"Απεργία διαρκείας στην εκπαίδευση - Απεργία διαρκείας παντού! Τώρα! Και μέχρι τη νίκη! "

>>Από τη Νέα Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Κίνηση

«Η απόγνωση είναι φυσιολογική για αυτούς

που δεν καταλαβαίνουν την αιτία του κακού,

δε βλέπουν καμία διέξοδο

και δεν έχουν τη δύναμη να αγωνιστούν».
Λένιν

  1. Η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ βρίσκεται σε πλήρη αδιέξοδο κάτω από την κατάρρευση του success story που με επιμονή έχτιζαν ο Σαμαράς κι οι υπουργοί του, αλλά και των αγώνων και αντιστάσεων που δεν έπαψαν να αναπτύσσονται ακόμη και το καλοκαίρι. Η δικομματική κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει μια εικόνα ισχύος, αλλά στην πραγματικότητα είναι αντιμέτωπη και με τα αδιέξοδα της πολιτικής και τη λαϊκή οργή. Η υποχώρηση της λαϊκής ανοχής στην κυβέρνηση, η μαζική χειροτέρευση της κατάστασης, η υποχώρηση των αυταπατών και η αίσθηση ότι «δεν υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ», η υποχώρηση στη λαϊκή συνείδηση βασικών πυλώνων της πολιτικής τους όπως το ευρώ και συνολικά ο ευρωπαϊσμός, η κρίση και η ανυποληψία του πολιτικού συστήματος, η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (διαμάχη των ιμπεριαλιστικών κέντρων ΗΠΑ - ΕΕ – Ρωσία, για το αν θα γίνει «νέο κούρεμα» ή όχι και ποιος θα το πληρώσει, για τον έλεγχο των φιλέτων της κρατικής περιουσίας και των φυσικών πόρων, για τον ευρύτερο γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας κλπ.)  δείχνουν την πραγματική αδυναμία της κυβέρνησης και γενικότερα τα στοιχεία της αστάθειας στο πολιτικό σύστημα.

  2. Τα οικονομικά τους μέτρα που βύθισαν τη χώρα στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανεργία, όχι μόνο δεν οδηγούν σε καμία διέξοδο από την οικονομική κρίση, αλλά, αντίθετα, φαίνεται ότι θα χρειαστεί ένα νέο μνημόνιο. Το χρέος ξεπέρασε τα 320 δις (πάνω από 160% του ΑΕΠ) και ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το χρηματοδοτικό κενό που θα προκύψει το 2014 ύψους 4-10 δις περίπου (ή 11-17 δις ευρώ, αν συνυπολογιστεί και η εξυπηρέτηση του χρέους). Συνολικά στην ερχόμενη περίοδο ο καπιταλισμός θα εξακολουθήσει να κινείται στο βάλτο της ύφεσης και της ιστορικής του κρίσης (μηδενική ή αναιμική ανάπτυξη στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, επιβράδυνση και προβλήματα στις BRICS κλπ.). Στο έδαφος αυτό, και με πρωτοβουλία των Γερμανών και των κοινοτικών εκπροσώπων, ανακοινώθηκε ήδη νέο «πακέτο βοήθειας» ύψους 11 δις ευρώ περίπου, που συνοδεύεται τόσο με την άτεγκτη εφαρμογή των προηγούμενων όσο και με ένα νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.Σε αυτό το πλαίσιο αναβαθμίζεται διαρκώς η απαίτηση του ευρωπαϊκού κυρίως κεφαλαίου (με προεξάρχον το γερμανικό) για σκληρότερη και άμεση εποπτεία της ελληνικής οικονομίας και λεηλασίας του δημόσιου πλούτου (απαίτηση των γερμανών βιομηχάνων για πλήρη υπαγωγή όλης της κρατικής περιουσίας στον ESM, της ανάληψης της ηγεσίας του ΤΑΙΠΕΔ από ξένο μάνατζερ, κλπ.).

  3. Κυβέρνηση, τρόικα και κεφάλαιο επιχειρούν  να κλιμακώσουν τις αντιδραστικές τομές που δεν έχουν «ποσοτικό» / εισπρακτικό χαρακτήρα, αλλά μια εκ βάθρων υπεραντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού σε όλους τους τομείς (εργασία, εκπαίδευση, υγεία, κοινωνικές υποδομές-δημόσια αγαθά, ενημέρωση κλπ.) με έμφαση στην πλήρη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη μαζική ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση και τον έλεγχο-καταστολή του κινήματος. Έτσι, το αμέσως ερχόμενο διάστημα θα ανοίξουν αντικειμενικά όλα τα μέτωπα: προώθηση των 25.000 εφεδρειών-απολύσεων στο δημόσιο, μεγάλα χτυπήματα-τομές σε εκπαίδευση - υγεία - κοινωνικές υπηρεσίες, κλείσιμο και πώληση των πιο στρατηγικών δημόσιων υποδομών (ΕΥΑΘ/ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΕΑΣ, ΛΑΡΚΟ, ΕΛΠΕ, διαχείριση απορριμμάτων κλπ.), αλλά και τεράστια αύξηση στις τιμές των «κοινωνικών αγαθών» (π.χ. του ρεύματος) λόγω απελευθέρωσης των τιμολογίων, κλείσιμο εκατοντάδων μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων και νέα εκτίναξη της ανεργίας, φορολογική καταιγίδα για την εργαζόμενη πλειοψηφία παράλληλα με την προκλητική φοροαπαλλαγή για το κεφάλαιο. Επιπλέον, προωθούνται μέχρι το τέλος του χρόνου πολύ σημαντικές ανατροπές: άνοιγμα της δυνατότητας πλειστηριασμών και της πρώτης κατοικίας, νέο ασφαλιστικό που δε θα περιλαμβάνει μόνο μείωση συντάξεων αλλά και δομική αλλαγή στη λογική της ανταποδοτικότητας, απελευθέρωση των απολύσεων και νέα μείωση του κατώτατου μισθού, πιθανότατα κούρεμα, αρπαγή των καταθέσεων, με κάποια παραλλαγή του μοντέλου Κύπρου, μαζί με το νέο «μνημόνιο».Παράλληλα, ο κίνδυνος του πολεμικού τυχοδιωκτισμού του ιμπεριαλισμού στην Συρία θα προκαλέσει περαιτέρω ανάφλεξη όλων των ανταγωνισμών στην περιοχή και τεράστια ένταση του κινδύνου γενίκευσης των πολεμικών αναμετρήσεων. Η άμεση, πολεμοχαρής ευθυγράμμιση της ελληνικής κυβέρνησης και της ελληνικής ολιγαρχίας με την ιμπεριαλιστική επέμβαση, σηματοδοτεί το μεγάλο κίνδυνο να συρθεί ο λαός ακόμα βαθύτερα στους πολεμικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή. Θα σηματοδοτήσει νέες συγκρούσεις στο πολιτικό σκηνικό. Δείχνει ότι η ολιγαρχία για τα συμφέροντά της δε θα διστάσει ακόμα και απέναντι σε πολεμικές περιπέτειες.

  4. Η νέα εκπαιδευτική χρονιά ξεκινάει με τους χειρότερους όρους των τελευταίων χρόνων: περαιτέρω υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων, 40 χιλιάδες προνήπια εκτός, λιγότερα σχολεία αλλά πολυπληθέστερα τμήματα, ελάχιστες αποσπάσεις, μηδενικούς διορισμούς και πρόσληψη μόνο 2.000 αναπληρωτών και για τις δύο βαθμίδες. Μέσα στο καλοκαίρι, είχαμε την εξαφάνιση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, το κλείσιμο και τη συρρίκνωση των σχολείων σε όλη τη χώρα αλλά και τις απολύσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών. Παράλληλα, οι υποχρεωτικές μετατάξεις, που βαφτίστηκαν εθελοντικές, όταν οι συνάδελφοι της Δευτεροβάθμιας κλήθηκαν να αποφασίσουν με το πιστόλι στον κρόταφο, και που δικαιολογήθηκαν ως πλεονασματικές που εύκολα προέκυψαν από την αύξηση του ωραρίου, έγιναν με τρόπο παράνομο και διαδικασία διάτρητη, αφού παρακάμφθηκαν τελείως τα υπηρεσιακά συμβούλια. Κερασάκι στην τούρτα, το νομοσχέδιο για το “νέο Λύκειο” που καταργεί περίπου 102 ΕΠΑΣ κατευθύνοντας μετά την υποχρεωτική γυμνασιακή εκπαίδευση χιλιάδες μαθητές σε άτυπες μορφές κατάρτισης που λειτουργούν έξω από το τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα, σκληραίνει τους όρους προαγωγής και απόλυσης των μαθητών ορίζοντας εξετάσεις πανελλαδικού τύπου σε 39 μαθήματα στις τρεις τάξεις του Λυκείου και αποψιλώνει το μορφωτικό ρόλο του Λυκείου μετατρέποντάς το σε προνόμιο για λίγους.   

                 Εμπρός για ένα  μέτωπο συντονισμού των αγώνων με Απεργία Διάρκειας

για την ανατροπή της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και για ρήξη με Τρόικα-ΕΕ-ΔΝΤ

  5. Δεν μπορούμε, πλέον, να περιμένουμε το πολιτικό αδυνάτισμα της συγκυβέρνησης! Δεν παραβλέπουμε τις ευθύνες, τις αντιφάσεις, τις καθυστερήσεις, και τα προβλήματα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ούτε υποτιμούμε την αποκαρδιωτική επίπτωση της εξαθλίωσης και κυρίως της παρατεταμένης ανεργίας. Ξέρουμε πολύ καλά την ανασφάλεια των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Όμως, πιστεύουμε ότι σήμερα μια γραμμή κλιμάκωσης μπορεί να εμπνεύσει τους εργαζομένους, να τους ξαναδώσει μέρος της αυτοπεποίθησής τους, να τους κάνει να στρατευτούν στον αγώνα. Δεν είναι εύκολο, όμως μπορούμε να δώσουμε αυτή τη μάχη. Η δημιουργία ρηγμάτων και ανατροπής, τώρα, είναι ρεαλιστική επιλογή! Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες για νικηφόρους αγώνες.Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ συνεχίζουν τις καταλήψεις σε όλη την Ελλάδα και την εκπομπή του δικού τους απεργιακού προγράμματος. Παρόλους τους εκβιασμούς πολλοί αρνήθηκαν να κάνουν αίτηση στη «ΔΤ», που αδυνατεί να εκπέμψει πλήρες πρόγραμμα. Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, όλο το καλοκαίρι, με τις κινητοποιήσεις τους προσπάθησαν να αποτρέψουν το κλείσιμο 8 νοσοκομείων που ανακοίνωσε ο Γεωργιάδης, αλλά και να σταματήσουν τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις. Οι κινητοποιήσεις των καθηγητών και των δασκάλων σ’ όλη την επικράτεια με παραστάσεις, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις, συσκέψεις και διαδηλώσεις δίνουν τον τόνο στις Γενικές Συνελεύσεις και σύσσωμη η κοινότητα των 150.000 επαιδευτικών  βάζει πλώρη για απεργία διαρκείας.

  6. Η επίσημη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ βρίσκεται σε κρίση. Όμως η οργάνωση και η δύναμη της βάσης σε κάθε χώρο μπορεί να δώσει στο κίνημα την ώθηση που χρειάζεται. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, πιέζοντας τα Διοικητικά Συμβούλια μέσα από τις Γ.Σ. τους, μπορούν να οδηγήσουν στο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων αλλά και στη γενίκευση αυτής της πίεσης τόσο προς τα δευτεροβάθμια όσο και προς τα τριτοβάθμια όργανα (για το ρόλο των οποίων δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη). Επιδιώκουμε να αναδειχθεί η παιδεία σε ζήτημα της νεολαίας και όλου του λαού, οικοδομώντας παράλληλα ένα ευρύτερο κοινωνικό κίνημα υπεράσπισης των αγαθών που διακυβεύονται με αιτήματα που ενώνουν κλάδους.  Προωθούμε την οργάνωση του κινήματος από τα κάτω με τη συγκρότηση επιτροπών (αγώνα και απεργιακών). Διεκδικούμε να γενικευτεί ο συντονισμός με τους ΟΤΑ, τις ΔΕΚΟ, τις Τράπεζες και τους άλλους χώρους που το ερχόμενο διάστημα θα ανοίξουν μέτωπα (ξεπούλημα- ιδιωτικοποίηση  ενέργειας και νερού, απολύσεις στις τράπεζες κλπ.) όχι μόνο γιατί είναι ζήτημα ζωής πλέον η κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά και για να μην εξαρτάται η εξέλιξη των αγώνων από τους συσχετισμούς στις συνομοσπονδίες.

 7. Αν όχι τώρα, πότε; Εικοσιπέντε χρόνια μετά τον νικηφόρο αγώνα των καθηγητών το 1988 και επτά χρόνια από το μεγάλο τρίμηνο απεργιακό ξέσπασμα των δασκάλων το Σεπτέμβρη του 2006, ένα φάντασμα πλανάται και πάλι πάνω από την εκπαίδευση που κάνει πολλούς να χάνουν τον ύπνο τους: Απεργία διαρκείας στην εκπαίδευση - Απεργία διαρκείας παντού. Τώρα! Και μέχρι τη νίκη!