Η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζει να εμπνέει, να συσπειρώνει και να κινητοποιεί.

Καλέσματα και ανακοινώσεις συμμετοχής στις εκδηλώσεις εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου εξέδωσαν κόμματα, σωματεία και φορείς.

ΣΕΣΝΟΧ: Τιμούμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Τα  συνθήματα  στις πύλες του Πολυτεχνείου και το σύνθημα: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» που ηχούσε στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς την περίοδο της χούντας παραμένουν επίκαιρα, προσαρμοσμένα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που ζουν οι εργαζόμενοι. Εμπνεόμαστε από τα ανεκπλήρωτα συνθήματά της. Αντιστεκόμαστε στην ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής. Μπαίνουμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, με την αισιοδοξία που πηγάζει από το δίκιο των διεκδικήσεων, από τη ζωή μας που δε μπορεί να εγκλωβιστεί στα ψίχουλα, τα vouchers και τα pass.

Η κοινωνία δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται από την πανδημία, από την ενεργειακή κρίση και από την ακρίβεια. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα βλέπουν τα εισοδήματά τους να εξανεμίζονται από τις μειώσεις μισθών, και τις συνθήκες εργασίας να χειροτερεύουν. Η Παιδεία κοστίζει πανάκριβα. Το Δημόσιο Σχολείο στενάζει κάτω από την υποχρηματοδότηση. Οι εργαζόμενοι στη Δημόσια Υγεία δίνουν άνισο αγώνα μέσα σε επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Οι υγειονομικοί δίνουν και τη ζωή τους, αγωνίζονται για να προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και  δεν υπάρχει καμία αναγνώριση από την κυβέρνηση.  

Σήμερα τα συνδικάτα είναι αντιμέτωπα με τους νόμους των κυβερνήσεων που θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, στην συνδικαλιστική οργάνωση και να βάλουν στο γύψο τους εργατικούς αγώνες. 

Η απεργία στις 9 Νοέμβρη έδωσε το μήνυμα ότι δεν συμβιβαζόμαστε με την ζωή που μας ετοιμάζουν τα αφεντικά και το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα τους. Έδειξε τη δύναμη των εργαζόμενων όταν βγαίνουν στο προσκήνιο.

Συνεχίζουμε δυναμικά τους αγώνες μας για την επίλυση αιτημάτων μας και διεκδικούμε: προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ένταξη στα ΒΑΕ, αυξήσεις μισθών, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού, στήριξη του ΕΣΥ με γενναία χρηματοδότηση, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, άρση αναστολών εργασίας.

49 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ,
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ,
ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ, ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ

Δίνουμε το «παρών» στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Σωματείο εμποροϋπαλλήλων και ιδιωτικών υπαλλήλων Χίου: Δεν αναμένουμε για σωτήρες, παίρνουμε θέση μάχης

Μπαίνουμε μπροστά καθορίζοντας μόνοι το μέλλον μας.

Κοιτάμε τους αγωνιστές της επτάχρονης δικτατορίας στα μάτια.

Τιμάμε την 49η επέτειο από τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείο, του Νοέμβρη του 1973. Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση έξω από το Πανεπιστήμιο από την πλευρά του ΕΠΑΛ (οδός Μιχάλων) στις 17 Νοεμβρίου 2022 στις 17:30.

Οι αγώνες χιλιάδων εργαζόμενων, νέων, γυναικών στις εξορίες και στις φυλακές, την περίοδο της φασιστικής, αμερικανοΝΑΤΟικής, απριλιανής δικτατορίας, φωτίζουν το δρόμο μας για το αύριο. Γίνονται έμπνευση για τους δικούς μας μεγάλους αγώνες και μάχες που έχουμε μπροστά μας. Δεν συμβιβαζόμαστε με ψίχουλα. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε λογαριασμούς ρεύματος ίσους με δυο μηνιάτικα για τις πράσινες μπίζνες τους. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τις κρίσεις τους, την ανάπτυξή τους, τους πολέμους τους.

          Η σημερινή κατάσταση δεν είναι για όλους η ίδια. Οι εργαζόμενοι που παράγουν τον πλούτο βρίσκονται διαρκώς σε χειρότερη θέση, ενώ το μέλλον τους προδιαγράφεται ζοφερό. Η κυβέρνηση της ΝΔ προετοιμάζει το έδαφος για ακόμα πιο δύσκολα, μιλώντας για βαρυχειμωνιά. Οι εφοπλιστές εκμεταλλεύονται τον πόλεμο για να βγάζουν εκ€, δεν πληρώνουν φόρους, έχουν δεκάδες φοροαπαλλαγές κλπ. Οι ενεργειακοί κολοσσοί και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που τους «μπουκώνουν» με ζεστό χρήμα από τις δικές μας τσέπες, τι χειμώνα θα έχουν;

Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να διαδηλώσουμε ανυπότακτα, ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία, απέναντι στα μπλοκ του θανάτου ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσίας, που δολοφονούν αμάχους, σπέρνουν προσφυγιά και σκορπούν φτώχεια και πείνα σε πολλές γωνιές του πλανήτη.

Οι εκατοντάδες απεργοί της 9ης Νοεμβρίου στη Χίο, αλλά και οι χιλιάδες σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι μαζικοί και δυναμικοί αγώνες για να μην μετατραπεί η Χίος και το Αιγαίο σε αποθήκη ξεριζωμένων από τους πολέμους τους, οι αγώνες μας για σύγχρονη υψηλού επιπέδου υγεία, δείχνουν τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν για να αναπτυχθούν, πολύ μαζικότεροι  αγώνες. Ενάντια στο κύμα ακρίβειας που πνίγει το λαϊκό εισόδημα, για αυξήσεις στους μισθούς, ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Αγώνες που μπορεί να τους τρομάξουν, να τους καθυστερήσουν, να έχουν και κάποιο αποτέλεσμα.

• Σε συνθήκες όξυνσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου με κίνδυνο γενίκευσής του και εν μέσω πυρηνικών απειλών…
• Σε συνθήκες που ελλοχεύει ο κίνδυνος θερμών επεισοδίων στο Αιγαίο, με το ΝΑΤΟ σε ρόλο «Ποντίου Πιλάτου» που δεν αναγνωρίζει σύνορα, δίνοντας αέρα στις διεκδικήσεις της Τουρκικής άρχουσας τάξης…
• Σε συνθήκες πιο άμεσης εμπλοκής της Ελλάδας στον πόλεμο, με οδυνηρές επιπτώσεις και νέους κινδύνους για τον λαό…
• Σε συνθήκες που η ακρίβεια τσακίζει το εισόδημα, που η ενεργειακή φτώχεια διαλύει τα νοικοκυριά και κάθε μήνα τα βυθίζει όλο και περισσότερο σε νέα χρέη…
• Σε συνθήκες που μεγαλώνει η ρευστότητα στο πολιτικό σύστημα, που οι συγκρούσεις ανάμεσα σε επιχειρηματικά μπλοκ και διάφορους πολιτικούς «διαχειριστές» και σωτήρες, δείχνουν ότι δεν είναι παντοδύναμοι…

Σε αυτές τις συνθήκες, που αναβλύζει από παντού η σαπίλα του συστήματός τους, με νοσηρά και σοκαριστικά φαινόμενα των τελευταίων μηνών με βιασμούς, ξυλοδαρμούς, δολοφονίες…, που η κυβέρνηση καλεί τους εργαζόμενους να «προσαρμοστούν» στην αθλιότητα και ανταγωνίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα ψίχουλα, με κριτήριο πάντα τις «δημοσιονομικές αντοχές» και μας βάζουν όλο και βαθύτερα στον πόλεμο.

Εμείς δεν συμβιβαζόμαστε! Απαιτούμε την απεμπλοκή της χώρας μας από τον πόλεμο που εξελίσσεται αμείωτα με εξάρσεις και υφέσεις. Απαιτούμε μισθούς και δικαιώματα στο ύψος των αναγκών.

Τα απίστευτα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα αντί να καλυτερεύουν τη ζωή μας, την πάνε ακόμα πιο πίσω. Το σύστημά τους δεν έχει να μας δώσει τίποτα άλλο, δεν γιατρεύεται, μόνο χειροτερεύει, προσφέροντας απλόχερα πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά.

Απαιτούμε:

–  Να σταματήσει η παροχή «γη και ύδωρ» στους εκμεταλλευτές μας και στις πολεμικές μηχανές τους, που μετατρέπουν τις υποδομές της χώρας, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια σε “ορμητήρια πολέμου” αλλά και πιθανούς “στόχους”.

–  Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Στρατιωτικές Βάσεις.

–  Να ξηλωθούν οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα μας.

–  Να μη εγκατασταθούν πυρηνικά στον Άραξο, στη Σούδα και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα.

Απέναντι σ’ αυτή την πολιτική  μοναδική διέξοδος είναι ο συνεχής, συνεπής, οργανωμένος και διεκδικητικός αγώνας των εργαζομένων, ο αγώνας αντίστασης και αντεπίθεσης, σε κλάδους και χώρους δουλειάς στο Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Είναι ο αγώνας που θα στοχεύει στο κέντρο τον ταξικό μας αντίπαλο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, που για τα κέρδη τους ματώνουν τους λαούς μαζί με το πολιτικό προσωπικό τους. Δεν αναμένουμε για σωτήρες, παίρνουμε θέση μάχης, εμείς θα δώσουμε τη λύση.

Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς της αντιδικτατορικής πάλης και τους αγώνες τους.

ΝΕ ΠΑΣΟΚ: Το Πολυτεχνείο ζει και σε νέους αγώνες μας καλεί

Εργατικό Κέντρο Χίου

Το Εργατικό Κέντρο Χίου αποδίδει φόρο τιμής στην μνήμη των αγωνιστών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Η νεότερη ιστορία της Ελλάδας έχει να επιδείξει πάρα πολλά στον πιο καίριο πολιτικοκοινωνικό αγώνα με αποκορύφωμα την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου.

Οι νέοι, η ελπίδα κάθε χώρας επαναστάτησαν εναντίον του καθεστώτος της χούντας διεκδικώντας την χαμένη ελευθερία τους στο λόγο τους, στην κοινωνική ισότητα, στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και κοινωνικής ισότητας.

Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποτελούν μια κορυφαία στιγμή στην ιστορία των κοινωνικών κινημάτων σηματοδοτώντας τον διαρκή αγώνα για δημοκρατία, ισονομία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Η 17η Νοέμβρη δεν εξαντλείται σε έναν επετειακό εορτασμό, αντιθέτως εμπνέει διαχρονικά εκπέμποντας ένα ηχηρό μήνυμα για την αποτελεσματικότητα και τη νικηφόρα προοπτική των μαζικών συλλογικών αγώνων. Φοιτητές, νεολαίοι και εργαζόμενοι ένωσαν τις δυνάμεις τους και εξεγέρθηκαν διεκδικώντας δυναμικά ελευθερία, λαϊκή κυριαρχία, παιδεία, καθώς και ένα καλύτερο αύριο.

Σήμερα, που η κοινωνία μας βιώνει δραματικές καταστάσεις από τις συνεχιζόμενες βάρβαρες πολιτικές, από μια θανατηφόρα πανδημία που επηρέασε τις ζωές μας με το χειρότερο τρόπο, η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών αναρωτιέται σιωπηλά αν είμαστε ελεύθεροι, αν έχουμε δημοκρατία και αν τελικά το σύνθημα και ο στόχος της «γενιάς του Πολυτεχνείου» για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι όχι μόνο επίκαιρος, αλλά και επιτακτικός.

Όλοι μαζί μπορούμε, έχοντας μπροστάρη τη νεολαία μας, να αποτρέψουμε τα χειρότερα, να αγωνιστούμε ενωμένοι και να ανάψουμε και πάλι την σπίθα της ελπίδας που θα φωτίσει το μέλλον μας.

Συμπαράταξη Πολιτών: Τα αιτήματα του Πολυτεχνείου δυστυχώς παραμένουν επίκαιρα

Το σύνθημα ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δυστυχώς επιτακτικά επίκαιρο και στις μέρες μας!!

Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973,την εξέγερση της νεολαίας και του λαού. Τιμάμε, τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, τιμάμε κάθε πολίτη αυτού του τόπου που αγωνίστηκε ενάντια στο καθεστώς της φασιστικής χούντας των συνταγματαρχών.

Τους τιμάμε και σήμερα

• παλεύοντας για τη Δημοκρατία που πλήττεται μπροστά στα μάτια μας από τους κοριούς του συστήματος και την αστυνομική βία,
• παλεύοντας για καλύτερη παιδεία και υγεία ιδιαίτερα στα νησιά μας.
• παλεύοντας ενάντια στη φτώχεια που βασανίζει τα νοικοκυριά και δεν γεμίζει το καλάθι παρά τα λογής επικοινωνιακά τερτίπια.
• παλεύοντας ενάντια στην ενεργειακή φτώχεια στο χειμώνα που έρχεται.
• παλεύοντας ενάντια  στο  τέρας της διαφθοράς, της διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων, που  γιγαντώθηκαν και πάλι τα τελευταία χρόνια για να θρέψουν τα συμφέροντα των ημετέρων.
• παλεύοντας για τη δημιουργία ενός μεγάλου μετώπου των δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων που θα δώσει στους συμπολίτες μας ξανά την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή

Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ, ο αγώνας συνεχίζεται και στις μέρες μας.

Η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ αγωνίζεται καθημερινά μαζί με τις  κοινωνίες των νησιών μας απέναντι στο δίλλημα: Με τους εργαζομένους, τους αγρότες, τη νεολαία, τους νησιώτες μας και τα νησιά μας ή με τα προνόμια των λίγων?

Θα αγωνιζόμαστε μέχρι να διασφαλιστεί ένα καλύτερο και δημοκρατικό αύριο.

Σύλλογος Γυναικών Χίου: Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή

Ο Σύλλογος Γυναικών Χίου τιμά την 49η επέτειο του Πολυτεχνείου και καλεί όλες τις γυναίκες της βιοπάλης να πάρουν μέρος μαζικά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους για τη ζωή που μας επιβάλλουν χωρίς δικαιώματα στην εργασία, στην μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο ,μέσα στην ενεργειακή φτώχια και την ακρίβεια που θυσιάζει τις δικές μας ανάγκες για να χρυσοπληρώνουμε τα μονοπώλια και τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς.

Δίνουμε μαχητική απάντηση στην ολοένα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στα δολοφονικά τους σχέδια .Συνεχίζουμε να είμαστε ανυποχώρητες στο να κλείσουν οι βάσεις που σκορπούν το θάνατο στους λαούς της περιοχής μας. Συνεχίζουμε τον ταξικό αγώνα μας απέναντι στην πολιτική που σπέρνει πολέμους ,προσφυγιά, φτώχεια και δυστυχία. Συνεχίζουμε την πάλη μας ,διεκδικώντας  ό,τι  είναι σύγχρονο και αναγκαίο για εμάς και τα παιδιά μας .

Συμμετέχουμε δυναμικά στην συγκέντρωση  και πορεία που θα πραγματοποιηθεί στην είσοδο του Πανεπιστημίου την Πέμπτη, 17 Νοέμβρη, στις 17.30.

Συνταξιούχοι ΕΦΚΑ

49 χρόνια μετά τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου,το Δ.Σ του Σωματείου καλεί τους συνταξιούχους να πάρουν μαζικά μέρος στην συγκέντρωση και πορεία από το Πανεπιστήμιο αύριο Πέμπτη 17/11/2022 στις 5.30 το απόγευμα ,τιμώντας την μνήμη των θυμάτων της αντιδικτατορικής πάλης.Σήμερα τα συνθήματα του ’73 είναι επίκαιρα όσο ποτέ ,με τον πόλεμο να συνεχίζεται δίπλα μας,τη φτώχεια να τσακίζει τα λαΪκά νοικοκυριά ,ενώ οι όμιλοι της ενέργειας ,οι σουπερμαρκετάδες ,οι μεγαλοξενοδόχοι,οι εφοπλιστές δεν σταματούν να μετρούν κέρδη.Αντίθετα εμείς να κάνουμε περικοπές από τα απαραίτητα.Να ζεσταινόμαστε με κουβέρτες,να ζούμε στο σκοτάδι και να ξαναγυρνάμε στο λυχνάρι  από τις πολλές διακοπές ρεύματος.

Συνάδελφοι,με επιδόματα δεν γίνεται να συνεχίζεται η ζωή μας.Μας τάζουν αυξήσεις την ώρα που έχουμε υποστεί τεράστιες περικοπές στις  συντάξεις μας,κύριες και επικουρικές ,χηρείας,εφάπαξ ,κατάργηση του ΕΚΑΣ.Οι αυξήσεις τους στην ουσία είναι μειώσεις,λόγω του πληθωρισμού και του συμψηφισμού με την προσωπική διαφορά.Δεν έχουν αποδοθεί τα αναδρομικά και χωρίς καμία αύξηση  στις επικουρικές ,που έχουν παραδοθεί στον τζόγο των ασφαλιστικών εταιρειών και με την εκκρεμότητα ακόμα της έκδοσης των συντάξεων.

Αγωνιζόμαστε για πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις μας ,επιστροφή της 13ης και 14ης σύνταξης ,ενάντια στην ακρίβεια.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΙΣ 5.30 μ.μ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Περιφερειακή Ομοσπονδία Α.μεΑ. Βορείου Αιγαίου: Τιμάμε την επέτειο του Πολυτεχνείου

Ποιον περιμένετε ναρθεί; Ποιον καρτερείτε να σας σώσει;

Εσεις οι ίδιοι με τα χέρια σας

με το μυαλό σας, με την πράξη,

αν δεν αλλάξετε τη μοίρα σας,

ποτέ της δεν θ’ αλλάξει.

(«Αλλάξτε τη μοίρα σας» Φώτης Αγγουλές)

Την Πέμπτη 17 Νοέμβρη, γιορτάζουμε μια μέρα σπουδαίας σημασίας με εξαιρετικά επίκαιρα μηνύματα φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Καλούμε τους φορείς μέλη μας, να συμμετέχουν στις φετινές εκδηλώσεις, στις συγκεντρώσεις και την πορεία. Στη Χίο στις 17:30 στο Πανεπιστήμιο (οδός Μιχάλων), στη Λέσβο, στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Σαπφούς, στη Λήμνο, στις 6.30 μ.μ., στο λιμάνι της Μύρινας, στην Ικαρία στην  Πλατεία Ευδήλου (φόρος τιμής στο Μνημείο Ηρώων), στις 14:00, στη Σάμο στις 18:30 στην Πλατεία Καρλοβάσου, στην Κω, στις 11 π.μ. στην είσοδο του 1ου Λυκείου (επί της Ιπποκράτους)

Μόνος, κανείς δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Αν όλοι εμείς ενωθούμε και αγωνιστούμε για όσα μας στερούν στην υγεία και τη ζωή μας, τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Όσοι έχουν τη δύναμη, δεν είναι ποτέ παντοδύναμοι, έρχεται μια στιγμή που αν το αποφασίσουμε, μπορούμε εμείς να γίνουμε πρωταγωνιστές στη ζωή μας.

Όποιος περιμένει να λύσουν τα προβλήματά του εκείνοι που τα δημιουργούν, απλώς παρατείνει και χειροτερεύει τη θέση του.

Και σήμερα, όπως και τότε, εμείς έχουμε τη δύναμη.

Εμείς και οι οικογένειές μας τους πιέζουμε με τον αγώνα μας να αναβαθμιστούν τα Νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, τα Πολυδύναμα και τα αγροτικά ιατρεία. Δεν πιστέψαμε τις υποσχέσεις τους παρά μόνο στη δική μας δύναμη.

Εμάς υπολόγισαν όταν παλέψαμε να έχουμε επιτροπές για την εξέταση του ποσοστού αναπηρίας στα νησιά και δημιούργησαν ορισμένες, έστω και υποτυπωδώς.

Εμάς υπολογίζουν όταν φωνάζουμε για πλήρη πρόσβαση, όταν φτιάχνουν έστω υποτυπώδη και πρόχειρες ράμπες, θέσεις στάθμευσης κλπ.

Εμάς υπολογίζουν όταν φωνάζουμε, να μην κόβεται το ρεύμα σε ΑμεΑ, όταν μειώνουν ποσοστά και επιδόματα, όταν δεν χορηγούν βοηθήματα, όταν παραχωρούν το οτιδήποτε στην Ειδική Αγωγή.

Εμείς είμαστε που “χαλάμε” την ειδυλλιακή εικόνα που επιχειρούν να παρουσιάσουν στην Υγεία, όταν αναδεικνύουμε τα πραγματικά δεδομένα στα νησιά και τη χώρα.

Εμείς είμαστε που πρέπει να κρατήσουμε ζωντανό το πνεύμα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, που δεν πρέπει ν’ ανεχτούμε τη φτώχεια, την ανέχεια, τη χαμοζωή. Εμείς δίνουμε το σύγχρονο  αγώνα για ΨΩΜΙ.

Εμείς είμαστε, που θα συνεχίσουμε τον αγώνα απαιτώντας κανένα παιδί να μη βρίσκεται εκτός ειδικής αγωγής, να μην αναγκαζόμαστε να  πληρώνουμε για την εκπαίδευση, δηλαδή το σύγχρονο αγώνα για ΠΑΙΔΕΙΑ.

Εμείς πρέπει να υψώσουμε ανάστημα με όλο το λαό απέναντι στον κίνδυνο του πολέμου, που δυστυχώς γίνεται πιο ορατός και στον οποίο μας οδηγούν, με το σύγχρονο αγώνα για ΕΛΕΥΘΕΡΙA

Τ.Ε. Χίου του ΚΚΕ

49 χρόνια πριν, με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, μίλησε το οργανωμένο φοιτητικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα, κόντρα στις συνθήκες «γύψου» που προσπαθούσε να επιβάλλει το αστικό δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απρίλη. Ο ξεσηκωμός αποτέλεσε την εργατική-λαϊκή αντίδραση στις μεθοδεύσεις της δικτατορίας για το “μασκάρεμά” της, αλλά και στα σχέδια αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων που προετοίμαζαν μια μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με το λαό στο περιθώριο.

            Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες από την ημέρα επιβολής του πραξικοπήματος. Δυνάμωσε από το 1972 και μετά, πατώντας στις θυσίες νέων αγωνιστών, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το κλείσιμο των εξοριών και την απελευθέρωση των κομμουνιστών που είχαν μεγάλη πείρα από την οργάνωση της πάλης τη δεκαετία του 1940 και από τους κατοπινούς αγώνες.

            Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ αφιέρωσαν όλες τις δυνάμεις τους στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα, παρόλο που η απριλιανή δικτατορία βρήκε το Κόμμα οργανωτικά ανέτοιμο, με διαλυμένες τις Κομματικές του Οργανώσεις από το 1958. Μέσα σε συνθήκες παρανομίας, το ΚΚΕ συγκρούστηκε με την οπορτουνιστική ομάδα στο εσωτερικό του και διαχωρίστηκε από αυτή στη 12η Ολομέλεια (1968). Η διάσπαση συνέβαλε στην αναγκαία ανασυγκρότηση των Κομματικών του Οργανώσεων και στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ). Το ΚΚΕ εξέδωσε παράνομα έντυπα και μπήκε στην πρωτοπορία των μικρών και μεγαλύτερων εργατικών, αγροτικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων.

            Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, άλλοι περισσότερο ψημένοι στους ταξικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου και άλλοι κάνοντας με νεανικό ενθουσιασμό τα πρώτα τους βήματα στην ταξική πάλη, έδωσαν τη μάχη κατά της δικτατορίας από την πρώτη μέρα της επιβολής της στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, στα σχολεία και τα αμφιθέατρα, εναντιώθηκαν στην κρατική καταστολή. Άνοιξαν μέτωπο με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις που στην πλειοψηφία τους απείχαν από την οργανωμένη μαζική αντιδικτατορική πάλη. Άνοιξαν μέτωπο με τους οπορτουνιστές που δυσφημούσαν το κομμουνιστικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα και καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία.

            Γι’ αυτό, ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου φέρνει στο μυαλό όλους εκείνους τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που διώχτηκαν πολύτροπα, που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και αλλού, που φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, που προσέφεραν ακόμα και τη ζωή τους στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ στέκεται με απεριόριστο σεβασμό μπροστά στους αγώνες και τις θυσίες τους και τους τιμά.

            Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι ο φοιτητικός και ευρύτερα νεολαιίστικος ξεσηκωμός συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα. Οι αγωνιστές του ξεσηκωμού σμπαράλιασαν τα αστικά κηρύγματα περί πολιτικού ρεαλισμού, που επιχειρούσαν να περιορίσουν τα φοιτητικά και εργατικά-λαϊκά αιτήματα στο “στενό ορίζοντα” ανώδυνων για την καπιταλιστική εξουσία επιλογών και αλλαγών.

            Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων ανατρέπεται μόνο από την οργανωμένη δράση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές κορυφών μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων.

            Το Πολυτεχνείο «βάφτηκε» στο αίμα. Ταυτόχρονα, όμως, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας. «Απονομιμοποίησε» τη δικτατορία στη συνείδηση ευρύτερων εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, που δε συμμετείχαν έως τότε στο αντιδικτατορικό κίνημα.

            Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν υπήρξε το έργο κάποιων «αφρόνων αξιωματικών», όπως επιχείρησε έκτοτε να το παρουσιάσει μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να «εξαγνιστεί» των ευθυνών της και να αποκρύψει τον πραγματικό στόχο του. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα του «κράτους της δεξιάς» ή της παραβίασης της καπιταλιστικής νομιμότητας, όπως αναφέρει για τους ίδιους λόγους άλλη μερίδα των αστικών πολιτικών δυνάμεων.

            Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό, πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνισή της.

            Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονταν στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους, κυρίως στη σχέση παλατιού – κυβέρνησης, αναφορικά με τον έλεγχο του Στρατού. Επίσης, στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές του στην χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών, ενώ η διαχείριση του Κυπριακού αποτέλεσε εστία όξυνσης αντιθέσεων και τριγμών. Γι’ αυτό, η «αναστολή» του κοινοβουλευτισμού συζητιόταν και από βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, και από το παλάτι, αλλά τελικά επιβλήθηκε από τη στρατιωτική χούντα.

            Ο ανοικτός αντικομμουνισμός αποτέλεσε την επίσημη ιδεολογία της χούντας, αν και η καταστολή του εργατικού – λαϊκού κινήματος, οι φυλακίσεις και οι εξορίες των κομμουνιστών, η δράση κρατικών και παρακρατικών αστικών μηχανισμών υπήρξαν χαρακτηριστικά της μεταπολεμικής αστικής διακυβέρνησης.           

            Η ιστορική πείρα όλου του 20ού αιώνα, από την εναλλαγή των κυβερνήσεων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έως τις στρατιωτικές και μη δικτατορίες και τον φασισμό – ναζισμό, φανερώνει ότι η καταστολή είναι μόνιμο στοιχείο της καπιταλιστικής εξουσίας, είναι σύμφυτη με την ταξική εκμετάλλευση. Αν και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία συχνά χρησιμοποιεί το φόβητρο της δημοκρατικής εκτροπής, οι διαφορετικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας δε χωρίζονται με “σινικά” τείχη, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και αλλητροφοδοτούνται.

            Γι’ αυτό οι κομμουνιστές ήρθαν αντιμέτωποι με τις διώξεις του καπιταλιστικού κράτους τόσο σε περιόδους αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όσο και σε περιόδους δικτατορίας. Για τον ίδιο λόγο τόσο το προδικτατορικό αστικό Σύνταγμα όσο και το σημερινό προβλέπει την εκτροπή από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία για την αντιμετώπιση της λεγόμενης κατάστασης πολιορκίας. Για τον ίδιο λόγο στο επίκεντρο της δράσης των αστικών κατασταλτικών μηχανισμών βρίσκεται η αντιμετώπιση του «εχθρού λαού». Αυτό επιτρέπει και σήμερα τις διώξεις πρωτοπόρων αγωνιστών που αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, στρατιωτών που τάσσονται ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ευθύνεται για τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που επιτρέπει υποκλοπές και παρακολουθήσεις, οι οποίες στρέφονται πρωταρχικά και συστηματικά ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και δευτερευόντως και περιστασιακά εξυπηρετούν τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς.

            Στις μέρες μας, το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει τραγικά επίκαιρο. Γιατί είναι ισχυρό το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, σαν αυτή που συντάρασσε την Ελλάδα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο το 1973, ενώ οι εργατικές -λαϊκές δυνάμεις ζουν ήδη σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, πληθωρισμού, διόγκωσης της ανεργίας, ταχύρρυθμης μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων ενάντια στη δημόσια υγεία και παιδεία, διόγκωσης του θεσμικού πλαισίου και των πολυπλόκαμων μηχανισμών καταστολής της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας και των αγώνων της (Πανεπιστημιακή Αστυνομία, αγροτοδικεία, μαθητοδικεία κλπ.)

            Αν και πέρασε μισός αιώνας επιστημονικών-τεχνικών επιτευγμάτων, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων συνεχίζει να σκοντάφτει στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές συνεχίζουν να έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία των σύγχρονων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας.

            Το ίδιο τραγικά επίκαιρα παραμένουν τα συνθήματα «Έξω αι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, δίνοντας το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων. Σήμερα,  οι αλλαγές που έχουν επέλθει στη διάταξη των καπιταλιστικών δυνάμεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών δεν κάνουν τους λαούς λιγότερο ανήσυχους. Φαίνεται από την πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και αυτές της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα εδάφη της Ουκρανίας και από τη γενικότερη διαμάχη ανάμεσα στο ευρωαμερικανικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μια και το ευρωασιατικό από την άλλη, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία.

            Οι λαοί ήδη βιώνουν τις εφιαλτικές συνέπειες των συγκρούσεων των καπιταλιστών για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Δεν είναι μόνο οι απώλειες στο πεδίο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, αλλά και η φτώχεια που φέρνει ο πόλεμος ως καταστροφή, ως προσφυγιά, ως πολεμική δαπάνη, ως αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου, που βιώνουμε.

            Το ελληνικό αστικό κράτος (σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) επιδιώκει πάντα τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του σε ανταγωνισμό με τη -σύμμαχο στο ΝΑΤΟ- Τουρκία. Σε αυτή την κατεύθυνση πραγματοποίησε νέες συμφωνίες ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ με νέες βάσεις, σύναψε «στρατηγική εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, υπέγραψε συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Όμως, η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων, θαλάσσιων και εναέριων υπερόπλων, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συνιστά μαγνήτη της επιθετικότητας των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Ο πακτωλός χρημάτων που δίνεται στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν θωρακίζει την άμυνα της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών της περιοχής.

            Αυτό αποδείχτηκε και την περίοδο της δικτατορίας, οπότε σε συνέχεια της πολιτικής των προδικτατορικών κυβερνήσεων, η χώρα μπλέχτηκε ακόμα περισσότερο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση της καπιταλιστικής εξουσίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το γεγονός αυτό της εξασφάλισε τόσο τη στήριξη των ΗΠΑ, όσο και τις οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Ωστόσο, οι κατοπινές εξελίξεις, ειδικότερα η τραγωδία της Κύπρου, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι αστικοί σχεδιασμοί.

            Στις σημερινές συνθήκες, η καπιταλιστική εξουσία επιχειρεί να θωρακιστεί από κάθε αντίδραση του εργατικού λαϊκού παράγοντα. Γι’ αυτό και στο πλάι της καταστολής οξύνεται και πάλι και ο ανοικτός αντικομμουνισμός, με κάθε τρόπο και μέσο: Από το βήμα της Βουλής, μέσα από τις στήλες του αστικού Τύπου, με την εγκληματική δράση νεοναζιστικών συμμοριών, με την ανιστόρητη εξίσωση κομμουνισμού – φασισμού, με τον πακτωλό των ευρωενωσιακών χρηματοδοτήσεων που δίνονται σε αυτή την κατεύθυνση.

            Ο αντικομμουνισμός, το μίσος για το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, τους λαϊκούς αγώνες, δεν αφορούν στενά τους κομμουνιστές. Η πείρα, τόσο από τη δικτατορία του 1967-1974, όσο και διαχρονικά από την εγχώρια και διεθνή ιστορία, καταδεικνύει πως ο αντικομμουνισμός πήγαινε πάντοτε χέρι-χέρι με τη συνολικότερη επίθεση στις ελευθερίες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού. Η ιστορία διδάσκει ότι ο αντικομμουνισμός αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό του αστικού πολιτικού κόσμου και επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί οριστικά χωρίς την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που τον γεννά. Το ίδιο ισχύει και για τη ριζική αντιμετώπιση των φασιστικών – ναζιστικών συμμοριών.

            Για όλους τους παραπάνω  λόγους ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να καταστεί ένα ανώδυνο σύμβολο, συνεχίζει να συγκινεί  μεγαλύτερες και νεώτερες γενιές εργατικών και λαϊκών δυνάμεων ως σύμβολο νέων αγώνων και ανυπακοής στα σχέδια της καπιταλιστικής εξουσίας.

            Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου έρχεται ως συνέχεια της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησης, των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων για την υπεράσπιση του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος και μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην εργατική–λαϊκή πάλη για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, ελεύθερο χρόνο, εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή, για την απόρριψη κάθε αντεργατικού – αντιλαϊκού νόμου, για την εναντίωση στο θεσμικό πλαίσιο διώξεων και καταστολής των εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων, για την καταδίκη κάθε αστικού κόμματος και κυβέρνησης, που, με το μαστίγιο ή το καρότο, στερούν από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους τον πλούτο που παράγουν.

            Το ΚΚΕ, αντλώντας διδάγματα, έμπνευση και δύναμη από την υπερεκατοντάχρονη ιστορική πορεία του, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, προχωρά μπροστά, δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται, στις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δίνει καθημερινά ο λαός μας. Έτσι ώστε, με δυνατό ΚΚΕ και με μαζική εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή, για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούν οι καιροί, για να γίνει ο λαός μας πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του και στον κόπο του. Για να «πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» και να γίνει πραγματικότητα «το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό!»

Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χίου: για μια κοινωνία καλύτερη

ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!

Πέμπτη 17 Νοέμβρη 5.30  μ.μ. έξω από το Πανεπιστήμιο

Ο Σύλλογός μας χαιρετίζει με περηφάνια την 49η Επέτειο από τη λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο. Η αγωνιστική παρακαταθήκη του αντιδικτατορικού αγώνα και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στην φασιστική, δικτατορία και η συνεπής, αλύγιστη στάση των χιλιάδων εργαζομένων, νέων, γυναικών στις εξορίες, στα μπουντρούμια των φυλακών και στα βασανιστήρια, παραμένουν οδηγός και έμπνευση για τους αγώνες του σήμερα.

Τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ, ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ, που γράφτηκαν στις πύλες του Πολυτεχνείου και το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» που ηχούσε στους δρόμους την περίοδο της χούντας παραμένουν ακόμα επίκαιρα και κάθε χρόνο όλο και πιο ζωντανά.
Σήμερα, ακόμα το ψωμί λείπει από το τραπέζι όταν καλούμαστε να πληρώσουμε την «ενεργειακή» κρίση, τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη», τους πολέμους, όταν οι μισθοί μας είναι καθηλωμένοι 12 χρόνια τώρα, όταν μας λένε να ζήσουμε με τα voucher και τα καλάθια της ντροπής, για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Σήμερα, η παιδεία είναι στο στόχαστρο ακόμα πιο πολύ. Η μάχη ενάντια σε κάθε αντιδραστική μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση, που κατηγοριοποιεί σχολεία, μαθητές και εκπαιδευτικούς, που μετατρέπει τους εκπαιδευτικούς σε υποχείρια του συστήματος και τους μαθητές στους αυριανούς φθηνούς εργαζόμενους συνεχίζεται. Η αντιδραστική αξιολόγηση, οι μέντορες και συντονιστές, οι ηλεκτρονικές εκλογές είναι μόνο μερικές από τις μάχες που δίνουμε συλλογικά υπερασπιζόμενοι τον ρόλο μας και το Δημόσιο και Δωρεάν Σχολείο.
Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να μείνουμε ανυπότακτοι, να διαδηλώσουμε ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία, απέναντι στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσία, που δολοφονούν αμάχους, σπέρνουν προσφυγιά και σκορπούν φτώχεια και πείνα σε πολλές γωνιές του πλανήτη.
Αποκτάει ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα το αίτημα για απεμπλοκή της χώρας μας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και από τον πόλεμο που συνεχίζεται ακόμα, για να σταματήσει να γίνεται η χώρα μας ορμητήριο πολέμου αλλά και στόχος.
Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή
Η απεργία στις 9 Νοέμβρη απέδειξε ότι έχουμε δύναμη!
Η συγκλονιστική συμμετοχή των εργαζομένων, ειδικά των νέων, δείχνει τον δρόμο της σύγκρουσης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση, στον διεκδικητικό αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς, για συλλογικές συμβάσεις, για φτηνό ρεύμα και τρόφιμα.
Σήμερα, απέναντι σε ένα σύστημα που βασίζεται στην βρίσκεται η μοναδική διέξοδος είναι ο συνεχής, συνεπής ταξικός αγώνας αντίστασης και αντεπίθεσης, η οργάνωσή μας, η διεκδίκηση σε κάθε χώρο δουλειάς. Είναι ο αγώνας δηλαδή για μια κοινωνία καλύτερη, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς της αντιδικτατορικής πάλης και τους αγώνες τους!