«Αρνήθηκαν να βαπτίσουν 2χρονο» - Καταγγελία παππού κατά ιερέα και Μητροπολίτη Χίου

Σύμφωνα με την καταγγελία του παππού, -που για ευνόητους λόγους κρατούμε την ανωνυμία του-, δεν έγινε η βάπτιση του εγγονού του μετά τη διαφωνία του πατέρα.
Ο παππούς όμως θεωρεί ότι τόσο ο εφημέριος όσο και ο Μητροπολίτης Χίου θα έπρεπε να πραγματοποιήσουν το μυστήριο, δίνοντας τα 2 ονόματα που πρότεινε ο νονός στο παιδί...

Καταγγελία παππού

ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ....

Αυτά τα λόγια του Κυρίου έρχονται στο μυαλό μου, μετά την ανευθυνότητα που έδειξαν και εξακολουθούν να δείχνουν τόσο ο πνευματικός μας πατέρας μητροπολίτης κ. Μάρκος, όσο και ο εφημέριος της ενορίας μου, μετά την άρνησή τους να βαφτιστεί ο εγγονός μου χριστιανός ορθόδοξος, με αφορμή όχι το νόμο που αποφάσισε το παιδί να έχει δύο ονόματα, αλλά το δικό τους φόβο για το σαρκίο τους, για τυχόν μηνύσεις εναντίον τους από τον πατέρα του παιδιού.

Αλήθεια με τι καρδιά αρνούνται το αυτονόητο, όταν πατέρες της εκκλησίας μαρτύρησαν στην πυρά και αλλού για να φέρνουν στην αγκαλιά της και στο δρόμο του Χριστού εκατομμύρια ανθρώπους;

Αλήθεια εκείνοι δε διδάσκουν το έργο του Κοσμά του Αιτωλού που βάφτιζε όλες τις εθνικότητες μόνο και μόνο στο όνομα του Χριστού μας; Ζητούσε μήπως πιστοποιητικά και συγκαταθέσεις των δύο γονέων ή τι εθνικότητα είναι;

Δεν καταλαβαίνουν ότι συνεργάζονται στο παιχνίδι της μιας πλευράς που προσπαθεί να πετύχει άσχετα πράγματα με το προς συζήτηση θέμα , αφού εκβιάζει καταστάσεις σε βάρος του παιδιού;

Για να μη λέμε πολλά λόγια το παιδί με βάση τους νόμους της πολιτείας έχει όνομα και μάλιστα επικυρωμένο στη συγκεκριμένη περίπτωση και από δικαστήριο της ελληνικής πολιτείας, όνομα που καλύπτει στην ουσία και τις δυό πλευρές.

Επιλογή μας είναι και παραμένει να βαφτιστεί Χριστιανός Ορθόδοξος , αλλά επιλογή της εδώ εκκλησιαστικής ηγεσίας είναι τα μεγάλα λόγια και όχι τα έργα που να τα αποδεικνύουν γι αυτό και κρύβεται πίσω από ανύπαρκτα παραθυράκια.

Πίστευα και ήθελα ο σεβασμιότατος μπροστά σε ένα τέτοιο θέμα να χτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι και να αναλάμβανε την ευθύνη το παιδί όχι μόνο να γίνει χριστιανός, αλλά ακόμα και να ερχόταν ό ίδιος να το βάφτιζε, στέλλοντας το μήνυμα ότι ανάμεσα σε απειλές και στο να γίνει κάποιος μέλος της εκκλησίας μας διαλλέγει το δεύτερο.

Σαν οικογένεια τη συνείδησή μας την έχουμε ήσυχη προς τον εγγονό μας και προς τις δικές μας χριστιανικές αντιλήψεις, για οτι κάναμε μέχρι τώρα για να είναι χριστιανός με βάση τα μυστήρια της εκκλησίας μας.

Θα ήθελα να ρωτήσω το μητροπολίτη μας και τον ιερέα της εκκλησίας μας νιώθουν το ίδιο ή εφάρμοσαν τις γνωστές Ιησουίτικες μεθόδους να βαφτίζουν το κρέας ψάρι και μια να εφαρμόζουν τους νόμους της εκκλησίας όπου τους συμφέρει και την άλλη να θυμούνται άλλα. Πιστεύω ότι αν ήταν εν ζωή ο μακαριστός Διονύσιος το εγγόνι μου θα ήταν ήδη χριστιανός.

Δυστυχώς ούτε βαπόρια έχω ούτε προύχοντας ή επώνυμος είμαι για να διατάζω. Παππούς είμαι που το στραβό με πληγώνει ειδικά όταν γίνεται από τους πρώτους της εκκλησιαστικής ιεραρχίας μας.

Το κρίμα είναι πάνω τους, που το παιδί θα μείνει αβάπτιστο , αλλά όχι επαναλαμβάνω χωρίς όνομα! Εκείνοι το έδιωξαν , εκείνοι διώχνουν μια πολυμελή οικογένεια από την εκκλησία, ας απολογηθούν στο παιδί όταν γίνει 18 χρονών, εάν τελικά αποφασίσει να γίνει χριστιανός.

Με απέραντη λύπη για την ηγεσία της εκκλησίας μας μικρή και μεγάλη

Ο παππούς