«Όλοι εναντίον όλων στο κουβάρι των θανάσιμων αντιθέσεων Μόνη διέξοδος η λαϊκή αντεπίθεση»

>> Του Νέστορα Ξυλά – Γραμματέα της ΤΕ Χίου του ΚΚΕ

Τι κι αν οι Κούρδοι της Συρίας έπαιζαν κομβικό ρόλο στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ; Τι κι αν τους αξιοποιούσαν το προηγούμενο διάστημα για να ασκούν πίεση τόσο στην Τουρκία όσο και στον Άσαντ στη Συρία; Οι Κούρδοι για καιρό είχαν συνδυάσει το μέλλον τους με τα Αμερικάνικα σχέδια στην περιοχή και αφού βρέθηκαν εν μέσω διασταυρούμενων πυρών των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, σήμερα οι ΗΠΑ τους «αδειάζουν», με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι «φίλοι και σύμμαχοι» τους εγκατέλειψαν. Προς το παρόν τουλάχιστον... Άλλο ένα πικρό ιστορικό δίδαγμα...

Κατ’ αναλογία, η Ελλάδα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών στην περιοχή. Η ελληνική αστική τάξη συνδέει τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση μέσα από τον επικίνδυνο ρόλο του «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ. Η ελληνική αστική τάξη εμπλέκεται σε σχέδια ανταγωνιστικά προς την Τουρκία. Η χώρα μας, αξιοποιείται ως μοχλός πίεσης ώστε να παραμείνει η Τουρκία στη συμμαχία των ΗΠΑ, σε αντιδιαστολή με τις προσπάθειες της Ρωσίας. Γι’ αυτούς τους σχεδιασμού, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας βρίσκονται σταθερά στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Τα ιστορικά όμως διδάγματα για το λαό όπως δείχνει και το πρόσφατο δίδαγμα με τους Κούρδους, δείχνουν ότι «ρόδα είναι και γυρίζει».

Επικίνδυνος και ανιστόρητος εφησυχασμός

Στελέχη των αστικών κομμάτων και άλλοι προπαγανδιστές, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αναμασούν διάτρητους ισχυρισμούς περί ασφάλειας, σταθερότητας και εξασφάλισης της χώρας μας στα πλαίσια των σχεδιασμών αυτών στην περιοχή. Εφησυχάζουν, πανηγυρίζουν για την εμβάθυνση της συνεργασίας ΗΠΑ - Ελλάδας,  συσκοτίζοντας το γεγονός ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε προκεχωρημένο αμερικανοΝΑΤΟικό φυλάκιο. Έχουν τεράστιες ευθύνες όσοι υποβαθμίζουν τους ανταγωνισμούς παρουσιάζοντας τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις σαν σωτήρες και περιστέρια ειρήνης. Η πολεμική επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα που ενδιαφέρονται έντονα για την κυριαρχία τους στη Μ. Ανατολή.

Δεν εξασφαλίζεται καμία ασφάλεια και σταθερότητα μέσα στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ. Η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς του, η πρόσφατη λεγόμενη «αναβαθμισμένη συνεργασία με τις ΗΠΑ», η επιθετική διάταξη του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία... ειδικά σε μια περίοδο που είναι όλοι εναντίον όλων, αντικειμενικά βάζουν τη χώρα μας στο μάτι του κυκλώνα.

Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει και η πρόσφατη επίσκεψη του ίδιου του γγ του ΝΑΤΟ, κ. Στόλτενμπεργκ στην Αθήνα και την Άγκυρα, ο οποίος δήλωσε πως το ΝΑΤΟ δεν είναι ούτε και πρόκειται ποτέ να γίνει ο θεματοφύλακας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου απέναντι στις τουρκικές αμφισβητήσεις ενώ για την Κυπριακή ΑΟΖ ότι «το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να κάνει νομικές κρίσεις, υπάρχουν άλλοι θεσμοί που τις κάνουν». Για την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία δήλωσε ότι η Τουρκία «αντιμετωπίζει νόμιμες ανησυχίες ασφαλείας»! Μια ακόμη «αβάντα» δηλαδή στο «πράσινο φως» που έδωσε ο Τραμπ για να ξεκινήσει η τρίτη επέμβαση σε βάρος του συριακού λαού από την τάχα «απομονωμένη» Τουρκία από τη διεθνή κοινότητα.

Διάτρητοι ισχυρισμοί

Φαίνεται πολύ πιο καθαρά πλέον πως οι ισχυρισμοί περί «απομονωμένου Ερντογάν» και Τουρκικές κινήσεις για «εσωτερική κατανάλωση» αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι η Τουρκία στο Αιγαίο, στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά και με την εισβολή στη Συρία, κλιμακώνει την επιθετικότητά της ενώ ενισχύεται η επιδίωξή της για δημιουργία τετελεσμένων, για λογαριασμό της δικής της αστικής τάξης με τις πλάτες των ΗΠΑ. Αφαιρείται και το τελευταίο πρόσχημα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για το ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή.

Τα περί «αμφισημίας» του Τραμπ, μη συνεπούς και στιβαρής στάσης των ΗΠΑ στη Συρία, δεν αντέχουν κριτικής...

Οι εξελίξεις είναι πολύ πιο σύνθετες και δεν ερμηνεύονται με ψυχολογίστικες προσεγγίσεις ενός ηγέτη. Οι όποιες αντιφατικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αντανακλούν μεγάλες αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης των ΗΠΑ, τμημάτων του Αμερικανικού κεφαλαίου, που διατρέχουν και το ίδιο το κόμμα του Τραμπ. Αντιθέσεις στην προσέγγιση του ίδιου δρόμου: Το πως δηλαδή σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την Κίνα, θα διατηρηθεί η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Στόχοι, που υπηρετούνται βέβαια και από την ελληνική εμπλοκή, με τις πρόσφατες συμφωνίες με τις ΗΠΑ αλλά και πρωτύτερα  με τη Συμφωνία των Πρεσπών στα Βαλκάνια.

Η «ενιαία» ΕΕ και η στάση της «υπέρ της Ελλάδας»...

Όσοι επιζητούν μια πιο δραστική παρέμβαση στις εξελίξεις από την ίδια την ΕΕ, στα ζητήματα της Συρίας και μάλιστα με ενιαία στάση, όπως λένε, ή δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πως και η ΕΕ διατρέχεται από οξυμένες αντιθέσεις μεταξύ των κρατών της. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει ενιαία στάση της απέναντι στις εξελίξεις.

Η «ευρωπαϊκή ατολμία» που αναμασούν οι υποστηρικτές της ΕΕ συμπληρώνεται από δηλώσεις της ΝΔ για «δύσκολη ισορροπία» στην ΕΕ και προβληματισμούς του τύπου να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία αλλά από την άλλη να της δοθούν χρήματα για το Μεταναστευτικό... Οι χλιαρές αποφάσεις της ΕΕ για την Τουρκία, για τις οποίες κάποιοι πανηγυρίζουν, εκφράζουν ότι η Τουρκία είναι για την ΕΕ «βασικό εταίρος», ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη. Τα μέτρα περιορισμού εξαγωγής όπλων στην Τουρκία, είναι κυριολεκτικά υποκρισία όταν η Γερμανία από την αρχή του χρόνου έχει κάνει τη μεγαλύτερη τέτοια εξαγωγή από το 2005(!), όπως και ότι για το 2018 οι εξαγωγές αυτές αντιπροσώπευαν το 1/3 του τζίρου της γερμανικής βιομηχανίας*. Γι' αυτό άλλωστε και η Τουρκία απάντησε ότι το «εμπάργκο» της ΕΕ «θα έχει ελάχιστα αποτελέσματα», αφού όσα όπλα ήταν να πάρει τα έχει ήδη πάρει.

Όσοι μιλούν για παρέμβαση της ΕΕ «υπέρ της Ελλάδας», πρέπει πριν να σκεφτούν: τις βάσεις που διατηρεί η Βρετανία στην Κύπρο, τα δικαιώματα σε «οικόπεδα» της κυπριακής ΑΟΖ που έχουν αγοράσει Ιταλία και Γαλλία. Να σκεφτούν το πρόσφατο παρελθόν όταν κράτη - μέλη της ΕΕ βομβάρδισαν μαζί με τις ΗΠΑ τη Συρία (πριν από ένα χρόνο) ή για την ομοφωνία τους στις αποφάσεις των Συνόδων του ΝΑΤΟ. Οι χώρες της ΕΕ ανάλογα με τα ιδιαίτερα αντικρουόμενα συμφέροντά τους είναι «και μαζί και αντίπαλοι» στο Συριακό ή αλλού και σε διαρκές παζάρι με την Τουρκία. Με βάση αυτό καθορίζουν τη στάση τους και όχι με βάση «αξίες, ιδανικά και Ευρωπαϊκά κεκτημένα».

Συμπέρασμα

Αποτελεί μέγιστη αυταπάτη λοιπόν ότι από τη «φιλία» της Ελλάδας με τους φονιάδες των λαών θα κερδίσει ο ελληνικός λαός. Αποτελεί μέγιστη υποκρισία να μιλάνε για προσφυγικό πρόβλημα, Μόριες και ΒΙΑΛ όσοι συντάσσονται με αυτούς που διεξάγουν πολέμους ή είναι σύμμαχοι με όσους τους διεξάγουν! Όσοι δεν τολμούν να καταδικάσουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ενώ είναι «λαλίστατοι» στις θεωρίες περί «εισβολής», «λαθρομεταναστών», «εθνικής αλλοίωσης», του «μονόδρομου της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας και ασφάλειας» κλπ.

Αποκτά απόλυτη προτεραιότητα η καταδίκη της πολεμικής επέμβασης στη Συρία, παρά την εκεχειρία, και η στάση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ που ενθαρρύνει την Τουρκία. Μόνο ο λαός μπορεί να ασκήσει πραγματική πίεση απαιτώντας να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και να τερματιστούν οι αποστολές των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων εκτός συνόρων, που μετατρέπουν τη χώρα μας σε μαγνήτη κινδύνων. Να μεγαλώσει η αντίθεση στη Συμφωνία ΗΠΑ – Ελλάδας. Να φύγουν οι βάσεις, που αυτή τη στιγμή «σημαδεύουν» οι αντίπαλοι των ΗΠΑ, έχοντας «το δάκτυλο στη σκανδάλη». Να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στους στόχους της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της αστικής τάξης της Ελλάδας, που μπλέκει το λαό σε μεγάλους κινδύνους. Η πραγματική διέξοδος από το θανάσιμο αυτό κουβάρι βρίσκεται στην αντεπίθεση, στην αντικαπιταλιστική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για να περάσει η εξουσία στα χέρια του λαού, ώστε να μπει τέλος στις αιτίες που φέρνουν τον πόλεμο, τη φτώχεια και την προσφυγιά.

*Στοιχείο από την εφημερίδα «Ριζοσπάστης» - 19 Οχτώβρη 2019