεχόταν ευχαρίστως και αγόγγυστα μείωση και άλλο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, των εκπαιδευτικών, των γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ, των κοινωνικών λειτουργών και των λοιπών υπαλλήλων κρίσιμων και χρήσιμων Υπηρεσιών;

2)'Οσοι επιμένουν σε περαιτέρω συρρίκνωση του Κράτους, θα ένοιιωθαν καλά αν ποτέ έπαυαν να κατοικούνται τα μικρά Ελληνικά νησιά όπως ίσως θα ήθελαν-για ευνόητους λόγους- άσπονδοι “φίλοι” και εχθροί;

Καλό είναι να σκεπτόμαστε ενίοτε με όρους καθαρά οικονομικούς, όμως, ως έλλογα όντα, ας σκεφθούμε ταυτοχρόνως εθνικά και κοινωνικά.

3)Θα ήταν για κάποιους ευχάριστο να δούμε και άλλη αύξηση της ήδη μεγάλης και τρομακτικής ανεργίας με πλήρη κατάρρευση ΟΛΩΝ των Κρατικών λειτουργιών που θα οδηγούσε την κοινωνία σε πλήρη απόγνωση; Αυτό θέλουν και επιδιώκουν κάποιοι;

Βέβαια, ανεξαρτήτως της απάντησης που δίνει ο καθένας μας στα παραπάνω ερωτήματα, είναι απολύτως αναγκαίο να συμβούν τάχιστα τα εξής:

-Πάταξη της ρουσφετολογίας και αναξιοκρατίας στο Δημόσιο. Δραστική περιστολή της σπατάλης στο λειτουργικό κόστος των Δημοσίων Υπηρεσιών. Αξιολόγηση ΟΛΩΝ των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων όλων των Υπηρεσιών και όλων των βαθμίδων. Ουσιαστική και παραδειγματική πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής και του “φακελακιού”. Φιλότιμη, πρόθυμη και ουσιαστική εξυπηρέτηση του πολίτη-του κάθε πολίτη-από όσους ορκίσθηκαν να υπηρετούν το κοινό καλό και το κοινό συμφέρον ως κρατικοί υπάλληλοι.

Ας αντιληφθούν επιτέλους-έστω οι λίγοι επίορκοι-ότι, ως κρατικοί υπάλληλοι, τάχθηκαν να υπηρετούν τον 'Ελληνα πολίτη και όχι να τον καταδυναστεύουν και να τον απομυζούν εκβιαστικά, απροκάλυπτα ή “με το γάντι”.

Αν όλα αυτά συμβούν-και μπορούν να συμβούν-, οι υποστηρικτές των απολύσεων, θα χάσουν τα επιχειρήματα και τη φωνή τους. Οι ίδιοι οι δημόσιοι λειτουργοί και υπάλληλοι καθώς και οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες, ας φροντίσουν γι' αυτό.

Κι εμείς, οι απλοί φορολογούμενοι πολίτες, αντί να συζητάμε για το ΠΟΣΟ Κράτος θέλουμε, ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο ΠΟΙΟ Κράτος μας χρειάζεται στη σημερινή δύσκολη εποχή.