Φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα…

Χωρίς τίτλο…Ευγενίας

>> Της Ευγενίας Ασλανίδη

Μια κούτα από πάμπερς στην αποθήκη  που ξέμεινε στο  σπίτι μάλλον από κάποιες καλοκαιρινές διακοπές των εγγονιών μου, μου τραβά το ενδιαφέρον εδώ και μερικές ημέρες. Δυσκολεύομαι να την ξεσφηνώσω και να ελέγξω το περιεχόμενό της, που το έχω ξεχάσει,  καθώς είναι σφηνωμένη πίσω από άλλες κούτες –νουνού οι περισσότερες.

«Χαρτοκιβώτια Νουνού /Γεια σου παλιά μου ιστορία

Βλέπω το φως του ουρανού /Χαίρε ω χαίρε ελευθερία!»

Σιγοτραγουδάω Άλκηστη Πρωτοψάλτη ενώ περιεργάζομαι απέξω την κούτα των πάμπερς προσπαθώντας να καταλάβω τι το διαφορετικό έχει από τις άλλες κούτες και την προτιμούν για την αποθήκευση χρημάτων που δεν έχουν αποκτηθεί με τίμιο ιδρώτα. Πολύ σωστά γίνεται ο διαχωρισμός γιατί και για να υπεξαιρέσεις χρήματα πρέπει να ιδρώσεις, τι λέγαμε όμως;

Σε κούτα από πάμπερς στο υπόγειο της έπαυλης που είχε σηκώσει με  λεφτά των ασφαλισμένων, έκρυβε η υπάλληλος του ΙΚΑ Καλλιθέας, τα χρήματα που συνέχισε  να βγάζει από τις κομπίνες για τις οποίες είχε επιστρατεύσει, κουμπάρους, συμπεθέρους, μπατζανάκηδες, και λοιπούς συγγενείς. 

Μισόν αιώνα μετά, καμιά εξέλιξη δε σημειώθηκε στη φαντασία των λαμογίων του δημόσιου χρήματος, όσον αφορά το μεταφορικό μέσον  τουλάχιστον. Κούτες πάμπερς χρησιμοποιούσε,  τέλη της δεκαετίας του ’80,   και ο αλήστου μνήμης Κοσκωτάς για να…αλαφρώσει το ταμείο της Τράπεζας Κρήτης, αν θυμάμαι καλά, διότι ήμουν πολύ νέα τότε, εντάξει ένα αστείο είπα.

Μη μπορώντας να τιθασεύσω την περιέργεια μου και να περιμένω να συνέλθω τελείως από τη γρίπη,  να γλυκάνει κι ο καιρός  για να πετάξω μια- μια τις κούτες έξω και να δω με την ησυχία μου το περιεχόμενο της δικής μου κούτας των πάμπερς, την έσκισα λίγο στην άκρη και έχωσα μέσα το χέρι μου.

Για κλάσματα δευτερολέπτου φαντάστηκα ότι έπιανα ένα μάτσο χαρτονομίσματα, αλλά κόλλησα στο πώς να βρέθηκαν εκεί. Ακόμα και η φαντασία μου που αλλού κι αλλού οργιάζει, σκαλώνει σε τέτοια θέματα. Το αντικείμενο που έπιασα στο χέρι, μου φρεσκάρισε κατευθείαν τη μνήμη.  Ήταν το θυμιατήρι  που το είχα φυλάξει στην κούτα μαζί με τα άλλα μπακίρια της μάνας μου, επειδή δεν ταίριαζαν με τη μοντέρνα διακόσμηση του σπιτιού, με την ελπίδα  να φτιάξω κάποτε το προικώο μου και να τα στολίσω εκεί.

Ανεκτίμητος θησαυρός που τύφλα να χουν τα μάτσα των χαρτονομισμάτων… Επανήλθα στο προκείμενο, συνειδητοποιώντας ότι η αιτία που αποκαλύφθηκε, μετά από δεκαετή δράση περίπου,  το κύκλωμα που θησαύριζε στην πλάτη των ασφαλισμένων, ήταν  το πληροφοριακό σύστημα στο οποίο πρόσφατα εντάχθηκε το εν λόγω κατάστημα ΙΚΑ  και το οποίο σύστημα έχει την …ιδιοτροπία να κατηγοριοποιεί τις συναλλαγές. Να συγκεντρώνει, επί παραδείγματι,  σε μία στήλη όλα τα επιδόματα τοκετού από όπου προέκυψε ότι οι ασφαλισμένες της περιοχής γεννούσαν σαν κουνέλες.

Βρήκε «τρύπιο σύστημα» και …τρούπωσε, κατά τις δηλώσεις τη ίδιας, η εγκέφαλος της απάτης, αλλά δεν είναι μόνο αυτή και η ομάδας της. Και σε άλλα δημόσια καταστήματα και όχι μόνο του ΙΚΑ, γίνεται της …Καλλιθέας.

Χρόνια μας το ‘λεγε ο Νιόνιος: «φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα», αλλά εμείς σε άλλο σημείο του άσματος είχαμε κολλήσει…