Δε γιορτάζω σήμερα…αλλά γιορτάζω και σήμερα όπως κάθε μέρα

>> Της Στέλλας Μπάκνη

Ποτέ δεν μου άρεσαν «οι παγκόσμιες ημέρες», που.. μετατράπηκαν σε εμπόριο.. Ούτε η γιορτή της γυναίκας είναι για να βγαίνουν γυναικοπαρέες για κρασάκι στις 8 του Μάρτη. 
Στα πρώτα χρόνια της "γιορτής" οι κατακτήσεις κάποιων γυναικών που αγωνίστηκαν για τα πιστεύω τους.. είναι ένας λόγος τιμής. Ο λόγος αυτός στην πάροδο του χρόνου εξαλείφθηκε, καταπατήθηκε και τη θέση του πήρε κάτι ευτελές, το οποίο υποβαθμίζει την γυναικεία ποιότητα κάθε χρόνο και περισσότερο με τρόπο χυδαίο. 
Ο αποπροσανατολισμός "της παγκόσμιας ημέρας".. με θλίβει. 
Δε γιορτάζω σήμερα αλλά γιορτάζω και σήμερα όπως κάθε μέρα με προσωπικούς και συλλογικούς αγώνες..
Ας βρούμε πρώτα τον εσωτερικό μας εαυτό και ας κάνουμε μια βαθιά τομή για την αυτοκριτική μας, ας γνωρίσουμε ποιες αληθινά είμαστε και κατόπιν ας σκεφτούμε ότι ΤΩΡΑ αλλά και κάθε στιγμή γιορτάζουμε και αγωνιζόμαστε χωρίς κραυγές και συνθήματα.
Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου της γυναίκας στην οικογένεια και στην κοινωνία είναι απαραίτητη κι εκείνο που πρέπει να καταλάβουμε πρώτα από ‘όλα οι γυναίκες είναι η ισότητα που επιβάλλεται να υπάρχει μεταξύ μας κι όχι η αντιπαλότητα με τον άντρα.
Δεν θα είμαστε πραγματικά ισότιμες με τον άντρα αν πρώτα δεν συνεννοηθούμε μεταξύ μας και δεν εστιάσουμε στο το θέλουμε.
Αυτό θα γίνει μόνο αν καταλάβουμε ότι όλες είμαστε ίσες και ίδιες ανεξάρτητα από ταξική θέση, μόρφωση (τα πτυχία δεν κάνουν την ποιότητα). Πραγματική γνώση χρειαζόμαστε και γενική Παιδεία, που θα ξεκινάει από την οικογένεια μας και θα αγκαλιάζει τον κόσμο με ανοιχτό μυαλό και καρδιά και πολλή αγάπη.
Οι τρικλοποδιές μεταξύ μας είναι το τεράστιο- κακό αγκάθι που πρέπει να εξαλειφθεί
Με συνειδητότητα ας αποδώσουμε τιμή στη Γυναίκα κάθε ρόλο που κατέχει, ρόλου ζωής με την φωτεινή αλήθεια ενός κόσμου καλύτερου σε όλα τα επίπεδα, μακριά από την σαπίλα της σημερινής κοινοπολιτικής κατάστασης.
Ο κόσμος της γυναίκας είναι όμορφος, ευλογημένος από το σύμπαν και φωτισμένος, από
πολύ υψηλά χαρίσματα που δεν έχουμε αναγνωρίσει εμείς οι ίδιες οι γυναίκες.
Ας ξαναπάρουμε την υπόθεση «Γυναίκα» , στα χέρια μας, ας τιμήσουμε τους αγώνες των γυναικών και τις κατακτήσεις τους έως τώρα κι ας συμπορευτούμε προς την αλήθεια κι όχι την εκμετάλλευση, προς την αλληλεγγύη κι όχι την ιδεολογία «ο θάνατος σου η ζωή μου».
Δεν θα βιαιοπραγούσαμε στην μάνα ή την αδελφή μας, ούτε θα τους καταπατούσαμε την ύπαρξη. Ας μην κάνουμε στις άλλες γυναίκες ότι δεν θέλουμε να μας κάνουν κι ας συνεχίσουμε τον αγώνα μας με κοινούς στόχους πέρα από εγκλωβισμούς και μπλοκαρίσματα του μυαλού, που παίζει πονηρά παιχνίδια και αποπροσανατολίζει.
Ας σταματήσουμε την εμπορευματοποίηση την ημέρας κι ας καταλάβουμε το πολύ απλό:
ΔΕ ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΣΗΜΕΡΑ.. ΑΛΛΑ ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ… και τα κρασάκια έπονται για να γιορτάσουμε την απελευθέρωση του μυαλού και το αληθινό άνοιγμα της καρδιάς μας.