Τα δέντρα που πληγώνουμε

>> Του Μ. Καριάμη

Το φετινό, Μαύρο καλοκαίρι της συμφοράς  για το Μυροβόλο νησί μας, άνοιξε απατηλά, με αισιόδοξες προοπτικές. Τη δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων του  8^ου Αγροτουρισμού, στον χώρο του Δημοτικού Κήπου, έλαβε χώρα η βιβλιοπαρουσίαση  του πονήματος του κ. Αλέκου Κιουρέλλη «Τα Λουτρουβειά  της Χίου».  Ανάμεσα στο πάνελ παρουσιαστών και κοινού, ξεχώριζαν οι κκ : Αντιπεριφερειάρχης   Κ. Γανιάρης, Λίτσα Λύκου Θεμ. Αντ/ρχης,  Καπετάν Δημήτρης Μελαχροινούδης, Παντελής Σαλιάρης, Γιώργος Μισεντζής και αρκετοί άλλοι. Επικεντρώνω  την αναφορά μου σε συγκεκριμένα  άτομα, διότι με δικές τους πρωτοβουλίες , κόπους και αγώνες έθεσαν τις βάσεις , για  την προβολής της χλωρίδας του μυροβόλου νησιού μας, σε  διεθνές επίπεδο.  Σε κάποιο σημείο της ομιλίας του, ο ακούραστος συγγραφέας - ερευνητής , αναφέρθηκε στην Ελιά LIVERANI (Μελαχροινούδη την αποκαλώ εγώ).  Αυτή η εύστοχη αναφορά, μου έδωσε το έναυσμα για ένα καινούριο γύρο ενεργειών για τους ξεχασμένους  «Φυτικούς Μαθουσάλες» του νησιού μας.                              

 Τα  «Δέντρα που Πληγώνουμε»  με την αδιαφορία μας,  δεν είναι πάρα πολλά. Αναφέρω την «Ελιά Liverani» (περιμέτρου 12,5μτρ ). Τον  «Πρίνο του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας»(περιμ. 5,85 μτρ) και τον «Δρυ του Ορφανίδη» ( περιμ. 8,20 μτρ)στα Σκλαβιά.  Η καλή τύχη της Χίου, προίκισε το νησί μας με αυτή την «Ιερή Δωρεά» ! Δυστυχώς,  πολλά χρόνια προσπαθειών, ώστε να αναγνωρισθούν σαν «ΜΝΗΜΕΙΑ  ΦΥΣΣΗΣ», έχουν πέσει στο κενό για να μην πω στην αδιαφορία των κατά νόμο αρμοδίων.  Με τη στάση μας, εξακολουθούμε να  αγνοούμε αυτά τα υπέρ-χιλιόχρονα δέντρα. Μετά τη φετινή συμφορά των καταστροφικών πυρκαγιών του καλοκαιριού, είναι επιτακτική ανάγκη να δείξουμε έμπρακτα το ενδιαφέρων μας για την αναδάσωση και την προβολή της σπάνιας και ξεχωριστής χλωρίδας μας. Σύμφωνα με πληροφορία του σεβαστού φίλου καπεταν Δ. Μελαχροινούδη , η Κύπρος έχει χαρακτηρίσει σαν μνημεία 210 δέντρα σε αντίθεση με τη χώρα μας που μετά βίας  βρήκε μόνο  60 ......!!! Ρωτώ: Είναι τυχαία η σημερινή Κατάντια μας; Η παραμονή μου, μακριά από το ονειρικό νησί, μηδενίζει κάθε προσπάθεια μου.            

Οι γνώσεις μου, επί των θεμάτων, ανύπαρκτες ώστε να παρουσιάσω τεκμηριωμένες αποδείξεις. Άλλωστε δεν είναι αρμοδιότητα μου. Κινούμε μόνο από αγνή και άδολη αγάπη για τον τόπο μου και τίποτα άλλο. Μαζί με τον σεβαστό  εφημέριο της Λαγκάδας,  πατέρα Δημήτριο Πύρρο, αρκετά χρόνια πριν, υπήρξαμε μάρτυρες επίσκεψης Γάλλων φυσιοδιφών , στον πρίνο της Κυδιάντας. Φοβάμαι να ξεστομίσω την ηλικία που ανάφεραν για να μη θεωρηθώ  γραφικός.  Το συγκεκριμένο δέντρο, έχει χάσει  το 1913, ένα μεγάλο τμήμα του κορμού του από ανθρώπινη παρέμβαση.  Η ανάγκη υποστηρίξεις αλλά και στήριξης για να μη σωριαστεί ο γέρικος τραυματισμένος κορμός του, είναι άμεση.  Δεν αρμόζουν δάκρυα αν καταρρεύσει. Αν συμβεί, ας μη τρέξουν κροκοδείλια δάκρυα για  ακόμα ένα χαμένο πολύτιμο στολίδι. Έστω και καθυστερημένα , δράττομαι της ευκαιρίας  να ευχαριστήσω τον ακούραστο  φίλο κ. Αλέκο Κιουρλέλλη για την αγάπη και την προσφορά του στη Χίο μας.  Σαν κοινωνός της Θείας Δωρεάς του, θέλω δημόσια να ευχαριστήσω την Περιφέρεια Β. Αιγαίου και ειδικά τους : κο Γανιάρη και την κα Λύκου, για την βοήθεια τους, ώστε να εκδοθεί αυτό το μοναδικό βιβλίο καταγραφής ,  έργων ανθρώπων, μιας  εποχής που έφυγε για πάντα. Λαμβάνω το θάρρος να στρέψω ικετευτικά το βλέμμα μου προς τα πρόσωπα τους, ζητώντας μέσω των υπηρεσιών τους  την στοργή  για τα συγκεκριμένα δέντρα , και την υιοθέτηση της ιδέας ανακήρυξης τους σαν «Μνημεία της Φύσης» . Το νησί μας θα έχει τεράστια τουριστικά οφέλη . Ειδικά αν σε συνεργασία με τον κ. Γιώργο Χαλάτση, ενταχθούν μέσα σε μονοπάτια και  περιπατητικές διαδρομές .  Ας δούμε την κοσμοσυρροή που λαμβάνει χώρα στη μνημειακή ελιά Βουβών στα Χανιά . Η παγκόσμια προβολή και τα τουριστικά οφέλη  της Κρήτης , κατά την τελετουργική κοπή των   «Κότινων » με τους οποίους στεφανώνουν  Ολυμπιονίκες  είναι τεράστια.  Δεν κυνηγώ την ουτοπία, το καλό του τόπου μου ζητάω. Κλείνοντας το άρθρο μου, θέλω να πω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, στον Μοναχικό καβαλάρη του Χιώτικου Πολιτισμού κ. Βαγγέλη Ρουφάκη  και το υπέροχο περιοδικό του «ΔΑΦΝΗ», για την πολύτιμη βοήθεια τους στο θέμα της ελιάς Liverani  (Τεύχη 14 & 19) και όχι μόνον.

«Οι θησαυροί είναι μπρος τα μάτια μας κι εμείς ψάχνουμε να τους βρούμε στα άστρα…» Όπως λέει ο Δημήτρης Μελαχροινούδης

Ευελπιστώ για την προώθηση του δίκαιου αιτήματος  μας . Πιστεύω ότι υπό την εποπτεία και το ενδιαφέρον των  αιρετών μας, σύντομα θα λάβουν σάρκα και οστά,  οράματα και παρεμβάσεις  τόσων ετών.  Ευχαριστώ εκ των προτέρων .

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Συνταξ. Πλοίαρχος Ε.Ν.