Φτωχότερη η ομογένεια με το θάνατο του Δήμου Σκούφαλου

>> Γράφει ο ΗΛΙΑΣ ΝΕΟΦΥΤΙΔΗΣ

ΧΙΟΥΣΤΟΝ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Μαύρη μέρα ξημέρωσε για την ομογένεια στη Νέα Ορλεάνη. Στις 24 Μαΐου 2018 απεβίωσε ο πολυαγαπημένος μας εξάδελφος Δήμος Σκούφαλος του Κωνσταντίνου και Σοφίας και πολυαγαπημένος  θείος του Μάρκου Σκούφαλου.

Το 1971 για πρώτη φορά πήγαμε οικογενειακώς στην Χίο και γνωρίσαμε μερικούς συγγενείς της Μαρκέλλας μου. Ήταν από τις καλύτερες μερες και χαρές της ζωής μας. Η αγάπη και η φιλοξενία ήταν απερίγραπτη από όλο το σόι και η χαρά τους που γνώρισαν την κόρη του πεθερού μου Γεώργιου Πίττα με τα 2 εγγόνια του και τον Πόντιο γαμπρό του!

 Τότε γνώρισα και τον Δήμο Σκούφαλο και δεθήκαμε τόσο πολύ γερά όσο και ο γόρδιος δεσμός, που μόνον ο μέγας Αλέξανδρος διέλυσε με το σπαθί του. Έτσι και ο χάρος προσπάθησε να σπάσει το δεσμό μας, αλλα η αγάπη και ο σεβασμός μας ειναι αιώνιος και ποτές δεν θα λυτρωθεί ούτε τώρα , αλλά ούτε και στον άλλο κοσμο. Ο Δήμος ποτές δεν με αποκάλεσε με το όνομα που με βάφτισαν αλλά πάντα με το όνομα του γένους μου, πάντα με αποκαλούσε ΠΟΝΤΙΟ, αυτός γνώριζε το πάθος μου για την καταγωγή μου.

Ο Δήμος Σκούφαλος του Κωνσταντίνου και Σοφίας γεννήθηκε στο Βροντάδο της  Χίου. Όπως όλοι μας έτσι και ο Δήμος ονειρευόταν την Αμερικη και τελικά η μητέρα του έπεισε τον αδελφό της Ελευθέριο Πίττα να την φέρει στην Αμερική και αυτή να κάνει την πρόσκληση στον γιο της Δήμο να έρθει νόμιμα στην Αμερικη στις αρχες του 70.

Ο Δήμος δούλευε στην Νέα Υόρκη μερικά χρόνια,  αλλά μέσα του η επιθυμία της Χίου τον έκανε ανήσυχο. Του προσφέρθηκε δουλειά στην Φιλαδέλφεια σε εταιρεία τροφοδοσίας σας  με διάφορα είδη στα καράβια και έτσι μετακόμισε στα Φιλαδέλφεια και είχε  καθε μέρα επαφή με ναυτικούς από Χίο και Ελλάδα. Το διάστημα εκείνο  γνώρισε έναν μεγάλο επιχειρηματία από το Νεχώρι, που έκανε αυτήν τη δουλειά σε πολύ μεγαλύτερο επίπεδο και του πρόσφερε εργασία. Έτσι μετακόμισε στην Νέα Ορλεάνη και κάποια στιγμή πήρε μαζί του και τη μητέρα του. Μετά από μερικά χρόνια άνοιξε δική του εταιρεία την Transworld  και είχε περισσότερο επαφή με τους ναυτικούς της Χίου. Θυμάμαι εκείνα τα χρόνια, που δεν υπήρχε το ιντερνέτ, ο Δήμος πάντοτε εξυπηρετούσε ό,τι ανάγκες είχαν οι ναυτικοί. Μου τηλεφωνούσε στην Νέα Υόρκη να του στείλω είδη γάμου, βάπτισης, ειδικές κολόνιες που μονον της έβρισκες στην Νέα Υόρκη και του της έστελνα, για να της έχει έτοιμες, όταν πιάνει  λιμάνι το καράβι στην Νέα Ορλεάνη ή στο Χιούστον. Ο Δήμος ήταν ο άνθρωπος που όλοι οι ξενιτεμένοι ναυτικοί είχαν τον άνθρωπό τους εδώ. 

Πολλές φορές μιλώντας με τους ναυτικούς ακολούθους της περιοχής μας και ιδιαίτερα με τον Πατέρα Δημήτριο της Εκκλησιάς μας,  που η δουλειά του είναι στα λιμάνια να ελέγχει τα καράβια μου έλεγε: Ο Δήμος είναι  ο πιο αγαπητός από όλους τους ναυτικούς που περνάνε από εδώ, ποτέ δεν είπε σε κανέναν δεν μπορεί να τους βοηθήσει. 

Η Δήμος παντρεύτηκε την Μάντη καταγωγή από Νικαράγουα. Η Μάντη είχε την μητέρα της και ο Δήμος την δική του και έτσι αγόρασαν ένα σπίτι να μένουν όλοι μαζί. Έτσι ζούσαν όμορφα και ωραία και πολύ αγαπημένοι όλοι μαζί. Οι  δύο συμπεθέρες ήσαν οι  πιο αγαπημένες συμπεθέρες που γνώρισα σε όλη μου την ζωή, που η μια μιλούσε μόνο Ισπανικά και η άλλη μόνον Ελληνικά.  Ρωτούσα την θεια μας πως συνεννοείστε και  μού’ λεγε: Πολύ καλά εγώ της μιλώ Ελληνικά και εκείνη Ισπανικά και κανένα πρόβλημα!! Εδώ πρέπει να τονίσω ότι η θεια μας Σοφία , μητέρα του Δήμου ήταν μια γυναίκα που αν κάποια γίνει Αγία θα έπρεπε να περπατήσει στα βήματα της Θειας Σοφίας.

 Ο Δήμος αγαπούσε την Χίο τόσο πολύ που πολλές φορές αναρωτιόμουν πώς δε μένει 6 μήνες στην Χίο και 6 μήνες Αμερική. Ήταν λάτρης της Φύσης και του περιβάλλοντος, αγαπούσε τα παιδιά, τον έβλεπες γινόταν άλλος άνθρωπος όταν έπαιζε με τα παιδιά και σεβόταν μεγάλους και μικρούς.  Προτεραιότητα της ζωής του ήταν η οικογένεια και δεν εννοώ αυτός και η γυναίκα του αλλά όλο το σόι εδώ και στην Ελλάδα. Πάντοτε γελαστός και χαρούμενος. Τηλεφωνούσε στην Μαρκέλλα μου, τη γυναίκα μου μερικές φορές την εβδομάδα και όταν δεν την έβρισκε με έπαιρνε τηλέφωνο και έλεγε: ΒΡΕ ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΧΙΩΤΙΣΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΤΙ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕΣ;  Την είχε στο νου του πάντα και δεν ησύχαζε αν δεν της  μιλούσε και την πείραζε, την έκανε να γελάσει, ακόμη και αν ήταν στενοχωρημένη για κάτι . Όλη η κουβέντα τους για όλη την Οικογένεια εδώ και στην Χίο. 

Ο χαμός του Δήμου θα γίνει αισθητός από αφάνταστο αριθμό ανθρώπων που τον ήξεραν τον ζούσαν και από αυτούς που ο χάρος τους στέρησε την ευκαιρία να τον γνωρίσουν ακόμα πιο πολύ.

Η κηδεία του Δήμου θα γίνει στις 2 Ιουνίου 2018 στην Αγία Τριάδα Νέας Ορλεάνης,  στην παλαιότερη Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αμερική που ιδρύθηκε το 1864 από πρωτοπόρους, το Χιώτη  Νικόλαο Μπενάκη,τον  Κωνσταντίνο Κιλιλής από Τουρκία, το Μιχάλη Δράκοβιτς , το Νικόλαο Καβούρη από Σύρο και τον Ιωάννη Βοτάτσι από Σπέτσες .

 Θα μας λείψει πολύ αλλά είμαι σίγουρος στην επομένη συνάντησή μας θα μας ξεναγήσει σε όλο τον παράδεισο, όπως μας ξενάγησε στο όμορφο νησί της Χίου από άκρη σε άκρη , στα Φιλαδέλφεια και την Νέα Ορλεάνη. Καλή αντάμωση πολυαγαπημένε αδερφέ, κάνε κουράγιο και υπομονή και ερχόμαστε.