TA ANAΠΤΥΞΙΑΚΑ “ΑΤΟΥ” ΤΗΣ ΧΙΟΥ

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

Η νέα επταετής προγραμματική περίοδος της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης (2014-2020) συμπίπτει με την κορύφωση της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης που έχει σωρεύσει οικονομικά, κοινωνικά και επιχειρηματικά ερείπια στη Χώρα μας.

Εκτός απρόβλεπτου αρνητικού γεγονότος, βάσιμα μπορούμε να ελπίζουμε ότι, εντός της ίδιας περιόδου, θα αρχίσει δειλά-δειλά και η ανάκαμψη στηριγμένη σε νέες, πιο υγιείς βάσεις.

Τα ποσά που θα διατεθούν από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση την επόμενη επταετία, θα είναι λιγότερα από τα αντίστοιχα της προηγούμενης που λήγει φέτος. Και ασφαλώς θα χορηγηθούν υπό πιο αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις. 'Αρα, πρέπει να αξιοποιηθούν στο έπακρο. Δικαιούχοι, κατά πάγια τακτική, θα είναι οι Κρατικοί Φορείς, οι Περιφέρειες, οι Δήμοι αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Με δεδομένο ότι ο χρόνος “τρέχει και φεύγει” γρήγορα, η Χίος πρέπει έγκαιρα να προετοιμάσει το πλάνο με τις επιδιώξεις της, μέσω των αιρετών συλλογικών οργάνων που διαθέτει. Προς τούτο μπορούμε να βοηθήσουμε και εμείς, οι απλοί πολίτες, από το βήμα των Χιακών Μέσων Ενημέρωσης που πάντα πρόθυμα μας προσφέρεται. Στον τομέα των βασικών υποδομών και ανεξάρτητα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις που γίνονται (πολιτικές,οικονομικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές, αναπτυξιακές), εκτιμώ ότι, περίπου όλοι συμφωνούμε στα παρακάτω:

α) για την ανάγκη οριστικής επίλυσης του υδρευτικού-αρδευτικού προβλήματος της Χίου

β) για εκσυγχρονισμό της Νοσοκομειακής υποδομής

γ) για σύγχρονες και ασφαλείς πύλες εισόδου

δ) για σύγχρονο και ασφαλές οδικό δίκτυο και

ε) για οριστική επίλυση του σοβαρού κτιριακού προβλήματος των Πανεπιστημιακών Σχολών και Τμημάτων της Χίου.

' Οσον αφορά τις επιθυμητές, εφικτές και αποδοτικές αναπτυξιακές στοχεύσεις, κατά καιρούς έχουν  δημοσιοποιηθεί αρκετές ενδιαφέρουσες ιδέες και προτάσεις που, καλό θα είναι, να καταγραφούν και να επικαιροποιηθούν ώστε, την κατάλληλη στιγμή, να εξετασθεί η δυνατότητα υλοποίησής τους επί τη βάσει της αρχής “κόστους-οφέλους” αλλά και της δυνατότητας χρηματοδότησής τους.

Επιθυμώντας να συμβάλω κατά το δυνατόν σε έναν τέτοιο δημόσιο διάλογο και παρά τη σχετική αρθρογραφία μου στο παρελθόν, επιχειρώ να καταθέσω σε συνέχειες κάποιες σχετικές σκέψεις ταξινομημένες σε τρεις χωρικές ενότητες, ήτοι Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Χίου, κάνοντας έναρξη σήμερα από τη Βόρεια Χίο.

       ΤΑ ΣΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Κύριο χαρακτηριστικό της Βόρειας Χίου αποτελούν οι δύο ορεινοί όγκοι του Πελιναίου και της Αμανής που κατοχυρώνουν υπέρ της, ως “σήμα κατατεθέν το ξεχωριστό και, σχετικά, αμόλυντο φυσικό περιβάλλον. Με άφθονα καλά νερά,ιδιαίτερα ευνοϊκό μικροκλίμα και μικρούς αλλά εύφορους κάμπους και πλαγιές, ευνοεί την παραγωγή ξεχωριστών, ποιοτικών και γευστικών γεωργικών, κτηνοτροφικών και μελισσοκομικών προϊόντων.

Στον αντίποδα, σοβαρά μειονεκτήματα ήταν και παραμένουν ή πληθυσμιακή αποψίλωση, το όχι καλό οδικό δίκτυο και η σχετικά μεγάλη απόσταση που χωρίζει τη Βόρεια Χίο από το Διοικητικό Κέντρο, το λιμάνι, το αεροδρόμιο και το Νοσοκομείο.

Η επιστημονική καταγραφή και ανάδειξη αυτών των “συν και πλην” θα μπορούσε και ίσως πρέπει να γίνει ΑΜΕΣΑ, δια της εκπόνησης ειδικής μελέτης μέσω προγραμματικής σύμβασης μεταξύ Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, Δήμου Χίου  και Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου. Πιθανά, με τη μελέτη αυτή ως ΟΔΗΓΟ, να γίνουν πιο αποτελεσματικές στο εξής, τόσο οι οικονομικές διεκδικήσεις της Χίου όσο και οι αντίστοιχες δράσεις.

Σε κάθε πάντως περίπτωση, τα τόξα “Καρδάμυλα, Ναγός, Γιόσωνας, Αμάδες, Βίκι, Καμπιά” και “Κάμπος Βολισσού-Αγιάσματα- Κέραμος-Κουρούνια”, μπορούν, υπό την καθοδήγηση μιάς ομάδας ορεξάτων γεωπόνων, να τεθούν σε σύγχρονη, βιολογική παραγωγική διαδικασία μέσω καλλιεργειών παραδοσιακών ειδών αλλά και νέων ειδών που σήμερα έχουν ζήτηση. Κάπως έτσι μπορεί να προκύψει ξανά κύριο ή, κυρίως, συμπληρωματικό εισόδημα για δεκάδες οικογένειες και άνεργους νέους μας.

Η ύπαρξη των Ιαματικών νερών και Λουτρών Κεράμου (Αγιασμάτων) μόνο ως θεϊκή ευεργεσία για την Βόρεια Χίο μπορεί να εκληφθεί. 'Οσο πιο γρήγορα γίνει η επίσημη αναγνώρισή τους μέσω του αναγκαίου εκσυγχρονισμού, τόσο πιο γρήγορα θα φανούν και άξια λόγου οικονομικά οφέλη.

Το Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλας σε συνδυασμό με την Ι. Μονή Μουνδών και το Σπήλαιο του Αγίου Γάλακτος, αποτελούν επίσης θεϊκή ευεργεσία για την όλη, μαραζωμένη περιοχή. Με σωστικές, αναστηλωτικές εργασίες στη Μονή Μουνδών αλλά και την αναγκαία ριζική, λειτουργική και αισθητική βελτίωση της οδού από την είσοδο της Βολισσού έως και το Ιερό Προσκύνημα Αγίας Μαρκέλλας, το μόνο που θα μένει θα είναι η κατάλληλη προβολή του θρησκευτικού αυτού τριγώνου που μπορεί να οδηγήσει σε  θεαματική αύξηση του Προσκυνηματικού τουρισμού της Χίου.

Αναξιοποίητο “ατου” της Βόρειας Χίου αποτελεί επίσης το εκτεταμένο θαλάσσιο και χερσαίο μέτωπο του Μάναγρου όπου θα μπορούσε να εξετασθεί η ίδρυση και λειτουργία, υπό αυστηρούς όρους, ενός σύγχρονου κάμπινγκ που δυστυχώς στερείται η Χίος. Η όλη περιοχή προσφέρεται θαυμάσια για ποικίλες δράσεις, ατομικές ή ομαδικές, μεγάλου τουριστικού ενδιαφέροντος όπως θαλάσσιες δραστηριότητες, φυσιολατρικός τουρισμός, πεζοπορικές, ποδηλατικές και ήπιες αναρριχητικές διαδρομές, αγροτουρισμός κ.λ.π.

Τα παραπάνω και ασφαλώς πολύ περισσότερα, μπορούν να καταστούν εφικτοί στόχοι μέσα στα επόμενα επτά χρόνια αν υπάρξει έγκαιρη επιστημονική προετοιμασία και αγαστή συνεργασία των Τοπικών Φορέων και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Αυτά για σήμερα. Σε επόμενο σημείωμα, σκέψεις-προτάσεις για την Κεντρική και Νότια Χίο.