«Save our Cinema»

Την αντίθεσή του με την απόφαση της δημοτικής αρχής να παραχωρήσει το Cine-Κήπος σε ιδιώτη εκφράζει με την παρακάτω ανακοίνωση και ο τομέας σχολικών δραστηριοτήτων που με το φεστιβάλ “Cineμαθεια”, φιλοξενήθηκε τα τελευταία χρόνια στο θερινό σινεμά της Χίου.

Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρει: 

Ας το ονομάσουμε δελτίο τύπου.

Στην πραγματικότητα είναι ένα μήνυμα κλεισμένο σε μποτίλια, απ’ αυτά που στέλνουν οι ναυαγοί, με την ελπίδα τής σωστικής ενέργειας. Ας γίνουμε, όμως, πιο σαφείς:

Εδώ και πέντε χρόνια, την τελευταία εβδομάδα του Μαϊου, ο Κώστας Ευγενικός - που αποδείχθηκε, «παλεύοντας» την υπόθεση του Δημοτικού Σινεμά της Χίου, καθ΄όλα αντάξιος τού ονοματεπώνυμού του (Constas στα Λατινικά σημαίνει : Σταθερός), - μάς ζητούσε για το πρόγραμμα τού «CINEκήπος» ένα σύντομο σημείωμα για το περιεχόμενο του Φεστιβάλ «CINEμάθεια», του διανησιωτικού Φεστιβάλ μαθητικών ταινιών Βορείου και Νοτίου Αιγαίου.

Και αυτό, επειδή, εδώ και πέντε χρόνια, το Φεστιβάλ «CINEμάθεια» «εγκαινίαζε» το Δημοτικό Θερινό Σινεμά της Χίου, το πρώτο διήμερο της λειτουργίας του, τα έτη 2015 και 2016 και το πρώτο τριήμερο, τα έτη 2017, 2018 και 2019.

Φέτος, το Φεστιβάλ, εξαιτίας των έκτακτων μέτρων που εφαρμόσθηκαν, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, θα συγχωνευθεί με το Φεστιβάλ του ερχόμενου σχολικού έτους, σύμφωνα και με την επίσημη απόφαση του Υ.ΠΑΙ.Θ.: αυτό, λοιπόν, είναι το πρώτο σκέλος τούτου εδώ του δελτίου/μποτίλιας στο πέλαγος …

Το δεύτερο σκέλος σχετίζεται με σκέψεις, όχι δίχως θλίψη ή προβληματισμό, που προκαλούνται από το γεγονός ότι, ακόμα και αν το μαθητικό μας Φεστιβάλ μπορούσε να πραγματοποιηθεί και φέτος, θα είχε ήδη χάσει τη φιλόξενη στέγη του, αφού φήμες, που γρήγορα έγιναν επιβεβαιωμένη είδηση, θέλουν το «CINEκήπος» να παραχωρείται σε ιδιώτη και, μάλιστα, με διαδικασίες συνοπτικές, ανάρμοστες στο νόημα που ο όρος «δημοτική υποδομή» εμπεριέχει. Το βασικό επιχείρημα της πιθανής παραχώρησης είναι η «μη βιωσιμότητα» του δημοτικού Σινεμά, ένα επιχείρημα που έχει ήδη καταρριφθεί από την αρθρογραφία τη σχετική με το θέμα – αρθρογραφία από δημοτικές παρατάξεις, συλλόγους, μεμονωμένους κιν/γραφόφιλους κ.ά.

Οπότε, αν γράφεται αυτό το ιδιότυπο δελτίο/μήνυμα, γράφεται με την επιθυμία να βοηθήσει ώστε να μετατραπούν σε «ευήκοα» τα μέχρι στιγμής κλειστά ώτα. Το σκεπτικό του είναι ότι  η βιωσιμότητα στα δημόσια αγαθά – μιας δημοτικής προσπάθειας, ενός χώρου, ενός εκπαιδευτικού προγράμματος κ.τ.λ. – σχετίζεται πρωτίστως με την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους και, ακολούθως, με τη φροντίδα που υποχρεούνται να καταβάλλουν όσοι πιστεύουν στην αναγκαιότητα της ύπαρξης αυτής, για να μπορεί, ακριβώς, να παραμένει ουσιαστική, σφριγηλή, ζώσα.

Και για μεν την αναγκαιότητα, τι άλλο να πει κανείς από το ότι ο πολιτισμός είναι το ύψιστο κοινό αγαθό: μοιάζει με το νερό που δίνει ζωή, τη στιγμή που οι χώροι όπου παράγεται ή φιλοξενείται είναι οι πηγές και τα υδραγωγεία του.

Όσοι, πάλι, σχετίζονται με τη δημόσια φροντίδα του, είναι καλό να έχουν υπόψη τους ότι ο πολιτισμός, σε όλες τις εκφάνσεις του, δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζεται με όρους στεγνά επιχειρηματικούς. Γιατί, τότε, ευτελίζεται η ίδια η ουσία του, χάνει τη δροσιά και τη ζωοποιό δύναμή του, γίνεται κερδοφόρο ή μη επάγγελμα, παύοντας να είναι η βασική προϋπόθεση για την ολοκλήρωση του ανθρώπου.

Η «CINEμάθεια», λοιπόν, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τι σημαίνει ζωτική ανάγκη να προστατευθούν οι (λίγες) δημόσιες «μάνες» του πολιτισμού - σε πείσμα, μάλιστα όλων των δυσκολιών και όλων των αντιξοοτήτων - και, διερμηνεύοντας, ίσως, τις σκέψεις, τα αισθήματα και την επιθυμία των πάμπολλων φίλων της, εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών και κοινού που, όλα αυτά τα χρόνια στη δροσιά του Δημοτικού Σινεμά της Χίου, παρακολούθησαν τόσες και τόσες συγκινημένες και, γι αυτό συγκινητικές μαθητικές προσπάθειες κινηματογραφικής δημιουργίας, στέλνει το δικό της μήνυμα.

Η «μποτίλια» του είθε να ταξιδέψει σε ένα «σωσίβιο» πέλαγος  ευαισθησίας που μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί τόσο από τους «αρμόδιους», όσο και από τους λοιπούς συμπολίτες μας:

«Save Our Cinema!», λοιπόν: «Σώστε το Σινεμά Μας!»