Το στεναχωρημένο ποτάμι…

>> Του Κ. Α. Ναυπλιώτη

Είναι πια φανερό πως η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη και βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος.

Το δημοψήφισμα τελικά αντί να λειτουργήσει ως η απόλυτη δημοκρατική αρχή, αλλά και ως το μεγαλύτερο πολιτειακό επίτευγμα μιας δημοκρατικής πολιτείας και να απαντήσει στο άμεσο «τι ουν χρεί ποιείν» των αρχαίων, κατέληξε ουσιαστικά να θεωρηθεί ως αδυναμία ανάληψης ευθυνών τις οποίες και ασμένως «ανέλαβαν» οι δουλικώς υποτακτικοί και για τούτο διαστρεβλωτές της βούλησης των Ελλήνων.

Όντως αποδεικνύεται περίτρανα πως η Δημοκρατία είναι δύσκολο, ίσως το δυσκολότερο, πολίτευμα  γιατί στηρίζεται στην παρρησία στο πνεύμα και την παιδεία.

Δεν θέλω να πω, ούτε και υπονοώ πως αυτό ευρίσκεται εν ανεπαρκεία στην ευρωπαϊκή κοινότητα, ούτε ότι οι Έλληνες το έχουν σε…επάρκεια, όμως αποδεικνύεται πλέον περίτρανα, ότι με τους «εταίρους» μιλάμε διαφορετική γλώσσα και γι’ αυτό είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να συμπορευτούμε ή και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια ανάπτυξη που θα έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι την εκμετάλλευσή του από τους φανατικούς της λιτότητας και της ηγεμονικής συμπεριφοράς.

Είναι φανερό πως το θετικό κλήμα που υπήρχε για την κυβέρνηση, ακόμα και η ανοχή εξαντλούνται -αν δεν έχουν εξαντληθεί- και η κοινωνία έστω και απογοητευμένη βρίσκεται στις επάλξεις του αγώνα, όχι μόνο να περισώσει ότι μπορεί να περισωθεί αλλά και να ξεφύγει από τη μέγγενη μιας αβίωτης συμφωνίας μέσα και από μια εχθρική Ευρώπη. Φοβάμαι πως ότι και αν κάνει η κυβέρνηση- δηλ. ότι και αν παραχωρήσει- δεν θα ικανοποιήσει τους «εταίρους»- δανειστές- εκβιαστές οι οποίοι αν επιδιώκουν συμφωνία ή αν επιτευχθεί, αυτή θα είναι σε βάρος του λαού και της χώρας. Φαίνεται πια καθαρά πως η θεωρία του μονόδρομου άρχισε να αμφισβητείται και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως η Ε.Ε παραμένει ακόμα ισχυρή γιατί την στηρίζει ακόμα περισσότερο το μεγάλο κεφάλαιο, καθώς και το σύστημα της διαπλοκής και της κλεπτοκρατείας∙ όπως και οι ληστές των λιστών που πρέπει να ανοίξουν, και το δυσώδες περιεχόμενό τους να βγει στο φως και να τιμωρηθούν αυστηρά. Οι ληστές* όμως είναι φανερό πως δεν επιθυμούν τέτοια εξέλιξη…

Λίγα για την ιστορία της Ευρώπης και του Ευρώ

Είναι πλέον καταφανές, πως η ενοποίηση της Γερμανίας επιβεβαίωσε τους φόβους κάποιων και ιδιαίτερα της Γαλλίας, περί νεκρανάστασης του Γερμανικού ηγεμονισμού στην Ευρώπη. Τότε (1991) ο Γάλλος πρόεδρος Φρ. Μιτεράν έθεσε θέμα «κοινού νομίσματος» για να φράξει τον δρόμο της Γερμανίας και ουσιαστικά να την αποτρέψει στην αναζήτηση «ζωτικού χώρου». Από τις πολιτικές διεργασίες τής εποχής γίνεται φανερό πως δεν ήταν τόσο εύκολο για την Γερμανία να εγκαταλείψει το μάρκο το οποίο οι Γερμανοί λάτρευαν! Για την αλλαγή αυτή δεν ρωτήθηκε  καν ο γερμανικός λαός αν ήθελε να εγκαταλείψει το Μάρκο**. (γίνεται γνωστό πως τα δημοψηφίσματα είναι αντισυνταγματικά στη Γερμανία, γιατί άνοιξαν το δρόμο και ανέδειξαν στον Χίτλερ το 1933). Είναι γνωστό πως πολλές χώρες –μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα- συμμετείχαν εξαναγκαστικά στην Ευρωζώνη. Όμως από την ώρα που κάποια χώρα γίνει μέλλος της ζώνης αυτής, οι Γερμανοί-κυρίως- ζητούν και εφαρμόζουν Ναζιστική πειθαρχία προκειμένου να εφαρμόσουν; επιβάλλουν τη νέα τάξη πραγμάτων, δηλ. την κυριαρχία τους στην Ευρώπη.

Ίσως οι πρώτοι που συνέστησαν την τότε ΕΟΚ καθώς και οι ένθερμοι θιασώτες του εγχειρήματος, δεν πίστευαν στην Γερμανική επικράτηση, μια και αυτή βγήκε ηττημένη από τον πόλεμο. Και όμως! η ερειπωμένη και καταχρεωμένη Ελλάδα που σημειωτέον κάθισε στο τραπέζι των νικητών, διέγραψε τότε (1961) τα κατοχικά χρέη της Γερμανίας, παίρνοντας ως αντάλλαγμα την είσοδό μας στη ΕΟΚ, και δυστυχώς την υποδούλωσή μας ξανά στο Ευρώ! που με διάφορες αλχημείες η τότε Ελληνική κυβέρνηση υπολόγισε την ισοτιμία του με τη δραχμή… Στη συνέχεια διάφορες εθνοκτόνες πολιτικές που επιπρόσθετα βουλιάζουν την οικονομία, αλλά και το ίδιο το ΕΥΡΩ που ως νόμισμα ξένο δεν το ελέγχει η Ελληνική κυβέρνηση καθώς το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας είναι αμελητέο και δεν επηρεάζει την Ευρώπη, δεν μπορεί να στηρίξει την ανεμική οικονομία της χώρας μας, ακριβώς γιατί πρόκειται για νόμισμα που μας επεβλήθη∙ με αποτέλεσμα να μην έχουμε λόγο στη διαμόρφωση τής οικονομικής μας πολιτικής.  Επιπροσθέτως δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι η ένταξή μας στην Ευρωζώνη (δηλ. στο ευρώ) έγινε αιτία της ανόδου των τιμών με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας και των εργαζομένων, γιατί δημιούργησε μια επίπλαστη ευημερία στη χώρα και τους εργαζόμενους, που στηρίζονταν σε δανεικά θέτοντας τη χώρα  σε σπιράλ βέβαιου θανάτου, που, όπως δείχνουν τα γεγονότα πλέον, είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να ξεφύγουμε ως χώρα που εμφανίζει καθαρά όλα τα αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά…

Εν κατακλείδι, όπως δείχνουν τα πράγματα, οι προτεινόμενες και ουσιαστικά οι επιβαλλόμενες πολιτικές είναι όχι μόνο λογικό αλλά βέβαιο, ότι μας οδηγούν στο χορό του Ζαλόγγου ή στον εξαναγκασμό να χορεύουμε με τους λύκους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι  πορευόμαστε στην εξαθλίωση και μέσω της ελευθερίας δια της εργασίας στα κρεματόρια.

Το τίμημα βαρύ∙ όμως ο συνεχής βιασμός πρέπει να γνωρίζουμε ότι οδηγεί στην εκπόρνευση η οποία δυστυχώς, αν συνεχίσουμε έτσι, όχι μόνο θα οφείλεται, αλλά θα γίνει και θα στηρίζεται στη θέλησή μας έστω κι αν ομνύουμε στην τιμιότητά μας…

*ληστής∙ άνθρωπος του περιθωρίου που ζη στο σκοτάδι εκμεταλλευόμενος – ζώντας με αυτά που κλέβει (δυστυχώς όχι από τους πλούσιους), αλλά από τον ιδρώτα των εργαζομένων και των φτωχών. Ουσιαστικά ληστής σημαίνει αισχροκερδής∙ η λέξη προέρχεται από το αρχ. λήζομαι = λεηλατώ. Ληστής ˂ αρχ. ληστής ∕ληϊστής ˂ λεία.

** δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όταν επανένωσαν τις δύο Γερμανίες, η ισοτιμία Μάρκου με το Ευρώ έγινε ένα προς ένα  ως δείγμα απόλυτης κυριαρχίας.

                                                                                                   knafpl@hotmail.com