>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

 Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), ως κόμμα, πνέει τα λοίσθια.

Γι αυτό και τα τελευταία χρόνια έπαψε να αντηχεί το γνώριμο από παλιά σύνθημα “το ΠΑΣΟΚ είν' εδώ, ενωμένο, δυνατό”. Η διαχείριση της κρίσης των πολλών ρίχτερ γκρέμισε το άλλοτε κραταιό και παντοδύναμο Κίνημα. Κυριολεκτικά το διέλυσε εις τα εξ ων συνετέθη. Προς τούτο βοήθησαν  κάποια λάθη του Γιώργου Παπανδρέου που δεν ήταν και λίγα.

Όμως, το ΠΑΣΟΚ, ως “σύστημα”, ήτοι ως αντίληψη και πρακτική άσκηση πολιτικής, σε πείσμα όσων βιάστηκαν να χαρούν για την “εξαέρωση” του κόμματος, συνεχίζει να “ζει και να βασιλεύει!”

Τουλάχιστον έως τώρα.....Κάλλιστα λοιπόν θα μπορούσε να ακουσθεί ένα νέο σύνθημα:

-“Το ΠΑΣΟΚ, ως βουντού, διαλυμένο ΖΕΙ ΠΑΝΤΟΥ”!

Η λέξη “βουντού” παραπέμπει σε ιδιότυπη θρησκεία που απαντάται σε περιοχές της Καραϊβικής και αποτελεί μείξη Αφρικανικών θρησκευτικών παραδόσεων και δοξασιών με πιστεύω της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το ΠΑΣΟΚ, επί σαράντα περίπου χρόνια, όντως αποτέλεσε ιδιόμορφη “πολιτική θρησκεία” η οποία διαπότισε μεγάλο τμήμα της Δημόσιας Διοίκησης και της Ελληνικής κοινωνίας διαμορφώνοντας αντιλήψεις, νοοτροπίες, συνειδήσεις, συμπεριφορές, πρακτικές, και εν τέλει, στάση ζωής.

Επηρέασε και επέδρασε τόσο θετικά όσο και αρνητικά επί της πολιτικής, συνδικαλιστικής, επιχειρηματικής, οικονομικής, μιντιακής, πνευματικής, πολιτιστικής και αθλητικής ζωής της Πατρίδας μας.

Βέβαια, επειδή, κατά που λέει ο Λαός” τα στερνά τιμούν τα πρώτα”, ό,τι θετικό προσφέρθηκε, έχει ήδη ξεχαστεί. Σχεδόν όλοι μείνανε στα αρνητικά της συνολικής συνεισφοράς του Κινήματος.

Παρ' όλα αυτά, το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ (στελέχη, μέλη, ψηφοφόροι), ΖΕΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ.

Και απαντάται ΠΑΝΤΟΥ!! Μέρος του συγκυβερνά με τη Νέα Δημοκρατία.

Στελέχη, μέλη και οπαδοί του ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκαν και συνέβαλαν ώστε, ο άλλοτε άσημος, μικροσκοπικός ΣΥΡΙΖΑ, να καταστεί Αξιωματική Αντιπολίτευση και να διεκδικεί άνοδο στην Εξουσία. Η ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να αποφύγει πιθανό “πολιτικό υποβιβασμό”, κάνει τελευταία αθρόες “μεταγραφές” πρώην πράσινων στελεχών.

Μέχρι και ο Καμμένος, ανήσυχος για τη δημοσκοπική πτώση, άπλωσε χέρι συνεργασίας σε στελέχη του λεγόμενου “Πατριωτικού ΠΑΣΟΚ”!

Οι νεοφανείς πολιτικοί σχηματισμοί, η ΕΛΙΑ και το ΠΟΤΑΜΙ, δύσκολα μπορού να κρύψουν ορατές “πράσινες αποχρώσεις τους”.

Συμπερασματικά, το Κίνημα του Ανδρέα, αν και “εξαερωμένο” συνεχίζει να ΥΠΑΡΧΕΙ, να ΖΕΙ και να επηρεάζει καθοριστικά τα πάντα όχι ως κόμμα αλλά ως “σύστημα”.

Αν αποπειραθούμε να εξετάσουμε το φαινόμενο αντικειμενικά και σε βάθος, ίσως καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούμε να μη συμβεί αυτό.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ, δεν αποτέλεσε απλό δημιούργημα της συγκυρίας ούτε βεβαίως μόνο του Ανδρέα Παπανδρέου και των συνεργατών του. Ήταν κυρίως καρπός πολυετούς κυοφορίας και δημιούργημα μεγάλης μερίδας του Ελληνικού Λαού που προσδοκούσε και επεδίωκε την “αλλαγή”. Το Κίνημα που γνωρίσαμε, διαμόρφώθηκε, ανδρώθηκε και κυριάρχησε όχι “ενκενώ” αλλά με θεμέλιο και κινητήρια δύναμη την περίεργη, ιδιόρυθμη ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα.Τόσο ως κόμμα όσο και ως “σύστημα”, το ΠΑΣΟΚ ψηφι ζόταν και στηριζόταν φανατικά, διότι, ιδεολογικά κάλυπτε πάρα πολλούς, αλλά και γιατί αυτό συνέφερε πολύ περισσότερους που πρόσφεραν ψήφο έναντι ρουσφετιού και το αντίστροφο. Τις “πρακτικές ΠΑΣΟΚ”-καλές και κακές- αντέγραψαν κατά καιρούς, επιτυχώς ή ανεπιτυχώς, τόσο η Νέα Δημοκρατία ως κόμμα εξουσίας όσο και τα λοιπά πιο μικρά κόμματα.

Γι' αυτό ακριβώς, ηθικά και πολιτικά, στοιχειοθετείται “ΣΥΝΕΥΘΥΝΗ” όλων για το κατάντημα της Χώρας μας. Θυμίζω απλά την συχνότατη, άκριτη και ανεύθυνη “πολιτική πλειοδοσία” πάντων σχετικά με διεκδικήσεις, απεργίες, πορείες, καταλήψεις αλλά και την απόλυτη άρνηση συνενόησης για τις αναγκαίες εξυγιαντικές αλλαγές που είχε ανάγκη η Ελλάδα.

Όμως, και πάλι για λόγους αντικειμενικότητας, πρέπει να δεχθούμε ότι ευθύνες δεν βαρύνουν μόνο τις εκάστοτε πολιτικές, συνδικαλιστικές, πανεπιστημιακές, επιχειρηματικές, αθλητικές και μιντιακές ηγεσίες. Ευθύνες βαρύνουν και μας, τους απλούς πολίτες, όχι μόνο διότι “εμείς ψηφίζαμε” αλλά κυρίως επειδή και εμείς ανεχθήκαμε και υποθάλψαμε την ανομία, την φοροδιαφυγή, τα φακελάκια, τα ρουσφέτια, την διαπλοκή και συναλλαγή.

Ίσως θα απαντηθεί ότι “το ψάρι βρωμάει αφ' το κεφάλι”. Αυτό όμως ισχύει όταν το ψάρι είναι πλέον νεκρό. Όσο είναι ζωντανό, το κεφάλι χρειάζεται τόσο το σώμα όσο και την ουρά, διαφορετικά “δεν κουνάει ρούπι”.

Τελικά μπορούμε να προβλέψουμε ότι δύσκολα θα επιζήσει επί μακρόν το λεγόμενο “σύστημα ΠΑΣΟΚ”. Και τούτο διότι, κατά τον μεγάλο φιλόσοφο Ηράκλειτο “τα πάντα ρει και ουδέν μένει”. Ήδη γίνονται ουκ ολίγες ανατροπές και αλλαγές που κυρίως επιβάλουν οι δανειστές δια της Τρόϊκας. Το ξεβόλεμα αρκετών, τα συμφέροντα που ανατρέπονται, ο φόβος του άγνωστου που έρχεται και κυρίως οι δραματικές συνέπειες που επέφερε στη ζωή μας η κρίση και η αντιμετώπισή της,  προκαλούν αντιδράσεις και αντιστάσεις, οι οποίες οδηγούν σε καθυστερήσεις, οπισθοχωρήσεις, συμβιβασμούς.

Όμως έστω και έτσι, η Ελλάδα αλλάζει. Όχι βέβαια πάντα προς το καλύτερο.

Αυτό θα παραμείνει αιωνίως ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ......