Αποχαιρέτα το σπιτάκι σου που χάνεις

>> Γράφει ο Γιώργος Νύκτας

Λίγα χρόνια πριν ο αγώνας ήταν να φτιάξεις το δικό σου σπίτι για να λύσεις το στεγαστικό πρόβλημα της οικογένειας σου. Σήμερα ο αγώνας είναι το πως θα σώσεις το σπίτι που έφτιαξες με αγώνα, με ατέλειωτες θυσίες, και με πολλές στερήσεις. Και σήμερα βέβαια προσπαθείς να το σώσεις όχι από τους κουμουνιστές (εκείνο το γνωστό σε όλους παραμύθι της δεξιάς ), αλλά από τους τροϊκανούς τοκογλύφους και τους δεξιούς συνοδοιπόρους τους, που έχουν βάλει στόχο τα σπίτια και την κάθε ακίνητη περιουσία των Ελλήνων.

Αν και εξαθλιωμένοι οικονομικά οι περισσότεροι από την ανελέητη φορολογία που έχει προηγηθεί από τα προηγούμενα χρόνια, μας αναγκάζουν μέσα στους πρώτους εννέα μήνες του 2014 να πληρώσουμε το χαράτσι της ΔΕΗ (2013 ήδη πληρωμένο), το φόρο εισοδήματος (2013) και καπάκι τον περιβόητο ΕΝΦΙΑ, ( Ε(Ν)ΦΙΑΛΤΗ) για τους πολλούς. Τι φανερώνει αυτή η σπουδή και η πίεση να πληρώσουμε τόσους φόρους μαζεμένους; Φανερώνει ότι θέλουν τους περισσότερους, σχεδόν όλους να μας κάνουν οφειλέτες του δημοσίου μια και γνωρίζουν την αδυναμία μας να ανταποκριθούμε στην νέα φορολογική καταιγίδα. Όταν λοιπόν πετύχουν να χρωστάμε οι περισσότεροι στο δημόσιο, εύκολα γι’ αυτούς θ’ ανοίξει ο χορός των κατασχέσεων, και ακόμα πιο εύκολα θα μας θυροκολλούν τα κατασχετήρια. Ίσως τότε να χρειαστεί να φτιάξουμε τις δικες μας φαβέλες, εκείνες τις τσίγκινες Βραζιλιάνικες παράγκες που γεμίζουν νερό με τις πρώτες σταγόνες της βροχής. Πικρή διαπίστωση αλλά εκεί δυστυχώς θα φτάσουμε αν δεν σταματήσει αυτό το απεχθές φορολογικό μαστίγωμα. Και ο μακροχρόνια άνεργος (άλλο ένα σημάδι της ανάπτυξης η ανεργία) γιατί πρέπει να χάσει το σπίτι που βρήκε από τον πατέρα ή τον παππού του;

Φτάσαμε σήμερα να πληρώνουμε ένα ακριβό ενοίκιο για το δικό μας το σπίτι που φτιάξαμε με πολύ αγώνα και άφθονο ιδρώτα. Άξιζαν άραγε οι τόσοι κόποι και οι τόσες θυσίες για ένα σπίτι που πιθανόν αύριο να μη μας ανήκει; Είναι ντροπή για τούτη τη χώρα να καταδικάζει αυτούς που προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάτι για τις επόμενες γενιές. Είναι λυπηρό, είναι τραγικό στην Ελλάδα του 2014 που κάποιοι μας παραμυθιάζουν ότι μπαίνουμε σε ρυθμούς ανάπτυξης, να τιμωρούνται η δημιουργία και η πρόοδος.

Κατακρίνουν πολλοί τους σημερινούς νέους ότι περνούν τις περισσότερες ώρες τους στις καφετερίες. Τι καλύτερο άραγε μπορούν να περιμένουν από αυτούς τους νέους που τους στέρησαν το δικαίωμα στη δουλειά και στη δημιουργία; Τι καλύτερο μπορούν να περιμένουν από αυτούς που τους τσαλάκωσαν τα όνειρα και τις προσδοκίες τους; Τι άλλο τους παρέχει σήμερα αυτό το κράτος πέρα από το διαβατήριο της μετανάστευσης;

 Ήθελα κλείνοντας να ρωτήσω τους θεματοφύλακες του συντάγματος: Είναι συνταγματική αυτή η ανηλεής φορολογία, που σε συνδυασμό με τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων μας οδηγεί στη φτωχοποίηση και στην εξαθλίωση;

Γιώργος Νύκτας

giorgosnuktas@hotmail.com