Και ο κρίνων κρίνεται

>> Του Κ. Α. Ναυπλιώτη

Διαβάζοντας την τραγωδία Βάκχες του Ευριπίδη (στ. 774-776) βλέπουμε τον χορό να λέει:

«Χο. Ταρβώ μεν ειπείν τους λόγους ελευθέρους προς τον τύραννον, αλλ’ όμως ειρήσεται∙». Δηλ. φοβάμαι* να μιλήσω ελεύθερα μπροστά στον βασιλιά, όμως θα μιλήσω. Οι εποχές άλλαξαν, και έχω τη γνώμη πως έχει κατακτηθεί το ανεκτίμητο προνόμιο της ελευθερίας. Έτσι λοιπόν θεωρώ  «μέγιστον κακόν το μη λέγειν α τις φρονεί» (Ευριπ. Φοίνισσαι 380)∙ γιατί αυτό είναι χαρακτηριστικό δούλου.

Και επειδή σήμερα η χώρα μας και ο λαός μας βρίσκεται σε μια ιδιότυπη κατάσταση δουλείας, δηλαδή σε καθεστώς αποικιοκρατίας, όλα στη χώρα μας ουσιαστικά λειτουργούν σε συνθήκες κατοχής.  Επομένως και η δικαιοσύνη. Αφού όλα στη χώρα μας μάς επιβάλλονται, γιατί να πιστέψει κανείς πως και οι αποφάσεις της δικαιοσύνης δεν εμπίπτουν σ’ αυτό το καθεστώς; Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο. Η δικαιοσύνη έχει βγάλει αντισυνταγματική την εισφορά αλληλεγγύης. Δεν γνωρίζω αν πήρε κανείς χρήματα πίσω. Αν κάποιος γνωρίζει ας το πει…

Επομένως και αυτή εμπίπτει στον κανόνα της κατοχής∙ και τουλάχιστον στις «μεγάλες» αποφάσεις δεν την λαμβάνουν υπ’ όψιν αυτοί που ουσιαστικά μάς κυβερνούν (δηλ. οι κυρίαρχοι της Ε.Ε). Όμως εκεί που έπρεπε να παρέμβει η δικαιοσύνη αυτεπάγγελτα ήταν και είναι το πώς οδηγηθήκαμε στα μνημόνια, χωρίς να παραμένει απαθής και στις ακρότητες της εκτελεστικής εξουσίας. Ενεργώντας και λαμβάνοντας αποφάσεις που δεν θα παραπέμπουν στην…άλλη ζωή.

Ας μου επιτραπεί να επικαλεστώ επί του προκειμένου μία κοινότατη παροιμία, που μας λέει για την γυναίκα του Καίσαρα βάζοντας στη θέση «ηθική», τη λέξη «δίκαιη».

Και εξηγούμαι: η δικαιοσύνη στην περίπτωσή μας εμφανίζεται εκτός από τυφλή, και κουφή. Γιατί αν άκουγε θα μάθαινε τι λέγεται περί «νομιμότητας των μνημονίων» που ουσιαστικά επέβαλαν το αποικιακό καθεστώς στη χώρα. Όσο για το Ε.Σ.Ρ γνωρίζει πολύ καλά πως άργησε να παρέμβει και να αποφασίσει 27 ολόκληρα χρόνια(!) με αποτέλεσμα το σύστημα της διαπλοκής να λειτουργεί και να ρυθμίζει το τηλεοπτικό τοπίο σύμφωνα με τα συμφέροντά του. Έχω την εντύπωση πως έφτασε στην όποια απόφαση πολύ αργά, και η νομιμότητα που επικαλείται είναι «πρόφαση εν αμαρτίες».

Τέλος, επειδή πάντα πίστευα πως η δημόσια τηλεόραση λειτουργούσε καλύτερα στον τομέα της ενημέρωσης από τα ιδιωτικά κανάλια, σήμερα  το πιστεύω ακόμα περισσότερο, συσχετίζοντας την «ειδησεογραφία», και όχι μόνο, των περισσοτέρων ιδιωτικών σταθμών με αυτήν του παλιού ΕΙΡΤ και της αντίστοιχης ΥΕΝΕΔ.  

Όμως, δυστυχώς, το δηλητήριο του μιθριδατισμού κατέχει πλέον κυρίαρχη θέση στην κοινωνία μας∙ καθώς αυτή έχει υποστεί αμνησία λόγω εγκεφαλικής λοβοτομής.

* ταρβώ∙ ρ. (αμτβ. σήμερα άχρηστο) κατέχομαι από φόβο, από τρόμο, φοβάμαι, τρομάζω.