Ποιοί ωφελούνται – Ποιούς βλάπτει ένα μεγάλο αεροδρόμιο

Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους; Παραφρασμένοι οι στίχοι του Καβάφη έδιναν μια λύση σε όλους αυτούς που έβλεπαν ότι τα δεινά του νησιού για τη μη ικανοποιητική τουριστική ανάπτυξη οφείλεται στο μικρό μήκος του διαδρόμου προσγείωσης του αεροδρομίου Χίου.

Με τη δημοσίευση στο ΦΕΚ (τμήματος) των απαλλοτριώσεων στο βορινό τμήμα του αεροδρομίου Χίου, οι βουλευτές του νομού μας άρχισαν να πανηγυρίζουν γιατί επιτέλους λύθηκε ένα θέμα που χρονολογείται από την περίοδο του ’80.

Χρειάστηκαν δε περίπου 10 χρόνια από τότε που η επίσημη πολιτεία αποφάσισε ότι πρέπει να συντάξει τις σχετικές περιβαλλοντικές μελέτες έτσι ώστε η όποια επέκταση να γίνει με νόμιμες διαδικασίες. Γιατί μέχρι τότε θεωρούσαν ότι μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε χωρίς να λογαριάζουν περιβαλλοντικούς νόμους, συμβούλιο επικρατείας και κυρίως τον άνθρωπο που ζει σε αυτή την περιοχή.

Με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις η επέκταση του διαδρόμου προσγείωσης θα ολοκληρωθεί τέλη του 2013, αρχές του 2014. Μέσα από αυτή την επέκταση πιστεύεται ότι θα μπορούν πλέον να αυξηθούν οι πτήσεις τσάρτερ από τις πόλεις της βόρειας ή κεντρικής Ευρώπης, αφού θα μπορούν να πραγματοποιούν απευθείας πτήσεις χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς.

Πρόκειται όμως για ένα τύπο μαζικού τουρισμού που βλέπουμε να κυριαρχεί κατά τους θερινούς μήνες, άρα από ορισμένους μεγαλοεπιχειρηματίες θα ξανακούσουμε για την ανάγκη δημιουργίας ξενοδοχειακών μονάδων με πολλές κλίνες. Γιατί δυστυχώς η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου είναι μια πολύ πιο δύσκολη υπόθεση και με λιγότερο  κέρδος.

Το δεύτερο που προσπαθούν να μας πείσουν είναι ότι τα χρήματα που θα έρθουν στη Χίο μέσω των απαλλοτριώσεων είναι πολλά. Ότι τα 27 εκατομμύρια ευρώ  θα δώσουν ανάσα στην αγορά. Εξού και η παρότρυνση μέσω ραδιοφώνου του βουλευτή της ΝΔ «να κρατήσουν οι δικαιούχοι τα χρήματα στο νησί, να δώσουν δουλειά και να απαλύνουν τον πόνο του Χιώτη».

Βέβαια αυτοί που πραγματικά θα πάρουν σημαντικά ποσά είναι όσοι διέθεταν οικόπεδα τα οποία δεν μπορούσαν να αξιοποιήσουν. Εδικά στην περίπτωση που υπήρχαν πολλοί κληρονόμοι, η απαλλοτρίωση ήταν η καλύτερη λύση και μια τέτοια μερίδα πολιτών ήταν δίχως άλλο αυτοί που πρόσφατα υπέγραψαν υπέρ της ολοκλήρωσης της απαλλοτρίωσης.

Υπάρχουν όμως και αρκετές οικογένειες στην περιοχή της Φάρκαινας, που θα δουν τα σπίτια τους (και είναι καμιά 20αριά) να απαλλοτριώνονται και οι ίδιοι να παίρνουν ποσά που δεν επαρκούν για να αποκτήσουν καινούργια στέγη. Μαθαίνουμε δε ότι ιδιοκτήτες ακινήτων ανατολικά του αεροδρομίου έχουν κάνει αιτήσεις για να προχωρήσουν οι απαλλοτριώσεις και σε αυτές τις περιοχές

Όσο και να προσπαθούν επίσης οι δύο βουλευτές να χρυσώσουν το χάπι λέγοντας ότι οι τιμές στα ακίνητα έχουν πέσει και είναι δυνατή πλέον η αγορά σπιτιού.

Με 350 ευρώ το τετραγωνικό αποζημίωση, τι σπίτι μπορεί να πάρει ο Φαρκαινούσης που θα δει το σπίτι του να γκρεμίζεται.

Και αλήθεια τι μπορούν να του πουν οι τοπικοί φορείς, μεταξύ αυτών και οι βουλευτές, όταν αντί να παλέψουν για υψηλές αποζημιώσεις, πάλεψαν για να κατέβει η τιμή μονάδας (κάτι που έγινε στο Εφετείο).

Η υπόθεση αεροδρόμιο δεν έκλεισε. Και δεν ξέρουμε αν έχουν δύναμη αυτοί οι άνθρωποι να παλέψουν δικαστικά με ένα κράτος που φάνηκε ότι όταν θέλει να πετύχει κάτι μπορεί, έστω και με την έκδοση ΦΕΚ την ύστατη ώρα.

Αυτοί οι σύγχρονοι όμως πρόσφυγες θα είναι εκεί όταν οι μπουλντόζες θα πρέπει να αναλάβουν δράση και να γκρεμίσουν τα σπίτια τους και οι αρμόδιοι που πανηγυρίζουν χρειάζεται να έχουν μια απάντηση να τους δώσουν.

Ωστόσο το θέμα που κυριαρχεί είναι άλλο.

Και αφορά όλη τη Χίο και όχι μόνο όσους χάνουν την περιουσία τους που οι περισσότεροι αν όχι όλοι, με περίσσιο κόπο απέκτησαν και χάνουν τώρα για ψίχουλα.

Αφορά στην κυριολεξία το μέλλον αυτού του τόπου. Μια ετεροχρονισμένη στροφή σε ένα μοντέλο τουρισμού που επικρατούσε πριν δεκαετίες ποιους άραγε ωφελεί πλην ελάχιστων μετρημένων στα δάκτυλα ενός  χεριού επιχειρηματίες;

Αλλά το παιχνίδι όπως φαίνεται είναι ακόμα πιο χοντρό.

 Ποιες άραγε περιοχές αποκτούν αυτόματα τώρα αξία και σε ποιόν τα χέρια βρίσκονται ; Μήπως κατά σύμπτωση ανάμεσα τους είναι και ο Κορακάρης;

 Αν μάλιστα τις εύλογες απαντήσεις τις συνδυάσουμε και με τα σχέδια που υπάρχουν για  επανεκίννηση  της μαρίνας και την δημιουργία μεγάλης ξενοδοχειακής  μονάδας που θα φιλοξενεί καζίνο εκτός από Τούρκους κατά προτίμηση τουρίστες , τότε το μέλλον που κάποιοι σχεδιάζουν για εμάς και τις παραλίες ειδικά της Δυτικής Χίου φαντάζει ζοφερό.

Και ας μην βιαστεί κάποιος να αναφωνήσει ότι έτσι δημιουργούνται οι θέσεις εργασίας γιατί μια ματιά στις προβλέψεις του Μνημονίου για τους μισθούς ειδικά των ξενοδοχουπαλλήλων θα τον πείσει για τα σχέδια και τις προβλέψεις του μέλλοντος μας.

Το ερώτημα είναι θα τους αφήσουμε;