Η άλλη όψη των Χριστουγέννων

>> Γράφει ο Γιώργος Νύκτας

Η μια όψη των Χριστουγέννων η ευχάριστη (όχι για όλους πάντως), είναι   ή ξεχωριστή εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών, τα χαρούμενα και λαμπερά πρόσωπα, οι στολισμένοι δρόμοι με τα πολύχρωμα λαμπιόνια, τα ζεστά στολισμένα με  χρωματιστές γιρλάντες σπίτια, τα στρωμένα τραπέζια με τα εορταστικά εδέσματα, και οι χαρούμενες φωνές των παιδιών που τραγουδούν τα κάλαντα.

Όμως δυστυχώς υπάρχει και η άλλη  όψη των Χριστουγέννων, ή όχι εορταστική, ή όχι ξέγνοιαστη αλλά ή πικρή που είναι ορατή, πραγματική, και πολύ, πολύ σκληρή. Η άλλη όψη είναι το δράμα που βιώνουν οι άστεγοι, αυτοί που η μνημονιακη πολιτική της εξαθλίωσης τους οδήγησε να κοιμούνται στα παγκάκια. Και είναι πολλοί αυτοί, που ξαφνικά και απρόσμενα από τη θαλπωρή του σπιτιού τους βρέθηκαν γυμνοί, ξυπόλητοι, και πεινασμένοι στο δρόμο, θύματα μιας ανάλγητης και απάνθρωπης Ευρωπαϊκής πολιτικής.-Φτιάξτε καταυλισμούς για τους αστέγους- συμβουλεύουν κυνικά οι «φιλεύσπλαχνοι» Ευρωπαίοι «σωτήρες» μας,  γιατί όντως ένα απέραντο καταυλισμό συσσωρευμένων ψυχών θέλουν την Ελλάδα.

Στην άλλη Χριστουγεννιάτικη όψη είναι ακόμα οι στρατιές των άνεργων που καθημερινά αυξάνονται, και σε λίγο θα φτάσουν τα δυο εκατομμύρια  (δηλωμένοι και αδήλωτοι), θυσία οι περισσότεροι στο βωμό της τρόικας. Σήμερα οι άνεργοι δεν είναι μια ασήμαντη μειοψηφία συνήθως άγνωστοι και απόμακροι που περιστασιακά έχασαν τη δουλειά τους. Σήμερα οι άνεργοι είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας και μας είναι πολύ γνωστοί και οικείοι, γιατί είναι οι γείτονες, οι φίλοι, τα αδέλφια μας, και τα παιδιά μας. Βάρβαρες, μισάνθρωπες, και ανθρωποκτόνες  πολιτικές, γκρέμισαν τη ζωή τους βίαια λες και η ζωή μπορεί να ξανακτιστεί από την αρχή.

Σε λίγο έρχονται Χριστούγεννα, εμείς δεν θα πάμε για σκι όπως τα ανθρωποειδή της τρόικας. Θα μείνουμε εδώ να στηρίξουμε έστω και με δυο λογία παρηγοριάς και αγάπης αυτούς που τέτοιες μέρες προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια της ζωής τους, και που βέβαια τα Χριστούγεννα δεν θα στρώσουν το γιορτινό τραπέζι. Θα μείνουμε εδώ για να τους βοηθήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις τούτες τις ώρες να μείνουν όρθιοι, και να μη γονατίσουν. Θα μείνουμε  δίπλα τους για να αφουγκραστούμε μαζί με το χαρμόσυνο μήνυμα της καμπάνας και το δικό τους δράμα. Θα σταθούμε πλάι τους και θα τους απλώσουμε γενναιόδωρα το χέρι.

Είναι πολύ μα πολύ μικρή η απόσταση που μας χωρίζει από όλους αυτούς. Ίσως αύριο να  βρεθούμε στη θέση τη δική  τους, κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει αυτό. Οι ανατροπές στη ζωή μας είναι ραγδαίες βίαιες και καταλυτικές. Ας το έχουμε λοιπόν όλοι κατά νου αυτό. Η άμυνα όλων μας απέναντι στις ανθρωποκτόνες πολιτικές, και απέναντι σε αυτούς που με περίσσεμα απανθρωπιάς τις εφαρμόζουν, είναι η κοινωνική ευαισθησία, η αλληλεγγύη, και η συμπαράσταση προς αυτούς που την έχουν ανάγκη. «Μην κλαις για τα άχαρα τα χρόνια. Δεν θέλει κλάμα η ζωή, θέλει τραγούδι, θέλει αγώνα».

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ!