Δημιουργίες του Κουτιού! (ΦΩΤΟ)

>> Γράφει η Ευγενία Ασλανίδη

Εξαιρετική δασκάλα εκείνη, καλή μαθήτρια εγώ, κάθε μας συνάντηση είναι και ένα Μάθημα Ζωής!

Μέσα σε μια χρονική ευρύτητα τριάντα χρόνων περίπου, (τόσο τη γνωρίζω)  συχνά –πυκνά τη συναντούσα  να «τρέχει» για κάποια συλλογική υπόθεση.

Θα θυμάμαι πάντα την πρωτοβουλία της να οργανώσει σε… εύκολους και πρόσφορους καιρούς, ως Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Ισότητας Χίου, γυναικείο συνεταιρισμό μοδιστρικής. Δεν ευδοκίμησε δυστυχώς ένεκα των …κλασικών κακοδαιμονιών της φυλής μας, που δεν είναι άμοιρες ευθυνών για τη σημερινή κρίση, την οποία η ίδια με το απόσταγμα σοφίας που διαθέτει αλλά και φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, τη ξορκίζει, με δημιουργία και προσφορά.

Ο λόγος για την κ. Νίκη Ζύμαρη που για τη Χίο τουλάχιστον, δε χρειάζεται συστάσεις.

Από μια τυχαία συνάντηση που είχαμε στο κέντρο της μικρής μας πόλης πληροφορήθηκα για τη νέα της δημιουργική απασχόληση και σε χρόνο σύντομο, αντιπροσκαλεσμένη θα έλεγα, βρέθηκα στο σπίτι της το οποίο έχει μετατρέψει σε εργαστήρι μικρών αποθηκευτικών κουτιών διακοσμημένων περίτεχνα  με… άχρηστα υλικά.

«Τι είναι όλα αυτά;»  Τη ρώτησα και εκείνη μου εξήγησε πως όταν τα πόδια της έπαψαν να τη βοηθούν και δε μπορούσε να τρέχει γι αυτά που αγαπά να κάνει –ο,τι ωφελεί το παιδί και τη μάνα συνακόλουθα– βρήκε να κάνει πράγματα που δε θέλουν τρέξιμο…

Η Νίκη Ζύμαρη πλησιάζει τα 80 και τι πιο…φυσικό να περνά την ώρα της μπροστά στο «χαζοκούτι». Τέτοια…φυσικά όμως ουδέποτε τα είχε, πολύ δε περισσότερο σήμερα που πρέπει να δημιουργεί τις εσωτερικές της άμυνες απέναντι στη φθορά του χρόνου και της ζωής. Και ταυτόχρονα να προσφέρει και να δίνει χαρά στους γύρω της, και κυρίως εκεί όπου έχει μεγαλύτερη αδυναμία: Στα παιδιά!!!

Με κουτιά ασχολείται και τώρα, μόνο που η ίδια τα επιλέγει και με τα θαυματουργά της χέρια τα μετατρέπει σε κοσμήματα!!! 

Το σπίτι της έχει φρακάρει  αλλά όχι για πολύ ακόμα. Όλος αυτός ο πλούτος θα μεταφερθεί στη γκαλερί του Ομηρείου, σε έκθεση που οργανώνει ο Σύλλογος Γυναικών Χίου. Η έκθεση εγκαινιάζεται την  Παρασκευή 10 Ιουλίου (ώρα 7.30 μ.μ.) και θα διαρκέσει μέχρι τις 19 Ιουλίου.

«Κι επειδή είμαι μεγάλη πια  για να ασχοληθώ με το εμπόριο» λέει χαριτολογώντας, «τα έσοδα θα πάνε για τα παιδιά του Ειδικού Σχολείου». (στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων των παιδιών του Δημοτικού και  των παιδιών που  κάνουν πρακτική άσκηση συνακόλουθα  -ΕΕΕΕΚ).

Το πρώτο κουτί το διακόσμησε με υλικά της εποχής (δαντέλες, σχέδια ροκοκό κ.α.) και τα δώρισε  στους μαθητές της  όταν ήταν 20 χρόνων, πρωτοδιόριστη δασκάλα στην Αθήνα.  

Εκείνη την εμπειρία ανακάλεσε πριν δύο  χρόνια όταν σκέφτηκε να χαρίσει κάτι ξεχωριστό στην εγγονή της που γιόρταζε.

«Ήταν μια δύσκολη περίοδος για εμένα, κινητικά προβλήματα με  ανάγκασαν να κλειστώ στο σπίτι και από το να κάθομαι  μπροστά στο χαζοκούτι, δεν άντεχα και τις ειδήσεις… Το ξεκίνησα σαν παιχνίδι,  και δώριζα τα κουτιά  σε συγγενείς και φίλους».

Στάθηκε ιδιαίτερα σε ένα  φίλο  γιατρό  στον οποίο έστειλε σοκολατάκια. Το ευχαριστώ του  όχι τόσο για το περιεχόμενο, όσο για το κουτί, συνοδευόταν και με ένα «υποκλίνομαι» στη δημιουργό.

Έτσι πήρε θάρρος και από το παιχνίδι πέρασε στη σοβαρή ενασχόληση κάνοντας ταυτόχρονα και ανακύκλωση με τα υλικά που χρησιμοποιεί. Από τα παπουτσίδικα παίρνει τα κουτιά που δεν θέλουν  οι πελάτες όταν αγοράζουν παπούτσια και από τα  υφασματοπωλεία   κομμάτια από δείγματα, ενώ συχνά επισκέπτεται και καταστήματα ειδών συσκευασίας δώρων όπου βρίσκει κουτιά της αρεσκείας της.

Οι παλιές  δαντέλες  από φουστάνια περασμένων εποχών, αφού τις πλένει, τις κολλάρει και τις «ματίσει» όπου έχουν φθαρεί, αποκτούν καινούρια θέση στα δημιουργήματα της, όλα με λογική και σχέδιο τοποθετημένα.

«Όσο περνάει ο καιρός, τόσο εξελίσσω τη μαστοριά μου» λέει, επισημαίνοντας αυτό που ήδη βλέπω μπροστά μου. Ότι  κανένα κουτί  δεν είναι ίδιο με το άλλο, όλα είναι μοναδικά!!!

Το ότι η πρώτη της έκθεση (έχω την αίσθηση ότι θα ακολουθήσουν και άλλες) τέθηκε υπό την αιγίδα του Συλλόγου Γυναικών Χίου δεν είναι καθόλου τυχαία. Η ιδία θυμάται, όταν πριν από πολλά χρόνια περαστική  έξω από τα γραφεία του συλλόγου είδε την   ταμπέλα με την ένδειξη «Σύλλογος Γυναικών Χίου». Μπήκε μέσα και όπως κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης ζήτησε να διαβάσει το καταστατικό πριν προχωρήσει στο επόμενο βήμα. «Σαν δασκάλα με συγκίνησε ιδιαίτερα το ότι ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του συλλόγου ήταν και η ψυχαγωγία του παιδιού. Ήθελα σε αυτό τον τομέα να προσφέρω και έτσι έμεινα»

Πολύ σύντομα ανέλαβε πρόεδρος και  έκανε αυτό που τότε θεωρούσε αυτονόητο, «αλλά που δυστυχώς δεν είναι, όπως απέδειξε η σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας».

Με «εσωτερικό δανεισμό», με χρήματα που κατέβαλαν όλα τα μέλη δηλαδή, μπόρεσαν να φέρουν και να προβάλουν για το κοινό της Χίου την  αντιπολεμική ταινία «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του».

«Από εκεί βγάλαμε τα πρώτα μας λεφτά , ενώ με τα θεατρικά που καταπιαστήκαμε μετά, μπορέσαμε και γίναμε εκατομμυριούχοι», λέει γελώντας χωρίς να  κρύβει το θαυμασμό της για τη σημαντική προσφορά του Συλλόγου Γυναικών στο παιδικό θέατρο.    

Της θύμισα ότι είχαμε δει και την ίδια να παίζει σε παραστάσεις του Συλλόγου, «αν και μεγάλη » χαριτολόγησε,  αδράζοντας την ευκαιρία να πει πως ο άνθρωπος σε όποια ηλικία και αν είναι, ότι και αν του συμβαίνει, μπορεί να βρίσκει τρόπους να κάνει τη ζωή του ευχάριστη. Και η δημιουργία δεν έχει ηλικία!

Η Νίκη Ζύμαρη το αποδεικνύει καθημερινά…

Υ.Γ. Λίγες ημέρες μετά, την πήρα τηλέφωνο για κάποιες λεπτομέρειες και με πληροφόρησε όλο χαρά ότι την προσκάλεσαν σε ένα σχολείο της πόλης μας να μιλήσει στα παιδιά για δημιουργία με υλικά από τα… παραπεταμένα τους.