Άγγελοι με λευκά μπλουζάκια

>> Του Γιάννη Ν. Παληού
Εδώ και ημέρες βρίσκομαι καθημερινά στο Νοσοκομείο της Χίου κοντά σε ένα αγαπημένο συγγενικό μου πρόσωπο. Κάθε απόγευμα, όταν ο ήλιος γέρνει προς τη δύση, παρατηρώ έξι κυρίες, να ανεβαίνουν αθόρυβα τα σκαλοπάτια της Παθολογικής Κλινικής.

Δε φορούν φτερά κι όμως κάτι στην παρουσία τους θυμίζει αγγέλους. Είναι οι εθελόντριες του Ερυθρού Σταυρού. Με τα λευκά τους μπλουζάκια, το βλέμμα γεμάτο ευγένεια και τα χέρια γεμάτα στοργή πλησιάζουν κάθε πονεμένο άνθρωπο, για να του προσφέρουν παρηγοριά, ανακούφιση, ελπίδα. Η βοήθειά τους δε σταματά στους ανθρώπους, που νοσηλεύονται. Παρέχουν πρακτική βοήθεια στο ελλιπές, αλλά αξιέπαινο νοσηλευτικό προσωπικό. Κάθε φορά που τις βλέπω, συγκινούμαι βαθιά.

Ξέρω πως αφήνουν πίσω τους την κούραση της μέρας και τις προσωπικές τους ανάγκες, για να σταθούν δίπλα σε αυτούς, που πονάνε, να σκουπίσουν ένα δάκρυ, να κρατήσουν ένα χέρι, να πουν μια κουβέντα, που ζεσταίνει την ψυχή.

Η παρουσία τους δεν είναι απλώς πολύτιμη, είναι φως, είναι το άγγιγμα του ανθρώπου στον άνθρωπο. Αυτό, που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και την παρηγοριά. Η καλοσύνη τους γεμίζει τους θαλάμους σαν ήλιος σε μια σκοτεινή μέρα.

Τις ευχαριστώ.
Για τον χρόνο τους.
Για την αγάπη και τη συμπόνια τους.
Για το παράδειγμά τους.
Γιατί μου θυμίζουν κάθε φορά πως η ανθρωπιά δεν έφυγε ποτέ. Είναι ακόμη εδώ, μπροστά μας.
Αυτές είναι οι Άγγελοι.

ΥΓ: Στη φωτογραφία είναι η χθεσινή βάρδια της Παθολογικής. Καθημερινά δεκάδες
κυρίες επισκέπτονται όλες τις κλινικές αλλά και όπου τους χρειάζονται.