Διαμαρτυρία επιβάτη πλοίου για τον τρόπο διαχείρισης των αποσκευών

Διαμαρτυρία επιβάτη προς Ναυτιλιακή Εταιρεία για τον τρόπο που έγινε η διαχείρηση των αποσκευών, όταν το πλοίο έφτασε στο λιμάνι της Χίου από τον Πειραιά, μετά το απαγορευτικό της περασμένης Κυριακής, 7/1/24.

Αγαπητοί Κύριοι,

Ονομάζομαι  Μαρία Μαγγανάρη και είμαι μόνιμη κάτοικος Χίου τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Εφόσον η οικογένεια καταγωγής μου, οι εκπαιδεύσεις και οι φίλοι μου είναι στην Αθήνα, πραγματοποιώ το ταξίδι Χίος- Πειραιάς και το αντίστροφο, τουλάχιστον 4-5 φορές τον χρόνο.

Είχα εισιτήριο να επιστρέψω στο νησί με το πλοίο Διαγόρας εχτές 7/1/24 στις 8μμ και ως γνωστόν λόγω του απαγορευτικού το δρομολόγιο μεταφέρθηκε για σήμερα 8/1/24 πρωί στις 8πμ. Έφτασα νωρίς στο λιμάνι κι ένας κύριος με βοήθησε να τοποθετήσω τις δύο βαλίτσες μου στην ραφιέρα στο γκαράζ. Φτάσαμε στο λιμάνι της Χίου γύρω στις 4:30μμ, ενώ όμως περιμέναμε όρθιοι στις σκάλες, έτοιμοι να αποβιβαστούμε, μας ανακοίνωσαν ότι θα έχουμε μισή ώρα καθυστέρηση γιατί το λιμάνι είχε πολλή κίνηση. Παρακίνησα μια πολύ ηλικιωμένη κυρία να ζητήσει να περάσει μπροστά και να της επιτραπεί να καθίσει όσο περιμέναμε μες στη ζέστη όρθιοι. Κατεβήκαμε με τα πολλά στο γκαράζ στις 5μμ περίπου και τι να δούμε: μπροστά από την ραφιέρα είχε «χτιστεί» ένα ολόκληρο βουνό από βαλίτσες, διπλάσιο σχεδόν σε μέγεθος από την ίδια την ραφιέρα. Κανένα μέλος του πληρώματος δεν βοήθησε στο να μοιραστούν οι αποσκευές. Αυτό που συνέβη ήταν ότι κάποιοι φαντάροι σκαρφάλωσαν στο βουνό από τις βαλίτσες κι έδιναν την αποσκευή σε όποιον μπορούσε να την διακρίνει από μακριά. Όπως φαντάζεστε, για να φτάσω να δω και να πάρω την δικιά μου έπρεπε να μοιραστούν ατάκτως φυσικά όσες ήταν μπροστά, κάτι το οποίο διήρκησε άλλη μισή ώρα. Διαμαρτυρήθηκα σε έναν υπάλληλο ο οποίος μου είπε να απευθυνθώ στον Ύπαρχο. Ο Ύπαρχος μου δικαιολογήθηκε ότι ήταν πολλοί οι φαντάροι που έπρεπε να μεταφερθούν και ότι δεν είχε άλλη λύση. «Κι αν ταξίδευε μια ηλικιωμένη κυρία κι έπρεπε να περιμένει μισή ώρα όρθια και να φοβάται κιόλας ότι θα κλαπεί η βαλίτσα της;» τον ρώτησα εγώ. «Αν αυτή η κυρία ήταν η μητέρα σας;» «Θα περιμένει όπως η κυρία», μου λέει και μου δείχνει την ηλικιωμένη που είχα δει νωρίτερα να περιμένει πάλι στωικά, σε μια γωνιά μες στο καυσαέριο,να αδειάσει το γκαράζ από βαλίτσες.

Σας γράφω γιατί βρίσκω αδιανόητο να μην έχετε καμία διαδικασία ώστε να διασφαλίσετε ότι ο επιβάτης θα παραλάβει ακέραια και εγκαίρως την αποσκευή του που αποτελεί περιουσιακό στοιχείο, χωρίς να ταλαιπωρηθεί. Ταξιδεύω 47 ολόκληρα χρόνια με πλοίο στην Ελλάδα, έχω ταξιδέψει και σε πολλές χώρες του εξωτερικού, τέτοιες συνθήκες ειλικρινά δεν έχω ξαναδεί. Από την μία θυμώνω γιατί απειλείται η περιουσία μου και προσβάλλεται η αξιοπρέπειά μου, από την άλλη αναρωτιέμαι: αν μια εταιρεία δεν έχει διαδικασίες ώστε να διαχειριστεί τον όγκο των αποσκευών, πόσο ασφαλής είμαι αν συμβεί κάτι σε αυτό το πλοίο;

Αναμένω μια υπεύθυνη απάντησή σας,

Με εκτίμηση,

Μαρία Μαγγανάρη