Εγώ, ο ανεύθυνος δημότης

>> Γράφει ο Λευτέρης Α. Παπαϊωάννου

Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού και Διαχείρισης Κρίσεων

1821 – 1974, 153 χρόνια η Ελλάδα μάχεται, ματώνει, απελευθερώνεται, αναπτύσσεται, μεγαλουργεί. 1974 – 2014, 40 χρόνια Δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς …., η Ελλάδα χάνει την αξιοπρέπεια της, την εθνική της περηφάνια, την οικονομική της ανεξαρτησία, γίνεται ζητιάνος της Ευρώπης, βουλιάζει στο βούρκο της προδοσίας. Πρόδωσα τα όνειρα και το αύριο των παιδιών μας, τα εδίωξα, πήραν το δρόμο της ξενιτιάς, έμεινα εγώ, οι γέροντες γονείς μου και μερικές έως πολλές χιλιάδες λαθραίοι μετανάστες. Κατώτερος της ιστορίας μας, ραγιάς, κακομοίρης, ανεύθυνος καιροσκόπος, για όλα φταίνε οι ξένοι. Απέτυχα σχεδόν στα πάντα, διέφθειρα την πολιτεία μας, αλλοίωσα την ιστορία μας, απαξίωσα την παιδεία μας, κατέστρεψα τη γλώσσα μας, σε ένα μόνο πέτυχα, στην α ν α κ ύ κ λ ω σ η. Στην επί 40 χρόνια ανακύκλωση, φθαρμένων ή καλύτερα διεφθαρμένων προσώπων και ιδεών, πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι μέχρι και σήμερα, τους χειροκροτούσα και αυτοί σαν καρκινικά κύτταρα απλώθηκαν σ΄ όλο το κορμί μου. Ναι έτσι είναι, καρκινικά κύτταρα τα οποία κάθε φορά που εμφανίζεται ένα υγειές, μια νέα ιδέα, ένα ανοιχτό μυαλό, ένας νέος άνθρωπος, άμεσα το πνίγουν, το εξαφανίζουν γιατί έτσι βολεύει στη στημένη κοινωνία μας. Η νεολαία μας, πανάξια παιδιά πανάξιων γονέων, τα σπουδάσαμε, τα κάναμε επιστήμονες με πτυχία και περγαμηνές, πεταμένα στην ανεργία περιμένουν στη σειρά για ένα μεροκάματο κοινωφελούς εργασίας, παρακαλώντας τον κάθε κοτζαμπάση λες και η χώρα, το νησί μας, είναι τσιφλίκι του, λες και τα λεφτά του κράτους είναι προίκα τους. Αλήθεια τι κόσμο θέλω; Ένα κόσμο από τα δικά μας παιδιά ή ένα από πλανόδιους κομματάρχες, αυτόκλητους φεουδάρχες και παρατρεχάμενους κολαούζους. Αγανάκτηση και θυμός, με την πλάτη στον τοίχο, τα περιθώρια υπομονής τελείωσαν, ή τώρα ή ποτέ, τα καρκινώματα δεν θεραπεύονται με ασπιρίνες, κόβονται με νυστέρι και ας ματώσουμε. Η κοινωνία μας ένα καράβι γεμάτο χρέη και πάθη βουλιάζει, βουλιάζει γιατί την κυβερνούν άσχετοι άνθρωποι σε καίριες θέσεις, το μόνο τους προσόν «μα είναι του κόμματος κύριε υπουργέ» (ατάκα από τον αξέχαστο Ελληνικό κινηματογράφο). Και τώρα τι γίνεται, ζητείτε λύση, το μάνα εξ ουρανού μας τελείωσε, τώρα ή κουνάμε τα χέρια μας ή πνιγόμαστε, παλεύουμε, ματώνουμε, «πέτρες θα τρώμε μα θα τους ξεχρεώσουμε» (λόγια του Κολοκοτρώνη), θα σταθούμε στα πόδια μας, έχουμε την περηφάνια, μας λείπει η θέληση. Ρωτώ τον εαυτό μου, και τώρα τι κάνω; Μια απάντηση μου δίνει το μυαλό μου, ένα ΜΟΝΟ βήμα, ξέκοψε το συντομότερο από αυτούς και τις ομάδες τους, τους φθαρμένους αιρετούς και μη, τους βολεμένους, αυτούς που κατέστρεψαν εμένα τα παιδιά μας, ο τόπος μας είναι πολύ μικρός γνωριζόμαστε όλοι. Πληρώνω τα λάθη μου, πρέπει να προσπαθήσω και αν καταφέρω να τους πετάξω στο περιθώριο της ιστορίας τότε, θα φανεί η γύμνια τους, η ανικανότητά τους, η κουτοπονηριά και το αρρωστημένο μυαλό τους, απόφαση θέλει. Όλα καλά, όμως υπάρχει και φόβος, ο φόβος της αβεβαιότητας « Ο καλύτερος τρόπος να ελέγχεις τους ανθρώπους είναι να τους φοβίζεις λέει, ο Noam Chomsky», δεν εμπιστεύομαι κανέναν, ψάχνω, ψάχνω να βρω ένα μη μολυσμένο, αλλά που; Την απάντηση τη δίνει ο Steve Jobs «σκέψου διαφορετικά» (think different), όταν αλλάζεις νοοτροπία, όταν αποφασίσεις να διαλύσεις τα ρουσφετομάγαζα και τις συντεχνίες τους, όταν τολμάς στο καινούριο, δίνεις τη δυνατότητα να μεγαλουργήσουν οι ιδέες, να αναδειχθούν ηγέτες. Εγώ πρέπει να αλλάξω μυαλά, εγώ πρέπει να βρω το θάρρος να κάνω την κάθαρση, να αποκαταστήσω το κύρος της γενιάς μου, γιατί εγώ ο ανεύθυνος δημότης, επέλεγα «αφέντες» σαν και μένα. Δεν υπάρχει κόλαση ή παράδεισος, υπάρχει μόνο ορθή σκέψη (Αριστοτέλης), το αύριο είναι στα χέρια μου ή τολμώ ή κάθομαι στο σπίτι και κλαίω τη μοίρα μου , άλλωστε «κατά τον λαό και οι άρχοντες» και «Ο σιωπών δοκεί συναινείν»!  Όταν σεβόμαστε κάποιον ως πρόσωπο, τον θαυμάζουμε.  Όταν τον σεβόμαστε σαν φίλο, τον αγαπούμε.  Όταν τον σεβόμαστε ως ηγέτη, τον ακολουθούμε. John C. Maxwell * Steve Jobs 1955 - 2011 Αμερικανός μάνατζερ, ανέλαβε μία χρεωκοπημένη εταιρεία την Apple, κατασκευάστρια των γνωστών “ I phone” και ΄΄I Pad΄΄ και με σύνθημα «think different» (σκέψου διαφορετικά, πέταξε τις παλιές ιδέες, νίκησε τον φόβο, δώσε τόπο στα νέα μυαλά) αντικατέστησε όλα τα παλιά στελέχη, τοποθέτησε νέους και την κατέταξε μια από τις ποιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στον κόσμο.