Έχουν «φωνή» τα κόκαλα;

>> Γράφει ο Αριστείδης Ζαννίκος

  (μνήμη πεσόντων επί του Αίπους)

 Στην ερώτηση που θέτει ο τίτλος, η απάντηση είναι ΝΑΙ! Τα κόκαλα “έχουν φωνή”. Φωνή βροντερή, που μόνο “κουφά αυτιά” δεν ακούνε. Είναι αδύνατον να μη φτάνει στα δικά μας τουλάχιστον αυτιά, η “φωνή” που ως μήνυμα, εκπέμπουν τα σεπτά κόκαλα των πεσόντων επί του Αίπους την 15ην Νοεμβρίου 1912.

    “Απ΄τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά”. Τους στίχους αυτούς του Εθνικού μας Ύμνου, ψάλλουν οι ψυχές και τα κόκαλα των μαχητών που θυσιάστηκαν επί του ιστορικού βουνού μας πριν από εκατόν δέκα χρόνια μαχόμενοι κατά των Τούρκων κατακτητών. Κόκαλα που, ευλαβικά και ευγνωμόνως, έχουν εναποθέσει οι πρόγονοί μας στον πρόναο του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Βροντάδου εντός μαρμάρινης λάρνακας.

   Εκεί, σ' αυτόν τον όντως ΙΕΡΟ ΧΩΡΟ, καλούμεθα όλοι και όλες, Αρχές και Λαός, εκπαιδευτικοί, γονείς και παιδιά, να δώσουμε το παρόν το πρωί της προσεχούς Κυριακής 20 Νοεμβρίου, προκειμένου να τιμήσουμε τη μνήμη όσων θυσιάστηκαν για τη δική μας λευτεριά.

    Και ταυτόχρονα να βροντοφωνάξουμε ότι, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, δεν μας τα παραχώρησε κανείς το 1923 μέσω της γραφτής Συνθήκης της Λωζάνης. Τα νησιά αυτά, απόκτησαν ξανά την ελευθερία τους το 1912 με ηρωϊκούς αγώνες και θυσίες των “παιδιών της Ελλάδας” και ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ.

    Αυτό ας είναι το μήνυμα και φέτος προς τους, έναντι, γείτονες, την αλαζονική ηγεσία τους, καθώς  και προς λοιπούς εχθρούς και κάποιους “φίλους”.

    Στη μνήμη όσων αγωνίστηκαν το 1912 εδώ, στη Χίο, για τη δική μας ελευθερία, ας μου επιτραπεί να αναφέρω τα ονοματεπώνυμα των ηρωϊκώς πεσόντων, όπως αυτά έχουν καταχωρηθεί σε κείμενο σχετικής ερευνητικής εργασίας του εκλεκτού και αγαπητού συμπολίτη κ. Γρηγόρη Σπανού, (συνταξιούχου φιλολόγου), ακούραστου ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα. Η αναφορά γίνεται με αλφαβητική σειρά:

   Βελεφρώτης Άγγελος, Βλαδικόπουλος Ιωάννης, Γαλανούδης Ιωάννης, Γανιώτης Γεώργιος, Γύπαρης Στυλιανός, Κακκαβάς Ανδρέας, Κλήμης Νικόλαος, Κόκκινος Παντελεήμων, Κουζούπης Επαμεινώνδας, Κούκος Γαβριήλ, Κουλτσινιώτης Βασίλειος, Κούρος Νικόλαος, Κούτρας Κοσμάς, Κυριακάτος Δημήτριος, Λελουδάκης Ανδρέας, Μανιώτης Γεώργιος, Μανωλάκης Μιχαήλ, Μαρουλής Μιχαήλ, Μαυροβουνιώτης Θεοδόσιος, Μηραλιώτης Ανδρέας, Μιχελής Γεώργιος, Μπενής Βαρδής, Μπιτζάνης Ματθαίος, Νισβάζος Θωμάς, Παπαγεωργίου Ευάγγελος, Παπαδάκης Ιωάννης, Παρασκευάς Ηλίας, Πασαίος ή Χαρβάτης, Παστρικάκης Ιωάννης(1), Πετυχάκης Ιωάννης, Πιπιλής Σπυρίδων, Ποθητός Εμμανουήλ, Πολίτης Ιωάννης, Πολύκαρπος Ιωάννης Ρίτσος Νικόλαος(2), Ρούσης Δημήτριος, Σιγάλας Γεώργιος, Στάϊκος Βασίλειος (3), Στυλιανομανωλάκης Ανδρέας, Τριβέλης Κων/νος, Φουντής Ηλίας, Χαμηλοθώρης Σταύρος, Χανιώτης Γεώργιος, Χρύσης Κλέαρχος, Χρυσολωράς Ιωάννης. Εξ αυτών κάποιοι ήταν εθελοντές.

    Κλείνοντας το σημερινό σημείωμα, υπενθυμίζω ότι, η ετησίως αποδιδόμενη τιμή στους πεσόντες μαχητές, κλείνει με τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο “Μνημείο” επί του Αίπους, το ανεγερθέν στη μνήμη τους.

1) Ο Ιωάννης Παστρικάκης, από τις Αρχάνες Κρήτης, παιδί γιατρού και βαφτισιμιός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ήταν ο πρώτος μαθητής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων που εφονεύθη σε πεδίο μάχης (μόλις 18 ετών), γι΄αυτό και η προτομή του κοσμεί τον κήπο της Σχολής η οποία, στη μνήμη του, τελεί ετησίως τους “Παστρικάκειους” Ιστιοπλοϊκούς αγώνες.

2) Ο Νικόλαος Ρίτσος, καταγόμενος από τη Μονεμβασιά, γεννημένος στον Πειραιά ήταν Ανθυποπλοίαρχος ΠΝ και εφονεύθη επί του Αίπους ως Διοικητής Λόχου Πεζοναυτών σε ηλικία 25 ετών. Υπενθυμίζω ότι οι προτομές Ρίτσου και Παστρικάκη κοσμούν και την Πλατεία Φ.Ο.Β.-Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Βροντάδου.

3) Ο Βασίλειος Στάϊκος ήταν Δεκανέας από την Αθήνα. Συνολικά, στις μάχες για την απελευθέρωση της Χίου, θυσιάστηκαν  υπέρ Πατρίδος 45 παλληκάρια ενώ 151 ήταν οι τραυματίες. Τιμή και δόξα σε όλους τους !

Υ.Γ. Όπως οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Κρητών Χίου τιμούν κάθε χρόνο με την παρουσία τους τη μνήμη των πεσόντων στο Αίπος, (μεταξύ των οποίων περίοπτη θέση κατέχει ο συμπατριώτης τους ήρωας Ιωάννης Παστρικάκης), έτσι και οι δικοί μας, αιρετοί εκπρόσωποι όλων των βαθμίδων, θα πρέπει να εκπληρώνουν (ετησίως) το ηθικό χρέος τους έναντι των ελευθερωτών της Χίου.

   Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για μας, τους απλούς πολίτες, μικρούς και μεγάλους.