Η ώρα της κεντροαριστεράς

>> Του Μικέ Γιαννάρα

Είχα την ευκαιρία αυτές τις μέρες να συναντήσω δεκάδες συμπολίτες μας ένστολους (στους παιδικούς σταθμούς που έρχονται για τα παιδιά τους, στους αθλητικούς χώρους που αρχίζει η δραστηριότητα).

Με γνωρίζουν καλά και ως αιρετό της αυτοδιοίκησης, και ως υποψήφιο βουλευτή. Βάση αυτής της δεύτερης ιδιότητάς μου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μου περιγράψουν την αγανάκτησή τους για την οριακή κατάσταση που έχουν περιέλθει όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Τους είδα αποφασισμένους να μην ανεχθούν περαιτέρω μείωση του συρρικνωμένου πλέον εισοδήματος τους.

Δυσάρεστες εικόνες και στο ΚΑΠΗ. Δεκάδες ηλικιωμένοι συμπολίτες με πενιχρές συντάξεις που θα μειωθούν και άλλο, ή με καθόλου σύνταξη, βασίζουν την επιβίωση τους σ’ ένα πιάτο φαγητό που έχουν εκεί, όπως άλλωστε και πάνω από 500 συμπολίτες μας στα συσσίτια της εκκλησίας.

Είναι σαφές ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα, ενόψει των νέων μέτρων που θα επιτείνουν την ύφεση και χωρίς να παρθούν, αντίστοιχα που θα βοηθήσουν την επιχειρηματικότητα  και παραγωγική διαδικασία στη χώρα, η αντίσταση των πολιτών θα είναι έντονη και μαζί με εκείνη των βουλευτών από τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, θα φέρει σε δύσκολή θέση την κυβέρνηση Σαμαρά.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι πολίτες πρέπει να βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις που σε αντίστοιχες περιπτώσεις είναι ισχυρές και ανεξάντλητες.

Σε τοπικό επίπεδο η αυτοδιοίκηση, που έτσι και αλλιώς για κεντρικής εμβέλειας ζητήματα δεν έχει θεσμικό ρόλο, γονατισμένη από την έλλειψη πόρων, δεν μπορεί να υποστηρίξει τους δημότες αρκούμενη στα βασικά (καθαριότητα , παιδικοί σταθμοί, κοινωνική πρόνοια) και που σε λίγο, ίσως να μη μπορεί να ανταπεξέλθει ούτε σ’ αυτά.

Τα δύο «μεγάλα» κόμματα είναι εξαφανισμένα ή τουλάχιστον οι εκπρόσωποί τους «δεν έχουν το πρόσωπο» να επικοινωνήσουν με τους πολίτες ( στο ΠΑΣΟΚ πάντως υπάρχουν στελέχη που είναι ιδιαίτερα προβληματισμένα).  Και τι άλλωστε να τους πουν;

Το ανέφερα σε προηγούμενη ( μετά τις εκλογές) παρέμβασή μου, και το επαναλαμβάνω και τώρα. Η ώρα της συμπαράταξης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς ,έφθασε.

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αντί να γίνονται νεροκουβαλητές μιας κυβέρνησης κατ’ ουσία της ΝΔ που από 18 % εκτοξεύτηκε στο 30% ένεκα επίπλαστης κινδυνολογίας και υποσχέσεων που δεν τηρήθηκαν όπως η μη επιβολή οριζόντιων μέτρων, να επιχειρήσουν βήματα συνεργασίας τόσο μεταξύ τους ,  υπό προϋποθέσεις  και με τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αλλάξει μια οδυνηρή για τους πολίτες  και ταυτόχρονα ανεδαφική πολιτική.

Ειδικά το καταταλαιπωρημένο και με μονοψήφιο πλέον ποσοστό ΠΑΣΟΚ, που πήρε πάνω του έως και το «προπατορικό πολιτικό αμάρτημα», πόσο περισσότερο πολιτικό βάρος και κόστος μπορεί να επωμιστεί;