Λ.Παπαϊωάννου: Προβληματισμός και Σκέψεις

>> Γράφει ο Ελευθέριος  Αποστ. Παπαϊωάννου  
Υποστράτηγος ε.α, Καθηγητής στην Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού, Διαχείρισης Κρίσεων -  Ασφάλειας & Διαχείρισης Έργου. (Πρώην Διοικητής «Σκυλίτσειου»  Νοσοκομείου Χίου)
“Ξέρουμε τι είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να είμαστε"
Σαίξπηρ, Οφηλία στον Άμλετ.

«Αξιότιμοι Υποψήφιοι, σεβαστοί  Συνδημότες.
2008 - 2014, η χώρα, το νησί, εμείς, τα παιδιά μας σε μόνιμη κρίση σε πάγια δοκιμασία». Έξι χρονιά σκληρής λιτότητας, στενοχώριες, ανεργία,  φόροι, κατασχέσεις, η κοινωνία οι αντοχές μας στα όρια, αισιοδοξία προοπτική θολό τοπίο,  νέοι άνθρωποι προσωπικότητες με κύρος στο περιθώριο.
Χίος, πάνω από 8.000 συμπολίτες άνεργοι, οι περισσότεροι νέοι με πτυχία και περγαμηνές περιμένουν ένα φιλοδώρημα, ένα μεροκάματο κοινωνικής εργασίας, ένα μπάλωμα να στρώσουν τη ζωή τους.
Τα καταστήματα φυλλοροούν τους πελάτες, οι επιχειρήσεις κλείνουν, η δημόσια υγεία στην εντατική,   τα αγροτικά ιατρεία στην εγκατάλειψη, τα σχολεία σε συρρίκνωση,  οι συνταξιούχοι σε απελπισία, οι νέοι ξενιτεύονται και τα μεγάλα έργα ημιτελή κατεστραμμένα στοιχειώνουν στο πέρασμα του χρόνου.  
Φράγματα, Δρόμοι, Λιμάνια, Αεροδρόμιο, Νοσοκομείο, Μαρίνα, Γέφυρες, Ύδρευση, Αμανή χωριά που πεθαίνουν, Αρχοντικά που καταρρέουν, Δημοτική και δημόσια Περιουσία ανεκμετάλλευτη, κτίρια, ο Ναυτικός Όμιλος , το REX, το Ξενία, η Παλιά Ιχθυόσκαλα, τα Ταμπάκικα και τόσα άλλα, δεκάδες χρόνια στο έλεος της εγκατάλειψης.
  Ζούμε δίπλα  στην Τουρκία, πάμε και βλέπουμε, μαρίνες,  τελωνεία,  δρόμους,  λιμάνια, την ανάπτυξη, μας προβληματίζουν, ερχόμαστε στη Χίο, πρώτη εικόνα η εγκατάλειψη,   ανευθυνότητα  ή ανικανότητα, το αποτέλεσμα μετρά.
Χίος, νησί της ναυτοσύνης, της μαστίχας, των μανταρινιών, του εμπορίου, των επιστημών, κατέκτησε τις θάλασσες του κόσμου, ανέδειξε τους μέγιστους των  έμπορων, εφοπλιστές, επιστήμονες παγκόσμιας εμβέλειας, όλοι τους ξενιτεμένοι, από την άλλη πλευρά εδώ στον τόπο  η τύχη μας στα χέρια μικρόψυχων ανθρώπων.
Αποτέλεσμα, το νησί βάλτωσε, βουλιάζει, σχέδια ανάκαμψης μόνο στα λόγια, οι εκλογές πλησιάζουν, το μόνο σχέδιο δοκιμασμένη συνταγή «έργα βιτρίνας παραμονής εκλογών», εξαγορά ψήφων, «ρουσφέτια», υποσχέσεις.
Συνταγές μια άλλης εποχής αυτές μας κατέστρεψαν αυτές μας καταστρέφουν, ας το καταλάβουμε, οι εποχές άλλαξαν ή βάζουμε πάνω από όλα το νησί ή χανόμαστε, εγωισμοί και συμφέροντα τούτη τη στιγμή δεν χωρούν.
Οι προβλέψεις δυσοίωνες, η επόμενη πενταετία θα είναι καθοριστική αν όχι αιματηρή για όλους, αναμένονται κοινωνικές και θεσμικές ανατροπές, τα παιδιά μας θα βιώσουν το μέγεθος της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, πρέπει να γίνουμε  τουλάχιστον τοπικά αυτάρκεις.
Πρέπει να τα καταφέρουμε, προς τούτο ζητούνται άφθαρτα άτομα, ηθικά στοιχεία με σύγχρονο τρόπο σκέψης, να αντιλαμβάνονται τα μηνύματα της εποχής, να προνοούν, να προστατεύουν τους δημότες. Είναι αδύνατον με ανθρώπους που μετέτρεψαν  την τοπική αυτοδιοίκηση σε βιοποριστικό επάγγελμα να βρούμε λύσεις.
Ο πλανήτης καζάνι που βράζει, σ΄αυτό το περιβάλλον  θεωρείτε μαθηματικά βέβαιο ότι, ή χώρα δεν μπορεί να ξεπεράσει την κρίση, μόνο μια  λύση υπάρχει, να ξαναγεννηθούν οι περιφέρειες, να υπάρξουν  ισχυρές αυτοδιοικήσεις ικανές να σταθούν όρθιες με τις δικές τους δυνάμεις, σήμερα οι καιροί απαιτούν δήμαρχο ηγέτη  και όχι δήμαρχο επαίτη, δεν φταίει για όλα το κράτος.   
Κατόπιν των παραπάνω, με πνεύμα άκρατης ανησυχίας, σαν απλός δημότης και τίποτε περισσότερο
Καλώ, τους επικεφαλείς όλων των συνδυασμών για το δήμο,  να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να αφήσουν κατά μέρος τις προσωπικές φιλοδοξίες, τις κομματικές τους ταυτότητες, να αναλογιστούμε έστω και την ύστατη στιγμή  ότι, δεν υπάρχει χρόνος για πειραματισμούς, ο δήμος δεν είναι «τσιφλίκι» κανενός, δεν είναι «παιδική χαρά» για φερέλπιδες νέους, πρέπει να γίνει βίωμα σε όλους, χρειάζονται υγιείς δυνάμεις, είναι αδύνατον να πορευτούμε με πρόσωπα που χρόνια χειραγωγούν τον τόπο, η εποχή των «βολεμένων»  πρέπει να λάβει τέλος.
Καλώ λοιπόν και πάλι, αυτούς που θέλουν να προσφέρουν για το  καλό του τόπου, σύσσωμοι, να γίνει  μια  συλλογική  προσπάθεια για:
                                  Κάθαρση και Ανάπτυξη,
Πιστεύω απόλυτα, υπάρχουν υγιείς δυνάμεις, τις εμπιστεύομαι,  όλοι μαζί   μπορούμε. 
 Να ενώσουμε τις γνώσεις και τις ικανότητες μας.
 Να αναχαιτίσουμε τη Κρίση, με δικές μας δυνάμεις.
 Να εκμεταλλευτούμε τη δυναμική του νησιού, του τόπου.
 Να μετατρέψουμε το πνευματικό κεφάλαιο, τις επιστήμες, τις τέχνες σε «ατμομηχανή» ανάπτυξης.
 Να θέσουμε στο περιθώριο πρόσωπα και πρακτικές, αυτά που μας οδήγησαν στη στασιμότητα. 
 Να ολοκληρώσουμε το δυνατόν συντομότερα όλα τα ημιτελή μεγάλα έργα.
 Να εκμεταλλευτούμε τη δημοτική και δημόσια περιουσία, τη παρατημένη γη, τις παραλίες μας, τη  θάλασσα, την ηλιοφάνεια, τους ανέμους.
 Να αναδείξουμε, την Αμανή, τα Μαστιχοχώρια, τα Μεσαιωνικά χωριά, τις εκκλησιές και τα μοναστήρια μας.
 Να «παντρέψουμε» την εμπειρία των μεγαλυτέρων με τη δύναμη των νεοτέρων.
 Να καθοδηγήσουμε τους νέους, σε παραγωγική απασχόληση, να παραμείνουν στο νησί,  να ζωντανέψουν τα χωριά μας.
 Να δημιουργήσουμε  μόνιμες θέσεις εργασίας και όχι «μπαλώματα».
 Να δώσουμε ζωή στους Δήμους και τις Κοινότητες στη Περιφέρεια.
 Να καταστήσουμε τη Χίο, Μεσογειακό, Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Κέντρο Τουρισμού, Πολιτισμού, Ιστορίας, Εμπορίου, Οινοποιίας και Ναυτιλίας.
Η Χίος έχει όλα τα προαπαιτούμενα, μπορεί και το αξίζει, συλλογική προσπάθεια χρειάζεται.
Περιμένω ανταπόκριση και τοποθετήσεις, απευθύνομαι σ΄αυτούς που έχουν όραμα και σθένος, να συγκροτήσουμε μία «Εθνική Χίου» χωρίς πινακίδες και χρώματα, θα είναι ένας αγώνας μεταξύ κατεστημένου και νέας εποχής, τυχόν σχόλια να διατυπωθούν υπεύθυνα και δημόσια, κάποτε πρέπει να ξεχωρίσουν οι καιροσκόποι, από τους συνετούς, οι δημαγωγοί από τους υπεύθυνους .
Γνωρίζω και αναμένω σκληρή κριτική, μαχητική αντίδραση, προσπάθεια απαξίωσης και εκμηδενισμού, όλα είναι μέρος του αγώνα  ιδίως όταν απειλούνται συμφέροντά και κατεστημένα. 
Σε περίπτωση απόρριψης, κατανοώ και σέβομαι τους φόβους, τις αναστολές εκάστου, τολμώ να πω τις σκέψεις μου επώνυμα και δημόσια,  δεν με φοβίζει  τίποτε, ο αγώνας συνεχής και δικός μου.  
«Είναι αδύνατον να   δώσουν λύση σε μια κρίση αυτοί που την προκάλεσαν»  (Παγκόσμιο Αξίωμα Διαχείρισης Κρίσεων).

Υ/Γ: Συμπολίτες με ήθος, ικανότητες και θέληση υπάρχουν, πρόγραμμα για άμεση ανάπτυξη υπάρχει, τα περί ηγεσίας είναι θέμα κοινής απόφασης, να ομονοήσουμε πρέπει πρώτα, τα υπόλοιπα είναι εύκολη υπόθεση.