Για το κλεμμένο μαστίχι της Μαριγώς

>> Του Εκπαιδευτικού, Κ. Προμπονά

Ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς. Ως ξένος, παρατηρητής εδώ και 12 χρόνια του μετασχηματισμού της Χίου από εμβληματικό νησί του κοσμοπολιτισμού, του ορθολογισμού και του διαφωτισμού που κήρυξαν δύο επιφανείς Έλληνες, οι Χιώτες Κοραής και Γ. Θεοτοκάς σε «νησί-παρία», σε νησί-υπόδειγμα αχαλίνωτης σπατάλης, ιδιοποίησης Δημόσιου χρήματος μέσω καταχρηστικών επιδομάτων προνοίας, ένα νησί που δικαιώνει τους αεριτζήδες (βλέπε έργα οδοποιείας) εις βάρος των εντίμων, τους απατεώνες (βλέπε παράνομες ιχθυοκαλλιέργειες κατά παράβασιν της ισχύουσας χωροταξίας) εις βάρος των τιμίων και εργατικών, τους έμπορους ναρκωτικών εις βάρος των δημιουργικών, ένα νησί που γεννά καινούργιες παθολογίες (βλέπε παράνομη διάθεση ζιζανιοκτόνων από περιοδεύοντες μανάβηδες, αλλά και η ανάδυση της δουλείας στα Μαστιχοχώρια τον 21^ο αιώνα- μιλάω για την ληστρική εκμετάλλευση λαθρομεταναστών τρίτης γενιάς από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν που συμβαίνει ΤΩΡΑ!) εκτιμώ ότι το φιλόξενο νησί που επέτρεψε σε εκατοντάδες μετοίκους, Έλληνες και ενσωματωμένους πια ξένους, γενναιόδωρη ανθρώπινη ανάπτυξη, ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ… Όταν ήλθα σκαπανέας του Μηχανικού στα Αρμόλια το ‘90, αν κάποιος μου έλεγε ότι τα Μαστιχοχώρια μπορούν να αλλάξουν δραματικά προς το χειρότερο δεν θα τον πίστευα. ΚΑΝΕΙΣ δεν θα το πίστευε! Κι όμως θα είχε δίκιο.

Παρόλα αυτά αξίζει τον κόπο να μένει κανείς στα Μαστιχοχώρια. Γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι με αξία και αξίες. Παράδειγμα η Μαριγώ που χθες της έκλεψαν το μαστιχάκι της, που ήταν ο μόνος σταθερός πόρος να ζήσει τα δυο παιδιά της. Απ’ την πιο ευάλωτη κοινωνική κατηγορία, χήρα, αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας. Μια αξιοπρεπής Ελατούσενα που ποτέ «δεν φίλησε κατουρημένες ποδιές» και προσπαθούσε πάντα να σκαρφαλώσει στον βράχο της απλής επιβίωσης σκαλίζοντας η ίδια με τα νύχια της τα πατήματα.

Η Μαριγώ, εκτός απ’ τα παραπάνω για δέκα χρόνια, πρόσφερε αναντικατάστατες υπηρεσίες στη Σχολική Κοινότητα Μαστιχοχωρίων. Εξηγούμαι: μετέφερε τα νήπια από την Ελάτα, παιδιά κατά τεκμήριο από μη προνομιούχα κοινωνικά και εισοδηματικά περιβάλλοντα που δεν έχουν απομακρυνθεί απ’ τα όρια του χωριού και δεν εμπιστεύονται-ειδικά τους πρώτους μήνες προσαρμογής στη σχολική πραγματικότητα παρά μόνο την ντόπια Μαριγώ, συχνά συγγενή τους η οποία με ζήλο, μητρική φροντίδα και αυταπάρνηση καθόλη την δύσκολη περίοδο τα ενθαρρύνει και παρηγορεί. Τις παραπάνω πολύτιμες, πρωτοφανείς για σχολικό οδηγό δεξιότητες είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε τα 10 χρόνια που συνεργαζόμαστε στενά, χωρίς ποτέ να εμφανιστεί το παραμικρό σύννεφο δυσαρμονίας και κακοδαιμονίας.

Ως πολίτης που μετέφερε τα εκλογικά του δικαιώματα από την Αθήνα στο νησί του Κοραή και του Θεοτοκά απευθύνω θερμή παράκληση στην τοπική κοινωνία να επιδείξει τουλάχιστον ισάξιο ζήλο με αυτόν που επέδειξε στην εξιχνίαση της τελευταίας κλοπής μαστιχιού. Οι Αστυνομικές αρχές είμαι βέβαιος ότι θα πράξουν το καθήκον τους. Αλλά για να βρεθεί το μαστίχι της Μαριγώς που είναι πτωχή χρειάζεται οι δυνάμεις του Καλού στα Μαστιχοχώρια να βρουν τη δύναμη να βγουν από την αφάνεια, να θυσιάσουν τους εγωισμούς τους στο συλλογικό καλό, να συνειδητοποιήσουν που οδηγείται η Νότια Χίος και να σκεφτούμε τι μπορούμε να προσφέρουμε και να θυσιάσουμε, ο καθένας από τη θέση του και βάσει των δυνατοτήτων του.

Η Μαριγώ το αξίζει και με το παραπάνω!

Με τιμή

Κώστας Προμπονάς

Εκπαιδευτικός