Τοποθέτηση Λαϊκής Συσπείρωσης στο θεματικό Δ.Σ. για την Αμανή

>> Του Μάρκου Σκούφαλου

«Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Έχουμε πληθώρα ΄΄master plans΄΄, πάνω στο θέμα που συζητάμε.

1988: Αναπτυξιακό συνέδριο νησιών Β. Αιγαίου.

1994-Όργανο Βορειοχωρούσικων Συλλόγων Χίου Αττικής- προτάσεις για την ανάπτυξη των βορειοχώρων.

1996 Σχέδιο Ανάπλαση Βορειοδυτικής Χίου από την τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου.

…

1996- Διαχείριση υδάτινων πόρων- Αμανής και Χίου πάλι από την Νομαρχιακή Αυτ/ση.

1996-Δηλώσεις Σημίτη για πρόγραμμα δράσεως για την ανάπτυξη των νησιών του Αιγαίου.

«Τις πταίει» για το γεγονός ότι τόσα χρόνια δεν έχει γίνει τίποτε; Είχαμε και έχουμε τρεις υπουργούς όλα αυτό το διάστημα. Κοτσακάς-ΠΑΣΟΚ, Τσουρή-ΠΑΣΟΚ, Μουσουρούλης-ΝΔ.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί, ενώ υπάρχουν σχέδια επί σχεδίων γιατί να μη δουλεύει το σύστημα, περιοριζόμενος στα τελευταία 30 χρόνια? Ανίκανοι πολιτικοί? Μέτρια πρόσωπα, αυτόδουλος λαός που λέει ο Βάρναλης?

Για μας αυτή η κατάντια της Αμανής, του νησιού, της πατρίδας έχει ονοματεπώνυμο. Είναι το σύστημα που ανάμεσα στα κέρδη μιας δράκας επιχειρηματιών και τις ζωές ανθρώπων, διαλέγει να υπηρετήσει τα κέρδη των πρώτων.

Ανάμεσα στο να ζήσει ένα χωριό ή μια περιοχή, ή ένα νησί και μία τράπεζα διαλέγει να ζήσει η τράπεζα. Είναι το σύστημα που ανάμεσα στο να δώσει 1,7 δις ευρώ στη Χίο ή να τα δώσει στη ΡΟΚΑΣ επιλέγει να τα δώσει στη ΡΟΚΑΣ ιμπεΡΤΡΟΛΑΓΙΑ για τις τεράστιες βιομηχανικές ανεμογεννήτριες. Είναι το σύστημα του καπιταλισμού.

Η δική μας έρημος είναι ο δικός του παράδεισος. Όταν λοιπόν ψάχνουμε να δούμε τι πάει στραβά στα  master plans δε θα βρούμε ΠΟΤΕ την αλήθεια, όσο την ψάχνουμε στην κακή μας μοίρα, σε τεχνοκρατικά λάθη ή σε λάθη management. Η αντίθεση πόλης-χωριού είναι τόσο παλιά όσο και ο καπιταλισμός. Η πόλη- το άστυ- ρουφά την ύπαιθρο γιατί θέλει ανθρώπινη σάρκα και κεφάλαια γιατί εκεί στήνεται η βιομηχανία, εκεί στήνονται οι μπίζνες.

Υπάρχει κάποιος που νομίζει ότι δε γνωρίζουν τα προβλήματα ή τις λύσεις? Δε θέλουν να τα λύσουν γιατί υπηρετούν τα συμφέροντα του πλούτου, που επιβάλλουν την ερήμωση. Θα μπορούσαμε αναλυτικά να κατονομάσουμε άξονες ανάπτυξης, αλλά ήδη έγινε και στα περισσότερα έχουμε θετική άποψη πλην απόψεων ιδιωτικοποίησης πχ ιαματικών λουτρών ή άλλων δημόσιων αγαθών. Θα τους αναφέρω ονομαστικά για ένα λόγο, για να μη νομίζουν κάποιοι ότι δεν έχουμε προτάσεις. Υποδομές σε παιδεία υγεία, πρόνοια που σημαίνουν εκπαιδευτήρια Βολισσού και πολυδύναμο ιατρείο να φύγουν από την εγκατάλειψη, αγροτική οδοποιία και συγκοινωνία με όλα τα χωριά, εντεταλμένα συνεργεία για την τεχνική στήριξη των υποδομών των χωριών, Κάστρο Βολισσού, Ιαματικά Λουτρά, περιπατητικός και θρησκευτικός τουρισμός,  διασύνδεση με Ψαρά και Λαύριο κλπ, Σπήλαιο Αγ, Γάλατος, ορυχεία Κεράμου, μονή Μουνδών,

Το κύριο όμως είναι ποιοι είναι οι φορείς της ανάπτυξης και σε ποια κατεύθυνση δουλεύουν. Ποιο είναι το κύριο. Ο κτηνοτρόφος, ο ελαιοπαραγωγός, ο ψαράς, ο χωριάτης ή ο τραπεζίτης, ο βιομήχανος, ο εφοπλιστής. Αν ήταν οι πρώτοι που υποφέρουν εδώ δε θα είμαστε.

Διαβάσαμε με προσοχή τις εισηγήσεις. Η πρώτη ρεαλιστική και απαιτητά εφαρμόσιμη είναι του δ/ντη του Γυμνασίου κ. Παραδείση και των συναδέλφων του δημοτικού , που αποτελούν κραυγή αγωνίας για τα προβλήματα των σχολείων της Βολισσού. Η δεύτερη ρεαλιστική από πλευράς της σημερινής κατάστασης με την έννοια κάλυψης στοιχειωδών αναγκών είναι του αντιδημάρχου κ. Χρίτη που όμως αντιφάσκει για δύο λόγους, Α) Υπηρετεί με την πολιτική του αυτούς που θάβουν την Αμανή, κόμματα συγκυβέρνησης β) Πιστεύει σε έναν από τους νεκροθάφτες της Αμανής, το νόμο Καλλικράτη.

Εμείς πιστεύουμε ότι δε λείπουν αναπτυξιακά προγράμματα. Πρώτα όμως θα λύσεις τα ουσιώδη και στοιχειώδη. Τη συγκοινωνία, το γιατρό, την εκπαίδευση, τη δυνατότητα να ζήσει ο υπάρχων κόσμος.

Από κει και πέρα απλώνεται η βεντάλια. Ποιοι όμως θα την απλώσουν? Οι θύτες? Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ? ή άλλοι μνηστήρες της εξουσίας που επιθυμούν υγιείς επιχειρηματίες αντί των πειρατών, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ? Λύση μπορεί να δώσει ο ίδιος ο λαός όταν αντί να μαζεύεται μόνο σ’ένα Δημοτικό Συμβούλιο, πρέπει να μαζεύεται στους δρόμους, στις πλατείες, στους εργασιακούς χώρους και να απαιτήσει να πετύχει ο ίδιος να γίνει κυρίαρχος του πλούτου να παράγει. Τότε μετράρι θα είναι οι ανάγκες των ανθρώπων και όχι τα κέρδη της ολιγαρχίας.

Ανάπτυξη θα είναι να έχουν υποδομές γιατρό, παιδεία, πρόνοια, στήριξη όλοι ισότιμα όπου και αν κατοικούν στην πόλη ή στο χωριό.

Αυτός ο κόσμος λέγεται βασίλειο της ελευθερίας, ωστόσο εμείς από το βασίλειο της βαρβαρότητας που ζούμε σήμερα δεν περιμένουμε τίποτε άλλο εκτός από αυτά που μπορεί να φέρει ο αγώνας αυτών των ανθρώπων και στο σήμερα και στο αύριο, αρκεί να πιστέψουν στη δύναμή τους».

ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ