Αυτοδιοίκηση σημαίνει Διεκδίκηση

>> Γράφουν οι:  Ευαγγελία  Μανιτσούδη (εκπαιδευτικός  σε διαθεσιμότητα - Μέλος  Χιακής Συμπολιτείας) - Δέσποινα Τσαρδάκα (Δημοτική Σύμβουλος με τη Χιακή Συμπολιτεία)

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση  οφείλει  να έχει ως πρώτη προτεραιότητα τη δημοκρατία,  την δικαιοσύνη και την κοινωνική αλληλεγγύη. Η Αυτοδιοίκηση  πρέπει να είναι δίπλα στον πολίτη και τις ανάγκες του, να σχεδιάζει και να αποφασίζει μαζί με τους πολίτες.

Η διασφάλιση του δημόσιου και παιδαγωγικού χαρακτήρα των βρεφονηπιακών σταθμών και κατ’ επέκταση η διασφάλιση του δημόσιου  χαρακτήρα όλων των υπηρεσιών του Δήμου πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη  για μια δημοτική αρχή που σέβεται τους δημότες της και το έργο που εκείνοι την επέλεξαν να  κάνει.

Η διεκδίκηση της επαρκούς στελέχωσης όλων  των υπηρεσιών  του Δήμου  με μόνιμο προσωπικό με στόχο την κάλυψη του συνόλου των αναγκών πρέπει να είναι διαρκής και μόνιμος στόχος.

Οποιαδήποτε άλλη μορφή ελαστικής εργασιακής σχέσης που  θίγει  εργασιακά δικαιώματα  που κατακτήθηκαν με αγώνες δεν έχει θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Είναι απαράδεκτο να έχουμε εργαζόμενους  που προσλαμβάνονται με δίμηνες ή πεντάμηνες  συμβάσεις, πολύ  περισσότερο με ΚΟΙΝΣΕΠ που διαστρεβλώνουν το συνεταιριστικό ιδεώδες,  με απευθείας  αναθέσεις και με μειοδοτικούς διαγωνισμοαύς.

 Η χρησιμοποίηση ορισμένων μορφών  ελαστικής εργασιακής σχέσης (δίμηνες, πεντάμηνες συμβάσεις) θα μπορούσε να γίνει μόνο για θέσεις εργασίας που από τη φύση τους δικαιολογούν τον προσωρινό κι έκτακτο χαρακτήρα τους. Η χρήση τους για την κάλυψη τακτικών αναγκών όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το οξυμένο  πρόβλημα της ανεργίας, αλλά ανακυκλώνει τις θέσεις  ανεργίας  χωρίς να αντιμετωπίζει την ανάγκη για την εύρυθμη λειτουργία  του Δήμου.
Η παραβίαση της προστασίας των τακτικών θέσεων εργασίας μέσω της προσωρινότητας ή της επισφαλούς εργασίας, από το ίδιο το δημόσιο, σηματοδοτεί τελικά τη διαιώνιση πρακτικών εκτεταμένης καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ταυτόχρονα, αναρωτιόμαστε ποιες επιπτώσεις μπορούν να έχουν τέτοιου είδους φαλκιδεύσεις εργασιακών δικαιωμάτων, και μορφές επισφαλούς και ελαστικής εργασίας, στην ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται στους δημότες. Όταν υπεισέρχεται η λογική του κέρδους, ή της με κάθε θυσία περικοπής δαπανών, είναι ευνόητο ότι ο αντίκτυπος στις προσφερόμενες υπηρεσίες θα είναι άμεσος και καθοριστικός. Πολύ περισσότερο σε υπηρεσίες ευαίσθητες όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί ή οι κοινωνικές δομές. 

Δυστυχώς, και η προηγούμενη και η σημερινή δημοτική αρχή επιλέγουν άτολμες και εύκολες λύσεις. Αντί να διεκδικήσουν, σε συνεργασία με άλλους δήμους και με τους δημότες στην πρώτη γραμμή, πλήρη στελέχωση των υπηρεσιών τους, προσανατολίζονται σε «αλχημείες» με εμβαλωματικό χαρακτήρα. Ακόμα και τον εθελοντισμό επικαλούνται για να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Καταλήγουμε έτσι να έχουμε έναν «αστερισμό» με ποικίλου τύπου εργασιακές σχέσεις, οι οποίες και το σκοπό τους, τελικά, δεν εξυπηρετούν και στην ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών ανοίγουν διάπλατα την πόρτα. Αυτό από μόνο του είναι απαράδεκτο.

Ως  Χιακή Συμπολιτεία  θέτουμε λοιπόν τα εξής ερωτήματα:

·   Πώς διασφαλίζεται η εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου όταν δεν καλύπτονται τα κενά των υπηρεσιών με μόνιμο προσωπικό  και ειδικά στην περίπτωση των βρεφονηπιακών σταθμών που όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι για την ευαίσθητη ηλικία των βρεφών-νηπίων  η εξασφάλιση ενός περιβάλλοντος σταθερότητας, ηρεμίας, εμπιστοσύνης;

·   Με ποια κριτήρια γίνονται οι προσλήψεις ειδικά στις περιπτώσεις των ΚΟΙΝΣΕΠ  και των απευθείας αναθέσεων; Οι εργαζόμενοι που προσλαμβάνονται έχουν τα απαιτούμενα ανά κλάδο πρoσόντα;

·   Τηρούνται  όλα τα  νόμιμα  κατά την διαδικασία  αξιολόγησης (αν γίνεται) και πρόσληψης;

Όσο και να μοιάζει δευτερεύουσα, σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, η υπεράσπιση της σταθερής και με δικαιώματα εργασίας, το δημόσιο οφείλει να σηματοδοτεί ότι η αποκατάσταση της έννοιας της εργασίας και των αξιών που την συνοδεύουν, αποτελεί ζήτημα απόλυτης προτεραιότητας.