Δήμος Αβδελιώδης: Τι είναι η Πατρίδα μας, ύστερα από 200 χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου;

>> Γράφει ο Δήμος Αβδελιώδης

Πριν από την πραγματοποίηση κάθε ανθρώπινης πράξης υπάρχει πρώτα μια σκέψη ή μια ιδέα που την προκαλεί. Η ιδέα της Ελευθερίας ήταν το κίνητρο της επανάστασης του 1821. Η ίδια η σημασία της λέξης Ελευθερία [από τα ρήματα Ελεύθω +ερώ: έρχομαι και πηγαίνω εκεί που λαχταρώ] ενεργοποιεί το πνεύμα μας προς την επινόηση και την δράση καλών και θαυμαστών έργων.

Οι λέξεις είναι πνευματικά εργαλεία που χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρχει πολιτισμός. Η λέξη Ελευθερία είναι δημιούργημα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, που μετέτρεψε την ιδέα της Ελευθερίας σε συγκεκριμένες πράξεις, όπως οι τέχνες, η φιλοσοφία και οι επιστήμες.

Η επιθυμία της Ελευθερίας ήταν το κίνητρο των Ελλήνων για την επανάσταση του 21. Γιατί μόνο η Ελευθερία σε κάνει να επιλέγεις ο ίδιος τον δρόμο σου και να γίνεσαι ο δημιουργός κάθε είδους έργου.

Η Δημιουργία είναι το κατ' εξοχήν χάρισμα, που έχει εκ Θεού ο άνθρωπος, να δημιουργεί κατ’ εικόνα Του και καθ’ ομοίωσή Του δια της ελεύθερης Βούλησης που του έχει δοθεί. Δημιουργία σημαίνει αίσθημα διαρκούς αναζωογόνησης για τους ανθρώπους, όταν επινοούν και παράγουν κάθε είδους υλικό ή πνευματικό πλούτο, ενεργοποιώντας ταυτόχρονα και όλους τους άλλους που γίνονται άμεσα ή έμμεσα μέτοχοι αυτών των αγαθών. Αυτή είναι η ελευθερία της Βούλησης. Να επιλέγει μόνο το καλό. Εάν η Βούληση χάσει την ελευθερία της, είτε από φόβο είτε από ιδιοτέλεια τότε υποτάσσεται στο κακό, που είναι η απουσία της ψυχικής γαλήνης και της χαράς. Η Δημιουργία είναι το οξυγόνο και η προϋπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης και της Ευημερίας μιας μικρής ή μεγάλης κοινωνίας.

Η Δημιουργία του καθενός μας σε οποιοδήποτε επιτήδευμα κι αν εργαζόμαστε, δίνει το πραγματικό νόημα στην Ελευθερία, όταν αυτή μεταμορφώνεται σε Ευημερία. Όταν γεννιόνται αισθήματα συμπάθειας, αλληλεγγύης και αρμονικές σχέσεις με τους συμπολίτες μας, τότε οι άνθρωποι μιας μικρής ή μεγάλης κοινωνίας νοιώθουν ότι ανήκουν στην ίδια Πατρίδα.

Τότε το πιο πολύτιμο αγαθό μας γίνεται η Πατρίδα, και την αγαπάμε γιατί μας γεμίζει με ενθουσιασμό γι αυτό που βιώνουμε και γι αυτό που προσδοκούμε, και που γι αυτό δεν θα θέλαμε ποτέ να την χάσουμε ή να την προδώσουμε για κάτι άλλο που θα ήταν έστω και λίγο κατώτερο απ’ αυτό που αγαπάμε.

Προϋπόθεση μιας τέτοιας Πατρίδας είναι η Ευημερία, γιατί εάν η Ευημερία δεν είναι ταυτόσημη με την έννοια της Πατρίδας, τότε οι άνθρωποι δεν έχουν την πατρίδα που θέλουν. Και δεν αρκούνται να την αναπολούν σε περασμένα μεγαλεία , ούτε να την φαντάζονται σε ένα αόριστο μέλλον, γιατί εάν δεν την έχουν στο τώρα ποτέ δεν θα την έχουν πραγματικά, και θα αναγκάζονται να την αναζητάνε αλλού.

Χωρίς Δημιουργία δηλαδή γίνεται ανενεργός και μάταια η Ελευθερία.

Χωρίς Δημιουργία και Ευημερία δεν υπάρχει πραγματική Πατρίδα.

Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο στηρίζονται σύντομες σκέψεις μου για τη Χίο.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Είναι αδύνατον να γνωρίζει κανείς σήμερα τη συνολική εικόνα της Χίου σε έκταση και βάθος και μέσα απ’ τη μοναδική, πρωτοπόρα και εντυπωσιακή ιστορία της απ’ την πρώιμη αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Η δημιουργία ενός σχετικού Σεναρίου με στόχο την παραγωγή Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με περιγραφικές αλλά και με σκηνοθετημένες σκηνές, θα μπορούσε να αποδώσει την πραγματική πολιτισμική ταυτότητά της, κυρίως μέσα από τις πρωτοπόρες ιδέες και πρακτικές που εισήγαγε[πχ το πρώτο δημοκρατικό πολίτευμα στη Χίο], συμβάλλοντας καθοριστικά στην ίδρυση και εξέλιξη του σύγχρονου Δυτικού πολιτισμού.

[Η καλλιέργεια του νου και της ψυχής μέσα από τα Ομηρικά Έπη, που υπήρξε η αιτία της γέννησης του πολιτισμού του Λόγου, στη Χίο της Ναυτοσύνης απέκτησε τη μεθοδική μάθησή της και διδασκαλία της από τους Ομηρίδες και μεταδόθηκε παντού. Ήταν οι πρωτοπόροι έντεχνοι ηθοποιοί της εποχής που δεν ήταν απλοί διασκεδαστές αλλά συνειδητοί παιδαγωγοί της σοφίας που περιείχαν τα ομηρικά έπη, διαπαιδαγωγώντας τους αλγόριθμους της πιο συγκροτημένης, ρεαλιστικής και πνευματώδους στάσης ζωής του Ιωνικού κόσμου, ο οποίος και γέννησε τις Επιστήμες, τις Τέχνες, τη Δημοκρατία και κατ’ επέκταση το θαύμα του 5ου π. Χ αιώνα.]

Το σύγχρονο οπτικοακουστικό μέσον του κινηματογράφου υψηλών προδιαγραφών έχει την δυνατότητα να αναδείξει με ταχύτητα σε παγκόσμια κλίμακα τη μοναδικότητα της Χίου , που μπορεί να γίνει πηγή ενδιαφέροντος, έλξης και προσέγγισης για το Διεθνές κοινό.

Το πιο ισχυρό και ταχύτατο όπλο σήμερα της πολιτιστικής διπλωματίας είναι η τέχνη του κινηματογράφου, όταν υπερασπίζεται ιστορικές και αναμφισβήτητες Αλήθειες που αφορούν την περιπέτεια της δημιουργίας του παγκόσμιου πολιτισμού και που είναι ακόμα, είτε ελλιπείς είτε αποσπασματικές ή και εντελώς άγνωστες ακόμα και για τους έλληνες, τις οποίες μέσω του οπτικοακουστικού μέσου θα μπορούσε να δει και να γνωρίσει άμεσα ο οποιοσδήποτε σε οποιοδήποτε μέρος της Γης, ακόμα και στο τηλέφωνό του, διαμορφώνοντας φίλους στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Πρέπει να υπάρξει γενικά σύγχρονος ποιοτικός ελληνικός πολιτισμός. Γιατί ο πολιτισμός της τέχνης προηγείται ως δημιουργία στο επίπεδο των ιδεών, και μετά εμπνέει πράξεις σε όλους τους άλλους τομείς, από την επιχειρηματικότητα, τις επιστήμες έως την πολιτική. Θα αναφέρω σ’ αυτό το σημείο πως εάν δεν προϋπήρχε το έντεχνο έργο του Ομήρου δεν θα είχαμε τη γέννηση του Ιωνικού πολιτισμού, που η εξέλιξή του καθόρισε τις πανανθρώπινες αξίες του παγκόσμιου πολιτισμού.

Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η Χίος λόγω της ιδιαιτερότητας του εδάφους και του μικροκλίματος έχει το προνόμιο να παράγει εκτός από τη μαστίχα και γευστικότατους καρπούς από τα εσπεριδοειδή έως τους πάσης φύσεως καρπούς, καθώς και εξαιρετικά πλούσια σε αρώματα φυσικά βότανα.

Η αξιοποίηση αυτού του πλεονεκτήματος, μοναδικού στον κόσμο, είναι μεγάλη επιχειρηματική πρόκληση, για μεθόδευση, οργάνωση, συστηματοποίηση και τυποποίησης της παραγωγής.

Για να μπορέσει να ενεργοποιηθεί αυτό το μέγα πλεονέκτημα, χρειάζεται η συνειδητή προσπάθεια όλων των θεσμών της Χίου, ως υπερασπιστών όχι μόνο της υγείας, της επιβίωσης, της συγκράτησης και της αύξησης του πληθυσμού της, αλλά και με Πρωτεύοντα ζωτικό σκοπό την επανεκκίνηση της παραγωγικής διαδικασίας μέσα από την,

α) εξασφάλιση της συλλογής του νερού από τα αρδευτικά έργα, αλλά και από κάθε είδους νέα τεχνολογική επινόηση αφαλάτωσης και

β) την διερεύνηση, με τη συνεργασία της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου, αξιοποίησης της δυνατότητας Αναδασμού όλης της αγροτικής γης, που είναι σήμερα κατά το πλείστον ανενεργός και κατακερματισμένη σε μικρούς ανώφελους και αντιοικονομικούς μικρούς κλήρους. Ένας νέος σχεδιασμός με μικρές αλλά ενιαίες φάρμες πχ των 30 στρεμμάτων, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τους παλαιούς ή τους νέους ιδιοκτήτες τους σε προγραμματισμένες καλλιέργειες κάθε είδους χρηστικής αγροτικής παραγωγής με τα προαναφερόμενα πλεονεκτήματα.

[Παλαιότερα, γύρω στο 70 είχε τεθεί το ζήτημα του Αναδασμού αλλά απέτυχε παταγωδώς γιατί όλοι οι ιδιοκτήτες των αγροτεμαχίων είχαν συναισθηματικό δέσιμο με τη γη, επειδή οι ίδιοι την ημέρωναν και διαμόρφωναν, φύτευαν τα δέντρα και τα αγαπούσαν σαν παιδιά τους. (Τη συναισθηματική αυτή αφοσίωση την πληρώναμε πάντως πολύ ακριβά. Στο χωριό οι γονείς μου είχαν γύρω στα 35 αγροτεμάχια κατεσπαρμένα σε εντελώς διαφορετικά και απομεμακρυσμένα μέρη πέριξ και μακράν του χωριού, που ο περισσότερος χρόνος για τη φροντίδα τους αναλωνόταν κυριολεκτικά στις διαδρομές.)

Σήμερα για ευνόητους λόγους δεν υπάρχει πλέον αυτή η απαγορευτική συναισθηματική παράμετρος. Απεναντίας θα ενθουσιάσει ανθρώπους που θα ήθελαν είτε να ασχοληθούν οι ίδιοι, είτε να ενοικιάσουν τις φάρμες τους, ενώ κτήματα που ανήκουν στον Δήμο Χίου θα μπορούσαν να παραχωρηθούν με ευνοϊκούς αλλά και λογικούς όρους σε νέους αγρότες ή νέα ζευγάρια]

ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ

Η Πρωτοβάθμια , Δευτεροβάθμια κι η Πανεπιστημιακή βαθμίδα παιδείας είναι πρακτικό να διαθέτουν χρόνο και εφαρμογές που υποθάλπουν και ανοίγουν δρόμους, εξυπηρετώντας συντονισμένα το παραγωγικό σχέδιο σωτηρίας από την αφαίμαξη του πληθυσμού και την οικονομική συρρίκνωση .

Η παιδεία και η εκπαίδευση είναι ο μοχλός κάθε είδους πνευματικής και παραγωγικής ανάπτυξης και χρήζει ιδιαίτερης μέριμνας, γιατί ενώ υπάρχει πλειοψηφία εξαιρετικών εκπαιδευτικών σε κάθε βαθμίδα και έχουμε ευφυή νέα παιδιά , το ίδιο το σύστημα της εκπαίδευσης είναι εξοντωτικό, ανώφελο έως απωθητικό και αντιπαραγωγικό από κάθε άποψη.

Αυτό πρέπει να απασχολήσει όλον τον πνευματικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό κόσμο της χώρας με συγκεκριμένες καινοτόμες γραπτές προτάσεις και όχι με την κριτική ή την καταγγελία, που είναι το ξέσπασμα ενός συναισθηματικού θυμού, ο οποίος εξ ορισμού δημιουργεί μόνο διχόνοια, άρα την διαιώνιση του προβλήματος.

Το ζήτημα αυτό μπορεί να λυθεί αν παραγκωνιστεί ο εγωισμός και στη θέση του μπει ο άνευ όρων σεβασμός προς τον οποιοδήποτε άλλο. Γιατί σ’ αυτό που πρέπει να θεμελιωθεί σαν βασική ιδέα στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι πρώτα απ’ όλα η αγάπη ο σεβασμός και η αφοσίωση στα παιδιά όπως ακριβώς θα έκανε κάθε γονιός για τα παιδιά του.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Η Χίος ευτυχώς δεν έχει αλλοιώσει όλες τις φυσικές καλλονές της στο όνομα ενός άναρχου και αυτοσχεδιαστικού μοντέλου τουρισμού όπως επεκράτησε στα περισσότερα νησιά.

Αυτό αποτελεί το μεγάλο της πλεονέκτημα, γιατί το παρθενικό τοπίο ειδικά της Δυτικής Χίου είναι ανεκτίμητο, επειδή υπάρχει ως ζωντανό και απέραντο οικολογικό και φυσικό αρχιτεκτονικό μουσείο ηρεμίας και ομορφιάς, που μεταφέρει νοερά τους επισκέπτες του μέχρι στην αρχαία ομηρική Χίο. Είναι καλύτερα να παραμείνει έτσι γιατί όσο περνάει ο καιρός τόσο θα γίνεται πολυτιμότερο και σπανιότερο, και θα προσελκύει ένα πιο απαιτητικό και ποιοτικό κοινό επισκεπτών που θα επιζητά να το απολαύσει.

Τέλος θα μπορούσε να διερευνηθεί η δυνατότητα αξιοποίησης όλων των ακατοίκητων σπιτιών που ευρίσκονται στα Χωριά της Χίου, για να γίνουν χώροι υποδοχής τουριστών ή νέων κατοίκων του νησιού, όταν θα επέλθει πάλι η ηρεμία και θα επιτυγχάνονται παράλληλα οι παραγωγικοί σκοποί.

Γενικά όσο πιο σύντομα σχεδιαστούν, προγραμματισθούν και επιτευχθούν καινοτόμες και ωφέλιμες ιδέες για τον τόπο, τόσο το συντομότερο θα διαμορφωθεί πρακτικά και το μέλλον της Χίου που επιθυμούμε όλοι.