ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ....

>> Tου Αριστείδη Ζαννίκου

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν, υπό την ιδιότητα του Δημάρχου, βρέθηκα με ομάδα αιρετών στις Βρυξέλλες για ενημέρωση επί των Ευρωπαϊκών θεσμών.

Βαδίζοντας, αργά το απόγευμα, σε κεντρικό δρόμο της ωραίας αυτής πόλης, αντίκρισα μια γριούλα να προσεγγίζει, με το γνώριμο αργό γεροντικό βήμα, τους κάδους ανακύκλωσης.

Με προσοχή, άρχισε να βγάζει από δύο πάνινες τσάντες που κρατούσε, εφημερίδες και αλουμινένια κουτάκια που έριχνε στους αντίστοιχους κάδους χαρτιού και αλουμινίου.

Είκοσι χρόνια από τότε, καλούμαστε και μεις, οι κάτοικοι της Χίου, να μιμηθούμε και να εφαρμόσουμε με προθυμία και συνέπεια τις διαδικασίες της ανακύκλωσης. Οι θετικές περιβαλλοντικές και οικονομικές συνέπειες που θα προκύψουν ίσως φανούν μετά από χρόνια. Όμως είναι οφειλή μας στις επόμενες γενιές.

Όπως είναι οφειλή προς τους εαυτούς μας και τους επισκέπτες του νησιού μας, να βοηθήσουμε τους εκάστοτε αιρετούς και τις αρμόδιες δημοτικές Υπηρεσίες στο δύσκολο έργο της βελτίωσης της εικόνας κυρίως της πόλης της Χίου (Χώρας) όπου, λίγο-πολύ, όλοι μας περνάμε μέρος της ζωής μας.

Τα δύο τελευταία χρόνια, ομολογουμένως γίνονται προσπάθειες που έχουν αλλάξει αισθητά την εικόνα του κέντρου της πόλης. Προστίθενται σε προσπάθειες προηγούμενων Δημοτικών Αρχών που δεν πρέπει να μηδενίζονται. Όμως, η πόλη της Χίου είναι “πόλη αχταρμάς” και μόνο υπό προϋποθέσεις συμμαζεύεται.

Αναγκαίες προϋποθέσεις α) να αλλάξει προς το καλύτερο (με το καλό ή το κακό) η νοοτροπία πολιτών και επαγγελματιών και β) να βοηθάμε και μεις οι απλοί πολίτες με υποδείξεις, ιδέες, προτάσεις ακόμη και κριτική προς αυτήν την κατεύθυνση. Το κάνουν βεβαίως τα Μ.Μ.Ε., ενίοτε και οι αντιπολιτεύσεις, ας το πράξουμε και μεις.

Ιδού μερικές, σκόρπιες ιδέες-προτάσεις:

1)      Ο επισκέπτης της Χίου που φθάνει με το αυτοκίνητό του στο λιμάνι μας πρωϊνές ώρες, πρέπει για να βρει εύκολα τον προορισμό του, να αντικρύσει επί της προκυμαίας καθοδηγητικές πινακίδες σε πυκνή διάταξη μέχρι να βγει από τη δαιδαλώδη πόλη μας. Η διαμονή κάθε επισκέπτη μας, πρέπει να γίνεται ευχάριστη και εύκολη από την πρώτη στιγμή. Του το οφείλουμε.

2)      Τα πεζοδρόμια, όπως κατά καιρούς επισημαίνουν Μ.Μ.Ε. και απλοί πολίτες, είναι για τους πεζούς, άρα και για τα άτομα με οποιαδήποτε αναπηρία. Σεβασμός στον πεζό και τον ανάπηρο σημαίνει να επιτηρούνται ΣΥΝΕΧΩΣ από τη Δημοτική Αστυνομία τουλάχιστον ΟΛΑ τα κεντρικά πεζοδρόμια της Χίου. Τροχοφόρα, εμπορεύματα, στύλοι και υποσταθμοί της ΔΕΗ, τηλεφωνικοί θάλαμοι, σήματα τροχαίας κίνησης, συχνά εμποδίζουν την ελεύθερη κίνηση των πεζών. Πάρτε για παράδειγμα την κίνηση επί των πεζοδρομίων των οδών Βενιζέλου και Ροδοκανάκη που καλώς διαπλατύνθηκαν. Σε αρκετά σημεία τους, στενεύουν τόσο πολύ που είναι αδύνατον να περάσει πεζός ή αναπηρικό καροτσάκι. Κάτι πρέπει να γίνει.

3)      Οι δημόσιες τουαλέτες, όπου υπάρχουν, είναι δείγμα πολιτισμού. Προσπάθεια γίνεται, όμως η εικόνα, πολύ απέχει από το επιθυμητό που δεν ντροπιάζει. Όπως το πέτυχαν σε άλλες πόλεις το μπορούμε και μεις.

4)      Τα άπειρα μπαλώματα σε τομές και λακούβες επί των οδοστρωμάτων, έχουν μετατρέψει δρόμους της πόλης μας σε μόνιμα φουρτουνιασμένη θάλασσα. Υποφέρουν αυτοκίνητα και επιβαίνοντες. Πάντα είχα την απορία, είναι τόσο δύσκολο στα συνεργεία (δημοτικά ή ιδιωτικά) να κάνουν προσεγμένη, σωστή αποκατάσταση ώστε, οι λακούβες να μη γίνονται σαμαράκια; Αλλού γιατί το μπορούν;

5)      Εντυπωσιακός ο ανδριάντας του έφιππου Πλαστήρα. Όμως κάτι δεν πάει καλά αν θέλεις να τον φωτογραφίσεις. Σου προκύπτουν δίπλα του ένα κουτσουρεμένο δέντρο (γιατί πρέπει να υπάρχει δίπλα του ; επειδή τυχαία βρέθηκε εκεί;), κάποια φωτιστικά στο ύψος του και επίσης πολύ υψηλοί θάμνοι. Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Όμως αυτές συνήθως κάνουν και τη διαφορά.

6)      Ο ανδριάντας του Εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Πλάτωνα κοσμεί; τον περιβάλλοντα χώρο του Δημαρχείου Χίου. Συχνά τον αντικρύζω ως “ακουμπιστήρι” ντόπιων και αλλοδαπών. Ένα καλαίσθητο κιγκλίδωμα χρειάζεται που να οριοθετεί και να προστατεύει το Εθνικοθρησκευτικό Σύμβολο θυσίας.

7)      Η Μαρμαρένια Βρύση, μπορεί να είναι Οθωμανικό μνημείο πολιτισμού, όμως, και επειδή φωτογραφίζεται συχνά, χρειάζεται φροντίδα. Η σκόνη με τη συνδρομή της υγρασίας και του καυσαερίου, έχει πετρώσει επάνω στα μάρμαρα. Ένα απλό πλυστικό μηχάνημα μπορεί να το καθαρίσει σε δέκα λεπτά.

8)      Το περιμετρικό τείχος του Κάστρου της Χίου, κάθε χρόνο καθαρίζεται από τα αγριόχορτα και τις καπαριές που φυτρώνουν επ' αυτού. Ξοδεύονται χρήματα, σπαταλώνται εργατώρες, όμως αποτέλεσμα μηδέν. Χωρίς ένα καλό σκλίβωμα αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει. ¨Αραγε γιατί δεν γίνεται; Τί λέει η Αρχαιολογική Υπηρεσία;

9)      Η εποχή των λαλάδων πέρασε. Ίσως κάποια στιγμή η άγρια τουλίπα της Χίου να μην κοσμεί εντυπωσιακά τα γνώριμα χωράφια. Το τρακτέρ κάνει ζημιά. Δεν θα ήταν φρόνιμο, ο Δήμος μας, να αγοράσει ή και να απαλλοτριώσει δυό-τρία τέτοια χωράφια και να τα κάνει κοινό κτήμα στο διηνεκές περιφράζοντάς τα; Μια ιδέα ρίχνω. Ας την προσέξουν οι αρμόδιοι. Αυτά για σήμερα.