Η κοινωνική απογραφή των εκλογών της Κυριακής

 

>>>Της Σοφίας Λαμπίκη 

Βαδίζοντας προς την Κυριακή των εκλογών οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Τα συναισθήματα έχουν καταλαγιάσει και κυριαρχούν μόνο δύο: ο Φόβος και η Ελπίδα. Έτσι θα ψηφίσουν οι συμπολίτες μας. Δεν είναι σίγουρο ποιο συναίσθημα θα κερδίσει το άλλο. Η κοινωνία μας είναι ακραία φοβική, τρέμει τον ίσκιο της, όπως κάθε κοινωνία ημιμαθής και γεμάτη στερεότυπα αντιλήψεων.

 

Όμως σε αυτές τις εκλογές παρουσιάζεται ένα καινούργιο κοινωνικό φαινόμενο που ελάχιστοι κατέγραψαν ή παρατηρούν. Επιτέλους οι Έλληνες κοιτάχτηκαν στον καθρέφτη, είδαν το πραγματικό τους πρόσωπο και θα ψηφίσουν, μάλλον, απόλυτα εναρμονισμένα με αυτό που αντίκρυσαν. Αποδέχτηκαν τον εαυτό τους χωρίς λούστρο ή ιδεοληψίες ότι είναι κάτι άλλο.

 

Όσοι ψηφίσουν ΝΔ θα το κάνουν για δύο λόγους: ή από Τρόμο ή από Συμφέρον. Οι περισσότεροι θα ψηφίσουν για να κρατήσουν με νύχια και με δόντια τα κεκτημένα τους –άδηλο με ποιους τρόπους-. Δεν τους νοιάζει ή τους τρομάζει η επιστροφή στη δραχμή. Δεν θέλουν απλά να φορολογηθούν, δεν θέλουν να πληρώσουν ΚΑΙ αυτοί. Επιθυμούν διακαώς να συνεχίσουν να τραβάνε το κουπί της εξαθλίωσης όλοι οι υπόλοιποι εκτός απ΄τους ίδιους. Χεστήκανε αν αυτοκτονούν άνθρωποι, αν δεν έχουν φάρμακα, αν παιδιά είναι νηστικά. Την πάρτη τους και τα συμφέροντά τους κοιτάνε αυτοί, μόνο. Αυτοί ψηφίζουν λοιπόν καθαρά ταξικά.

 

Κοντά τους, ψηφίζουν ΝΔ, και πολλοί ηλικιωμένοι τρομοκρατημένοι για το Μέλλον. Υπάρχει μία ειρωνεία τραγική γιατί ο ηλικιωμένος έχει βραχύ Μέλλον ενώ το Παρόν που τώρα διαβιεί καθιστά το μέλλον του ακόμα βραχύτερο. Όμως δεν ακούν αυτοί. Δεν ακούν μήτε την απελπισμένη κραυγή των παιδιών και των εγγονών τους που τους λένε ότι η ψήφος τους υποθηκεύει το δικό τους μέλλον, των νέων. Άρα κι αυτοί ψηφίζουν με γνώμονα μόνο την πάρτη τους.

 

Όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ είναι πολλαπλά πολύχρωμοι. Είναι άνθρωποι που ψηφίζουν σύμφωνα με το ταξικό τους συμφέρον, άνεργοι, εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι, χαμηλόμισθοι ΔΥ, νέοι που ετοιμάζουν βαλίτσες για το άγνωστο. Ανάμεσα όμως, στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονται κι άλλοι. Άνθρωποι που το ταξικό τους συμφέρον δεν τους εντάσσει Αριστερά αλλά τοποθετούν το προσωπικό τους συμφέρον χαμηλότερα απ το κοινό καλό. Άνθρωποι που θέλουν εθνική ανεξαρτησία, αλληλεγγύη στον πάσχοντα, που λένε όχι στην εκποίηση των βουνών, των νησιών, της χώρας ολόκληρης στους τοκογλύφους.

 

Υπάρχουν ονειροπόλοι και αγωνιστές της καθημερινότητας που βλέπουν ως μόνη λύση Δημοκρατίας και Ελπίδας τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτοί έχουν μια ανησυχία, διαφορετική όμως από τον Φόβο των άλλων. Αυτοί, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ φοβούνται μήπως ΔΕΝ εφαρμόσει ο κος Τσίπρας αυτά που εξαγγέλλει, μήπως στρέψει το κόμμα προς την ενσωμάτωση μέσα στο σύστημα. Με αμφιβολίες και ανησυχίες, όπως πάντα είναι οι ψηφοφόροι της Αριστεράς, θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά, αν εκλεγεί, θα τον ελέγξουν σκληρά και καθημερινά.

 

Ποιοι ψηφίζουν πια ΠΑΣΟΚ; Πραγματικά για κοινωνιολογική ανάλυση είναι αφού το συμφέρον των μεγαλοστελεχών είναι να εκλεγεί η ΝΔ. Πιθανόν οι τελευταίοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ θα είναι όλοι αυτοί που του χρωστούν κάτι. Μια νομιμοποίηση αυθαιρέτου, ένα διορισμό, μια παραγραφή μικροπαράβασης. Λίγοι και θλιβερά απομεινάρια του παρελθόντος.

 

ΔΗΜΑΡ θα ψηφίσουν υψηλόμισθοι ΔΥ, δικηγόροι, μηχανικοί, άνθρωποι με ικανό βαλάντιο που δεν έχουν προβλημα με την κρίση αλλά είναι πιο πολιτισμένοι απ΄αυτούς που ψηφίζουν ΝΔ. Προτιμούν λοιπόν να ψηφίσουν υπέρ των προσωπικών τους συμφερόντων αλλά με το άλλοθι μιας αριστερής εσσάνς.

 

Ανεξάρτητους Έλληνες και Καμμένο ψηφίζουν οι αντιμνημονιακοί εθνικιστές αστοί. Αυτοί που δεν θέλουν μνημόνια αλλά ούτε και μετανάστες, ξένους στη χώρα. Επιθυμούν μια εθνική καθαρότητα με ενίσχυση της Άμυνας και των στρατιωτικών εξοπλισμών και πραγματικά ούτε αυτών η ταξική θέση τους τοποθετεί Αριστερά.

 

ΚΚΕ ψηφίζουν οι αγωνιστές της Αριστεράς που είναι οπαδοί του αμετάβλητου Αλάθητου. Πιστεύουν ότι οι λύσεις δίνονται με αγώνες στους χώρους δουλειάς και τοποθετούν με θρησκευτική προσήλωση την Επανάσταση κάπου στο μακρινό Μέλλον ως νομοτέλεια ανεξάρτητη των κοινωνικών τεκταινόμενων. Ψηφίζουν όμως σύμφωνα με την ιδεολογία τους και είναι απόλυτα έντιμοι και πιστοί στην ταξική τους θέση μέσα στην κοινωνία.

 

Ανταρσύα ψηφίζουν όσοι πιστέυουν ότι οι μόνες αλλαγές μπορούν να προέλθουν από αγώνες συνεχείς στο δρόμο και στους χώρους δουλειάς. Προσομοιάζουν με τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ αλλά είναι νεότεροι σε ηλικία και πιο ευέλικτοι κοινωνικά απ΄αυτούς.

 

Ψηφοφόροι των Οικολόγων Πράσινων είναι άνθρωποι που έχουν επικεντρώσει τον αγώνα τους στη σωτηρία του Περιβάλλοντος. Δεν έχουν οι περισσότεροι προσωπικό πρόβλημα επιβίωσης και αγνοούν ρομαντικά ότι μία εξαθλιωμένη οικονομικά χώρα με το μόνο που δεν θα ασχοληθεί είναι η προστασία του περιβάλλοντος.

 

Δράση- Δημιουργία- ΦΙΣ ψηφίζουν οι εκσυγχρονιστές αναπτυξιολάγνοι, οι εχθροί ο,τιδήποτε Δημόσιου, οι οπαδοί του Ιδιωτικού Τομέα μέχρι εξαφάνισης του όποιου κοινωνικού κράτους. Γι αυτούς η λέξη Ανάπτυξη είναι πάνω απ΄την λέξη Άνθρωπος. Είναι απόλυτα συνεπείς στην ταξική τους θέση που είναι να βγάλουμε γρήγορα λεφτά και δεν μας νοιάζουν οι υπόλοιποι.

 

Τέλος αλλά πάρα πολύ σημαντικό είναι το ποιοι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Την ψηφίζουν συνειδητά –και όχι παρασυρμένοι- όλοι αυτοί που φασίζουν κοινωνικά χρόνια τώρα. Τους ξέρεις. Είναι οι γείτονες σου. Είναι αυτοί που θεωρούν απόλυτα λογικό να δέρνεις τη γυναίκα σου και το παιδί σου. Αυτοί που θεωρούν τους ξένους σκουπίδια αλλά τους χρησιμοποιούν σαν σκλάβους σπίτι τους ή στην επιχείρηση τους. Αυτοί που τους ομοφυλόφιλους θα τους έστελναν εύκολα στην πυρά. Οι θρησκευάμενοι που πάνε ευσεβείς στην Εκκλησία και βγαίνοντας τραβάνε μια κλωτσιά στο αδέσποτο σκυλί που είναι στο προαύλιο. Ο περήφανος ελληναράς, ο ανιστόρητος.

 

Τους ξέρεις χρόνια. Είναι ο μάγκας που πάρκαρε τη τζιπάρα πάνω στο πεζοδρόμιο και σε πλάκωνε αν του έκανες παρατήρηση. Που σου φυσούσε στο μπαρ τον καπνό του τσιγάρου στη μούρη κι αν μιλούσες σου έλεγε να στρίβεις. Αυτός ο τζάμπα μάγκας είναι ο ψηφοφόρος της ΧΑ. Μέχρι τώρα κρυβότανε στα φουστάνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά επιτέλους αποκαλύφθηκε με περηφάνια. Είναι πολλοί, πάρα πολλοί, αυτοί οι συμπολίτες μας. Τεράστιο το νούμερο. Δεν είναι κακό που τους ψηφίζουν. Έφτασε η ώρα να καταμετρηθούμε πια με ειλικρίνεια στην Ελλάδα.

 

Έτσι βαδίζουμε στις εκλογές.

 

Ευτυχώς η κοινωνία και οι πολίτες αποκάλυψαν τα πραγματικά τους πρόσωπα, αυτά που ήταν κρυμμένα κάτω απ΄το λούστρο της εύκολης καλοπέρασης, δεκαετίες τώρα. Και έτσι θα ψηφίσουν. Μόνο που αυτή τη φορά, ίσως, η ψήφος μας θα έπρεπε να είναι επώνυμη και με ρήτρα ποινής. Για μια φορά σ αυτή τη χώρα θα έπρεπε να αναλάβουν όχι μόνο την ευθύνη αλλά και την αποπληρωμή των συνεπειών της ψήφου τους οι πολίτες. Και όχι να την πληρώνουν οι άλλοι.

 

Γιατί τώρα κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, ούτε η υπογραφή –ειδικά Μνημονίων- ούτε και η Ψήφος παίρνεται πίσω. Μετά την απομάκρυνση εκ της εκλογικής κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

 

Σοφία Λαμπίκη