Θα νίψουμε τας χείρας μας για τον «θάνατο του εμποράκου»?

>> Γράφει ο Βασίλης Παππάς, Πρόεδρος ΟΕΒΕ ΧΙΟΥ - Αντιπρόεδρος Επιμελητηρίου Χίου

Το τελευταίο  καιρό αντιλαμβανόμαστε και στη Χίο όλο και πιο έντονα τις οδυνηρές επιπτώσεις της σποράς ???των κυβερνήσεων  που στηρίζουν την φιλελεύθερη οικονομική πολιτική και την υποτέλεια στις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

  Μια σειρά από επιχειρήσεις στο λιανικό εμπόριο τροφίμων (super markets) αλλάζουν χέρια και περνούν σε χέρια μεγάλων ομίλων “ καταβροχθίζοντας” τις ντόπιες επιχειρήσεις. Ολοκληρώνεται η διαδικασία αυτής της συγκέντρωσης σε λίγους ομίλους. Η επόμενη θα περιλαμβάνει την εξαγορά των παραπάνω από μεγάλες πολυεθνικές της Ευρώπης.  Διαδικασία που ήδη συντελείται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

 Βέβαια όλες οι ανακατατάξεις δεν αφορούν μόνο τον κλάδο των τροφίμων αλλά συνολικά όλη την αγορά του νησιού. Μεγάλο μέρος των καταστημάτων λιανικής (ένδυσης, υπόδησης κ.λ.π) μη μπορώντας να επιβιώσουν έχουν κλείσει ή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δένονται στο άρμα μεγάλων εταιρειών (franchisors) ή εξαγοράζονται από αυτές.

Στο χώρο της εστίασης μεγάλο κομμάτι της αγοράς κατέχουν οι μεγάλες αλυσίδες.

  Τα αποτελέσματα και για το νησί μας δεν είναι καθόλου…… ευχάριστα μιας και σε όλη αυτή την καινούργια πραγματικότητα χάνονται θέσεις εργασίας, πολλοί συνάδελφοι μας μένουν άνεργοι ή στην καλύτερη περίπτωση γίνονται υπάλληλοι των ομίλων στους οποίους πουλήθηκαν οι επιχειρήσεις τους.

 Η θηλιά είναι ήδη στο λαιμό όλων μας.

Είναι ευνόητο ότι πολλοί κλάδοι θα εξαφανιστούν, όπως αντιπρόσωποι, χονδρέμποροι τροφίμων, φρούτων & λαχανικών, αρτοποιοί  γιατί οι αλυσίδες που κατακλύζουν πλέον το νησί εφοδιάζονται από τις κεντρικές τους αποθήκες ή από τις ίδιες τις εταιρείες.

 Τεράστιος κίνδυνος δημιουργείται και για τη ντόπια βιοτεχνία απ΄ τη στιγμή που αφαιρούνται από τα ράφια των εν λόγω super markets τα τοπικά προϊόντα .

Τα παραδοσιακά αρτοποιεία δέχονται καθημερινά επίθεση μέσα απ΄τα “κινέζικα κατεψυγμένα παρασκευάσματα” που διακινούνται από τις αλυσίδες.

 Οι τοπικές μεταφορικές εταιρείες χάνουν μεγάλο κύκλο εργασιών τους ,αφού μεγάλο μέρος των προϊόντων τους πλέον θα μεταφέρονται από εταιρίες που επιλέγουν οι όμιλοι και τις περισσότερες φορές δεν είναι Χιώτικες.

 Θα πληγεί ακόμα περισσότερο ο ήδη πληττόμενος κατασκευαστικός τομέας, αφού όπως είναι γνωστό οι περισσότερες αλυσίδες χρησιμοποιούν δικά τους συνεργεία για κατασκευή και επισκευή των καταστημάτων τους.

 Το ότι θα φθάναμε ως εδώ ήταν αναμενόμενο και επακόλουθο των πολιτικών επιλογών των μέχρι τώρα κυβερνήσεων.

 Όσοι ρίχνουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα είναι εκείνοι που χλεύαζαν μέρος του συνδικαλιστικού κινήματος των επαγγελματοβιοτεχνών που προέβλεπε ξεκάθαρα όλη αυτή την εξέλιξη. Τότε οι θέσεις των συνδικαλιστών θεωρούνταν γραφικές.

 Φθάσαμε ως εδώ επειδή στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που προέβλεπε συγκέντρωση κεφαλαίων, συγκέντρωση εμπορίου σε λίγα χέρια μέσα από τη δήθεν απελευθέρωση της αγοράς, ψηφίστηκαν μια σειρά νόμοι που έστρωσαν το χαλί για όλο αυτό το αποτέλεσμα.

 Ξεκινώντας από την απελευθέρωση του ωραρίου καταστημάτων που δημιούργησε ευνοϊκές προϋποθέσεις στα πλαίσια της ντόπιας αγοράς για όλους αυτούς.

 Οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης συντέλεσαν δυναμικά με την καταστρατήγηση του νόμου που επέβαλε όριο 500 τ.μ για τα καταστήματα δίνοντας σε ημέτερους και συγγενείς την αδειοδότηση πολύ μεγαλύτερων καταστημάτων, ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου, δίνοντας την ευκαιρία στους οποιουσδήποτε ομίλους ξένους και ελληνικών συμφερόντων να διεκδικούν τα ανάλογα μέτρα ,μια και υπήρχε το προηγούμενο.

 Στη συνέχεια ήρθαν οι μνημονιακές  κυβερνήσεις τελεσίδικα πλέον να καταργήσουν όποια όρια έθετε ο νόμος με τη συμβολή των αιρετών βουλευτών μας που στήριξαν αυτές τις πολιτικές με πάθος.

 Μετά ήρθε το επόμενο βήμα της απελευθέρωσης του ωραρίου που δεν ήταν άλλο από άνοιγμα των Κυριακών που ξέρουμε ποιους ωφέλησε αυτό το μέτρο. Δεν ήταν άλλοι απ’ αυτούς που το διεκδικούσαν και το απαιτούσαν. Οι Σύνδεσμοι μεγάλων επιχειρήσεων λιανικής, παρά την αντίθεση ΕΣΕΕ & ΓΣΕΒΕ.

 Όμως το πιο ισχυρό όπλο που έδωσε τη χαριστική βολή ήταν η μείωση των μισθών & ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας  με τους μνημονιακούς νόμους που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια .Αυτά τα εφάρμοσαν πιστά και σε όλο τους το μεγαλείο οι αλυσίδες φυσικά προς μεγάλο τους όφελος.

 Οι ντόπιοι επιχειρηματίες λειτούργησαν με διαφορετικά κριτήρια και δε χρησιμοποίησαν τους νόμους σε όλες τους τις διαστάσεις. Αυτό στη γλώσσα του ανταγωνισμού λέγεται ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.

 Κι έχουμε αυτή την κατάληξη. Μεθοδευμένη, εσκεμμένη βήμα προς βήμα. Επιθυμητή από τους λίγους.

Όσο για το καταναλωτικό κοινό που προσδοκά σε καλύτερες τιμές μέσα από όλη αυτή τη νέα κατάσταση δεδομένων πρέπει να αναλογιστεί ως πότε θα υπάρχει σαν άξιο αγοραστικό κοινό, από τη στιγμή που όλα αυτά καταλύουν τον παραγωγικό ιστό του τόπου, το ισοζύγιο θα είναι αρνητικό για το νησί μας  μιας και ο τζίρος θα φεύγει εκτός Χίου.

 Όλο αυτό το σκηνικό βέβαια όπως εκτυλίσσεται εχει ανάλογα αποτελέσματα και σε άλλες τοπικές κοινωνίες. Είναι σίγουρο ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι κάποιος τόπος ωφελείται και άλλος ζημιώνεται. Αλλά ωφελούνται οι λίγοι και εκλεκτοί που κινούν τα νήματα σε όλες τις αγορές.

 Όμως άμεσα και επιτακτικά μπαίνει το ερώτημα τι γίνεται, πως αποτρέπεται μια τέτοια κατάσταση που οδηγεί την πλειοψηφία του επαγγελματικού και εμπορικού κόσμου σε απόγνωση. Υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης; 

 Η απάντηση είναι μία :

Αν η χώρα μας , κυβέρνηση και λαός συνεχίζουν να χορεύουν κάτω απ’ τους ρυθμούς των επιταγών της Ε.Ε. δυστυχώς τα πράγματα θα χειροτερεύουν για τους περισσότερους.

Ούτε οι εκκλήσεις και καμπάνιες  στήριξης της Χιώτικης αγοράς, ούτε η πίεση προς τους Χιώτες επιχειρηματίες ώστε να μη μεταβιβάζουν τις επιχειρήσεις τους  ή ότι άλλο πρόσκαιρο μέτρο πρόκειται να μας σώσει. Η μόνη λύση είναι το συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ, το εργατικό κίνημα να διεκδικήσουν την αλλαγή πολιτικής. Πάνω από όλα πρέπει να αναγνωριστούν , να επισημανθούν και κατόπιν να αλλάξουν οι αιτίες που γεννούν και εξελίσσουν όλα αυτά που προαναφέραμε.

§  Άμεση αλλαγή του θεσμικού πλαισίου περι λειτουργίας καταστημάτων , με απαγόρευση λειτουργίας για όσα στεγάζονται σε χώρους πάνω από 500 τ.μ με αναδρομική ισχύ.

§ Το ωράριο να αποφασίζεται από τους Εμπορικούς Συλλόγους σε συνεργασία με τα εργατικά σωματεία και την τοπική αυτοδιοίκηση, με βάση τις ανάγκες της τοπικής αγοράς και κοινωνίας.

§ Κατάργηση του ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές.

§ Επαναφορά του κατώτατου μισθού και επιστροφή των συλλογικών συμβάσεων.

§ Να παρθούν άμεσα μέτρα στήριξης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Μετά απ όλα λέμε ότι ο αγώνας για την ανατροπή των πολιτικών που μας οδήγησαν ως εδώ είναι κοινός και αναγκαίος, είναι ο μόνος δρόμος που μας οδηγεί σε διέξοδο.