Στο κενό η προσπάθεια σπίλωσης Κοτσακά και ΣΥΡΙΖΑ

Σε γεγονότα ήδη γνωστά τα οποία όμως εντέχνως αποσιωπούνε οι κάθε λογής «κατήγοροι» αναφέρεται ο Αντ. Κοτσακάς  που βρέθηκε στο στόχαστρο όσον θέλουν μέσω αυτού να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Ιδού η απάντηση του:

Ως πολίτης αυτής της χώρας, με υποχρεώσεις και δικαιώματα, αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω τη δική μου αλήθεια στο δημόσιο διάλογο. Τους τελευταίους μήνες έχω στοχοποιήθει, καθώς συγκεκριμένα πρόσωπα από το πολιτικό προσωπικό της χώρας αναφέρονται στο πρόσωπο μου εξ αιτίας της πολιτικής μου επιλογής να στηρίξω το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Προσπαθούν, σκόπιμα, να ‘αξιοποιήσουν’ την παλιά πολιτική μου σχέση με τον κ. Τσοχατζόπουλο. Μία σχέση που πράγματι υπήρξε, ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1990, όπως υπήρξε και για εκατοντάδες άλλα στελέχη πολλά από τα οποία παραμένουν στην ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Καθώς, όμως, ορισμένοι επιλέγουν να επιτεθούν προνομιακά στο πρόσωπό μου, με προφανή στόχο να πλήξουν εξ αντανακλάσεως το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, υποχρεούμαι να απαντήσω επί προσωπικού.

Ναι, συνεργάστηκα με τον κ. Τσοχατζόπουλο, ιδιαίτερα την περίοδο 1989-1993. Ήμουν εκλεγμένος, από την Κεντρική Επιτροπή, γραμματέας του Τομέα Οργανωτικού του κόμματος και ο κ. Τσοχατζόπουλος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Η συνεργασία μας ήταν θεσμική και επιβεβλημένη.

Συμπορεύτηκα με τον κ. Τσοχατζόπουλο το 1996, όταν ήταν υποψήφιος για την εκλογή νέου προέδρου, όπως άλλωστε έπραξαν τα μισά οργανωμένα μέλη του κόμματος. Η συνεργασία εδράζονταν σε πολιτικές επιλογές, αφετηρία των οποίων αποτελούσε η αντίθεσή μας στη συντηρητική μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ που βρισκόταν σε εξέλιξη. Αν αργότερα ο οποιοσδήποτε έκανε άλλες επιλογές δεν μπορεί να καθίσταμαι εγώ υπόλογος. Η διαφοροποίησή μου από τον κ. Τσοχατζόπουλο, γεγονός στο οποίο κανείς από όσους σήμερα μου επιτίθενται δεν θυμήθηκε να αναφερθεί, ξεκίνησε στο συνέδριο του 2001. Άσκησα σκληρή κριτική στην τότε κυβέρνηση ενώπιον χιλιάδων στελεχών. Ο κ. Τσοχατζόπουλος και το περιβάλλον του δεν ακολούθησαν προκειμένου να μη ρισκάρουν την παραμονή τους στην κυβέρνηση.

Άλλο ένα σημείο το οποίο σκόπιμα παραλείπουν με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων οι κάθε λογής ερασιτέχνες ‘δημόσιοι κατήγοροι’, είναι ότι δεν είχα ποτέ συμμετοχή οποιουδήποτε τύπου στις κυβερνητικές και όποιες άλλες δραστηριότητες του εν λόγω προσώπου, πλην των κομματικών. Ο χαρακτηρισμός μου ως ‘στενού συνεργάτη’ παραπέμπει τεχνηέντως στο σύνολο των δραστηριοτήτων του κ. Τσοχατζόπουλου και αυτό είναι τουλάχιστον ανέντιμο από όσους το επιχειρούν. Η προσπάθεια στοχοποίησης των πολιτικών μου επιλογών έχει σα στόχο να με οδηγήσει σε ιδιώτευση και αδράνεια. Η αντίληψη που καλλιεργείται με σκοπό την εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, περί συλλογικής ευθύνης για πράξεις και επιλογές μεμονωμένων προσώπων είναι βαθιά αντιδημοκρατική, κοινωνικά κανιβαλική και προσβάλει τον πολιτικό μας πολιτισμό που ιδιαίτερα αυτή την περίοδο έχουμε ανάγκη να κρατήσουμε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.

Αν σήμερα κατηγορούμε γιατί δεν έφυγα από το ΠΑΣΟΚ από το 2001 που διαφοροποίησα σθεναρά τη θέση μου, απαντώ ότι η κριτική είναι ορθή και την αποδέχομαι. Έκανα το λάθος να πιστέψω ότι σε συνεργασία με κάποιους συντρόφους μου θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε το ισχυρό αντίβαρο στη συντηρητική μετατόπιση που είχε δρομολογηθεί από το 1996. Ήταν λάθος μου που καθυστέρησα να παραιτηθώ από το ΠΑΣΟΚ. Το έκανα μόλις το Μάιο του 2011. Δεν μου ήταν εύκολο να αποποιηθώ 38 χρόνια από τη ζωή μου και ίσως η διαχρονική μου συνάφεια με αυτό το κόμμα δεν με άφηνε να δω καθαρά τα όσα συνέβαιναν. Ήταν αδυναμία και λάθος μου που δεν μπόρεσα να διακρίνω έγκαιρα ότι οι πρακτικές και οι επιλογές συγκεκριμένων προσώπων δεν μπορούσαν να συνάδουν με τις δικές μου αξίες και αρχές και εύχομαι ειλικρινά σε όσους σήμερα εμφανίζονται ως τιμητές μου να μη βρεθούν ποτέ στη θέση να κληθούν να απολογηθούν για πράξεις και επιλογές προσώπων με τα οποία συνεργάστηκαν στην πολιτική ή επαγγελματική τους πορεία.

Η πολιτική της ‘ταμπέλας’ του τύπου, ‘βαθύ ΠΑΣΟΚ’, ‘τσοχατζοπουλικός’ και άλλα παρόμοια έχει δοκιμαστεί συχνά στο παρελθόν. Όσοι, όμως, με γνωρίζουν και δεν περιμένουν να σχηματίσουν άποψη από τα ΜΜΕ κάθε τύπου, ξέρουν ότι ποτέ δεν υποθήκευσα την πολιτική μου αυτονομία, ακόμα και σε σχέση με τον Α. Παπανδρέου.

Η επιλογή μου να στηρίξω εκλογικά το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι απόρροια της ιδεολογικής και πολιτικής μου αντίληψης και είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου το οποίο δεν εκχωρώ σε κανενός είδους τιμητή. Δεν προσχώρησα και δεν είμαι μέλος ή στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, κατά συνέπεια δεν μπορώ να επηρεάσω την πολιτική του και όσα μου αποδίδονται όπως ‘οργανωτικός νους’ κ.α., δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Είμαι μόνιμα εγκατεστημένος στη Χίο και ως εκ τούτου η συμμετοχή μου είναι μικρή. Διατηρώ επιφυλάξεις σε επί μέρους ζητήματα, ωστόσο πιστεύω ότι το κενό που άφησε η συντηρητική μετατόπιση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας είναι κατεπείγουσα ανάγκη να καλυφθεί από μία νέα ευρωπαϊκή κυβερνητική αριστερά. Ο θόρυβος που έχει περιβάλλει το όνομά μου αποτελεί μέρος μίας ενορχηστρωμένης προπαγάνδας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που εξαπολύει η μέχρι πρότινος πολιτικά ηγεμονεύουσα τάξη που βλέπει τα προνόμια της να χάνονται. Είναι εντυπωσιακό και σημείο των καιρών, ότι όσο μεγαλώνει η ένταση της επίθεσης, τόσο μεγαλώνει και η υποστήριξη του κόσμου προς το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Κλείνοντας αυτή την επιστολή, που δεν προέκυψε αβίαστα, αλλά ως αποτέλεσμα μίας επίπονης προσωπικής διεργασίας, θέλω να σημειώσω ότι αν ο στόχος της επίθεσης που δέχομαι ήταν να αλλάξω πολιτική θέση, όσοι το επιχειρούν έχουν αποτύχει. Αν στόχος ήταν να περιορίσω την πολιτική μου δράση, μερικώς το έχουν επιτύχει γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει και τα δικά του όρια αντοχής… Η περιουσιακή μου κατάσταση είναι γνωστή και εύκολο σε όποιον το επιθυμεί να την ελέγξει. Κατά κύριο λόγο προέρχεται από ότι κληρονόμησα από την οικογένεια μου. Καταθέσεις ή άλλα εισοδήματα δεν έχω. Ζω με τη σύνταξή μου και επιδιώκω να ζω με αξιοπρέπεια. Αν κάποιοι επιθυμούν να με κρίνουν ζητώ να το κάνουν στη βάση της δικής μου πολιτικής πορείας και του δικού μου τρόπου ζωής.