Καλό ξημέρωμα!

Χωρίς Τίτλο…Ευγενίας

>> Της Ευγενίας Ασλανίδη

Με το πρώτο φως της αυγής τα μάτια μου ανοίγουν. Ξέρω πως αν κλείσω ερμητικά τα παντζούρια θα κοιμάμαι μέχρι τις δέκα. Ή μήπως όχι, επειδή μεγάλωσα πια και όπως λένε οι παλιοί, «αλι στο νιο τον άυπνο, το γέρο τον υπνιάρη»;

Δεν έχω καμιά όρεξη να πάρω απάντηση στο ερώτημα.

Πεισματικά κρατώ ορθάνοικτα, όχι απλά μισόκλειστα, τα παντζούρια για να μη χάνω τη φαντασμαγορική νυχτερινή  θέα που δημιουργούν τα φώτα της πόλης  μπρος στα μάτια μου, κι έτσι κάθε αυγή έχω την ευκαιρία να βλέπω το ξημέρωμα  να καταβροχθίζει το ηλεκτρικό φως και να επικρατεί.

Παιδί της υπαίθρου, μεγαλωμένη μέσα στα στάχυα και στα λιόδενδρα, έμαθα από νωρίς να διαβάζω τα σημάδια της φύσης και να διδάσκομαι.

Όπως τώρα καλή ώρα, που τα απανωτά πρωινά ξυπνήματα κάτω από έναν πεντακάθαρο ανοιξιάτικο ουρανό  με διδάσκουν πως το φυσικό φως μπορεί να σβήσει ακόμα και τον πιο δυνατό προβολέα…

Στα χρόνια που ζούμε κατασκευάστηκαν πολλά και μεγαλεπήβολα μέσα για να αποκτήσουν …προβολείς  πολλοί άνθρωποι.

Οι  ετερόφωτοι!

Πολλοί από αυτούς μεσουρανούν στο πολιτικό στερέωμα. Τοκιστές και σουλατσαδόροι της πολιτικής σκηνής περιφέρουν –συνήθως  και κυρίως μέσα από το τηλεοπτικό στερέωμα που πλέον λειτουργεί  σαν το σπίτι τους –με  τέχνη τη λάμψη τους,  ώστε να δρα  και  εκτυφλωτικά προς την «πλατεία».

Ξέρουν πολύ  καλά όλοι αυτοί πως αν ποτέ ξημερώσει θα αποκαλυφθούν, γι αυτό κάνουν ο,τι μπορούν για να μας κρατούν μακριά νυχτωμένους.

Τα προηγούμενα χρόνια με την πλαστή ευημερία, και τα παρόντα με την πληροφόρηση-ομελέτα, ώστε να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα κλούβια αυγά από τα γερά…

Η προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση  έδειξε πως ο λαός διεκδικεί το ξημέρωμα που του ανήκει Θέλει να πάρει πίσω τη ζωή που ξεπούλησε, όχι αντί  «πινακίου φακής» αν θέλετε, αλλά αντί μεζονέτας με πάρκινγκ για την αμαξάρα…

Ήταν μια όμορφα , μεθοδικά στημένη παγίδα  που πέσαμε μέσα με τα μούτρα και βγήκαμε κακήν κακώς, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο.

Βγήκαμε όμως  και τώρα ξέρουμε.

Την αλήθεια που δε θα τη μάθουμε από τους ρήτορες –σοφιστές της πολιτικής θα τη βρούμε μέσα μας.

Μπορεί να βοηθήσει σ’ αυτό  η παιδεία που, παρά τον «δωρεάν» χαρακτήρα της, ακριβοπληρώνουν πάνω από μισόν αιώνα τώρα οι έλληνες γονείς.

Διαθέτουμε την παιδεία, ας την ανασύρουμε από εκεί που την…χαντακώσαμε, ώστε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση να επιλέξουμε από τους καλούς, τους καλύτερους.

Όχι για να τρώμε με χρυσά κουτάλια, ας το ξεπεράσουμε πια αυτό το παραμύθι, αλλά για να βάλουμε πλάτη όλοι μαζί και να κτίσουμε  ένα κράτος αυτάρκες  που ο πολίτης θα είναι ο θεμέλιος λίθος του και οι θεσμοί-νόμοι  θα διατηρούν  την ανεξαρτησία τους απέναντι στους εκάστοτε κυβερνώντες.

Είναι η Πολιτεία που οραματίστηκε ο Αριστοτέλης,  που παραμένει ως τα σήμερα αξεπέραστη, και που, καθόλου τυχαία, τον σημαντικότερο ρόλο παίζει η παιδεία.

Καλό ξημέρωμα!