"ΛΑΘΡΑ;": «ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ... Η ΠΟΛΙΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ!»

>> Από την Επιτροπή αλληλεγγύης στους πρόσφυγες Χίου "ΛΑΘΡΑ;"

Το πρόσφατο πολύ σοβαρό περιστατικό του τραυματισμού τριών Σύρων προσφύγων πολέμου από πυρά του Λιμενικού στα ανοιχτά των Οινουσσών στις 06.03.2014 αντιμετωπίστηκε από το σύνολο σχεδόν των τοπικών (και εθνικών) ΜΜΕ ως μία ακόμη αναγκαία "επιχείρηση ρουτίνας" για την απώθηση “παράνομων μεταναστών” εκ μέρους των αρχών του νησιού. Και τούτο στοιχειοθετείται από το γεγονός ότι το σύνολο, σχεδόν, των ΜΜΕ που κατέγραψε την είδηση στις πρώτες δύο μέρες που ακολούθησαν αρκέστηκε στην αναπαραγωγή της εκδοχής που παρουσίασε το Λιμενικό Σώμα στο ανακοινωθέν του για το συμβάν. Έκτοτε, το ζήτημα "πέρασε στα ψιλά" και ήδη κοντεύει να ξεχαστεί. Υπενθυμίζουμε ότι το Λιμενικό Σώμα ισχυρίστηκε: α) ότι το σκάφος του διακινητή προσπάθησε επανειλημμένως να το...διεμβολίσει και δεν σταματούσε με τίποτα , και β) ότι, εντέλει, ακινητοποιήθηκε, όταν “άνδρες του Λιμενικού Σώματος κατόρθωσαν να επιβιβαστούν επάνω στο ταχύπλοο.”

Αφού επισημάνουμε ότι είναι παντελώς αστήρικτη και η εκδοχή που προσπάθησε να προβάλει το Λιμενικό Σώμα Χίου (ότι το σκάφος των λιμενικών δέχτηκε πρώτο...πυροβολισμούς από το ταχύπλοο - εκδοχή που δεν υποστηρίχτηκε ούτε καν από το Αρχηγείο της Αθήνας) παραθέτουμε καταρχάς τρία αμείλικτα ερωτήματα που κατέγραψε και ο ιστότοπος "Pireas2Day. gr" - αξιοπρόσεκτη εξαίρεση στον σχολιασμό της είδησης και πηγή ενημέρωσης υπεράνω πάσης υποψίας - υποθέτουμε - για να της αποδοθεί η μομφή του "αριστερισμού παλαιάς κοπής.":

1. Ποιοι «κανόνες εμπλοκής» επιβάλλουν την χρήση όπλων χωρίς να χρησιμοποιεί όπλο- εν προκειμένω- ο διακινητής; Πότε θεσπίστηκαν αυτοί οι «κανόνες εμπλοκής» και από πότε νοείται «εμπλοκή» με άοπλους;

2. Τι θα πει “έγιναν συνεχείς προσπάθειες εμβολισμού του σκάφους του Λιμενικού”;  Πώς ένα πολυεστερικό σκάφος μπορεί να εμβολίσει ένα πλωτό περιπολικό του ΛΣ;

3. Πώς ανέβηκαν τα στελέχη του ΛΣ στο σκάφος για να το ακινητοποιήσουν, αφού φέρεται να μην σταματούσε με τίποτα;

Στα εύλογα αυτά ερωτήματα ερχόμαστε να προσθέσουμε και τις εξής δικές μας επισημάνσεις: Η εμμονή εκ μέρους των Αρχών στην τακτική αυτή της ...“ασφαλούς αποτροπής” αποβαίνει ιδιαίτερα επικίνδυνη – πέρα από την επικοινωνιακή της φαιδρότητα. Η φαιδρότητα, καταρχάς, έγκειται στο ότι η τακτική αυτή ούτε ΑΠΟΤΡΕΠΕΙ τίποτα (όπως αποδεικνύει η συνεχής επανάληψη των προσπαθειών των προσφύγων να διαφύγουν απ' τη χώρα τους για να σωθούν – αυτονόητο πολλώ μάλλον για μία περίπτωση όπως αυτή της Συρίας) ούτε την ΑΣΦΑΛΕΙΑ διαφυλάσσει για οποιοδήποτε από τα εμπλεκόμενα μέρη – επομένως η βάφτιση αυτού του είδους των επιχειρήσεων με το συγκεκριμένο όνομα είναι ιλαρός ευφημισμός, αντίστοιχος της ονομασίας “Ξένιος Δίας” για την...εμβριθή μεταναστευτική πολιτική που έχει εκπονηθεί από τον “όντως φιλόξενο” κ. Δένδια.
Όσο για την επικινδυνότητα, δεν χρειάζεται να έχει ολοκληρώσει κάποιος Διδακτορικό Φιλοσοφίας... Πέρα από την πρόσφατη τραγωδία στο Φαρμακονήσι (αιματηρό αποκορύφωμα για σειρά δεκάδων παρόμοιων επιχειρήσεων εκ μέρους των Αρχών, που πολύ συχνά αποσιωπώνται) διευκρινίζεται ότι οι τρεις τραυματίες του περιστατικού των Οινουσσών νοσηλεύονταν επί οκτώ ημέρες στο Νοσοκομείο Χίου, με “δώρο υποδοχής” από μία σφαίρα στον γλουτό (η μία γυναίκα κι ο ένας άνδρας) κι ένα τραύμα στον ώμο (ο άλλος άνδρας). Μόνο από καθαρή σύμπτωση δεν είχαμε, επομένως, ξανά θανάτους και σ' αυτή την περίπτωση. Το Λιμενικό Σώμα είχε σπεύσει εξαρχής να χαρακτηρίσει τους
τραυματισμούς “επιπόλαιους”!
Επισημαίνεται για πολλοστή φορά ότι οι άνθρωποι που διακινδυνεύουν με τέτοιον τρόπο και υπό καθεστώς απόγνωσης το πέρασμά τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο μέσω της χώρας μας είναι θύματα ενός ιδιαίτερα άγριου εμφύλιου πολέμου στην Συρία, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους. Θύματα πολέμου στην ίδια την πατρίδα τους, υποψήφια θύματα όμως ενός ακήρυχτου πολέμου και στις ελληνικές ακτογραμμές, όπου μάταια περιμένουν ότι θα τύχουν ενός στοιχειώδους ασύλου από μια χώρα και μια ήπειρο που συνεχίζουν να ομνύουν θεωρητικά στις περιβόητες ανθρωπιστικές αρχές του Δυτικού πολιτισμού.
Ενθαρρυντική, τέλος, για την συνέχιση της παραπάνω ολέθριας πολιτικής είναι, το δίχως άλλο, και η σχεδόν πλήρης παθητικότητα της κοινής γνώμης του νησιού στην αντιμετώπιση του περιστατικού. Η χιώτικη κοινωνία μάλλον περιμένει πρώτα την μετατροπή και επισήμως του νησιού σε δεύτερο Φαρμακονήσι. Χωρίς την ύπαρξη νεκρών, οι συνειδήσεις δεν δείχνουν να αφυπνίζονται ούτε στο ελάχιστο. Θα περιμένουμε για άλλη μια φορά να συμβεί πρώτα κάτι ακόμη χειρότερο, για να “θρηνήσουμε γεμάτοι ανθρωπισμό” εκ των υστέρων;