Ψάχνοντας τα ξεχασμένα μονοπάτια

Ο Χιώτικος Προσκοπισμός συνεχίζει…

Στις 15- 17 Μαρτίου 2013 πραγματοποιήθηκε Σχολή Αρχικής Εκπαίδευσης για τα ενήλικα στελέχη με σκοπό:

1. Nα προσφέρει μια γενική - εισαγωγική γνώση στα ενήλικα στελέχη για την Προσκοπική Κίνηση και για το σημαντικό ρόλο τους σ’ αυτή.

2. Να επιβεβαιώσει την πληρότητα των γνώσεων των νέων Ενήλικων Στελεχών σε θέματα προσκοπικής τεχνικής, γνώσεις και ικανότητες που καθιστούν τη ζωή στο ύπαιθρο ελκυστική, άνετη και ασφαλή τόσο για τα ίδια Ενήλικα Στελέχη, όσο και για τα τμήματά τους.

Την εκπαίδευση παρακολούθησαν με επιτυχία 8 νέοι Βαθμοφόροι. Ας δούμε πώς περιγράφεται η εμπειρία τους από το ημερολόγιο της Σχολής:

«100 χρόνια πέρασαν…

την προηγούμενη εβδομάδα τα γιορτάσαμε…

και πάλι εδώ… και πάλι στη δράση…

Μια δράση που κάθε φορά από ρουτίνα μετατρέπεται σε πρόκληση, σε μια νέα εμπειρία…

Ψάχνοντας τα «Ξεχασμένα μονοπάτια»… 100 χρόνια αυτά τα «Ξεχασμένα μονοπάτια» ψάχνουμε και δεν τα βρίσκουμε…

Βρίσκουμε όμως άλλα πράγματα, όπως τις αντοχές μας, τα εφόδιά μας, το παιδί μέσα μας και νέους φίλους…

Ναι! Ναι! Αυτοί οι νέοι φίλοι είναι οι καλύτεροι, είναι σημαντικοί γιατί μας γνώρισαν προχθές και ω του θαύματος μας ανέχονται, μας ακούνε, μας προσέχουν, μας νοιάζονται…

Μα πώς γίνεται αυτό; Μέχρι προχθές δεν ήξερα την Φαίη, τον Αντώνη, την Κατερίνα, την Χρύσα, την Μαριλιάνα, την Τζωρτζίνα, τη Νανά, την Πόπη και τώρα είναι φίλοι μου… Μήπως είναι τα όσα περάσαμε στον Προφήτη Ηλία; Ο δρόμος προς τον Άγιο Πέτρο που κατέληξε, μέσω βροχής, στην κορυφή; Μήπως ήταν το μαγείρεμα, το φαγητό από το ίδιο πιάτο, το πιάτο μας; Μήπως τα γέλια μας, οι σκέψεις μας, το κρύο μας; Μήπως όλα τα συναισθήματα που μοιραστήκαμε;

Μήπως; Μήπως; Μήπως;

Ξεκινήσαμε 10… γίναμε 9… μείναμε 8… ζήσαμε αυτό που λίγοι ξέρουν να ζουν…

Χρειάστηκε ΠΙΣΤΗ σε κάτι καλό…

Χρειάστηκε ΔΥΝΑΜΗ για τις δύσκολες ώρες…

Χρειάστηκε ΑΓΑΠΗ που μας δίδαξαν οι κοινές εμπειρίες…

Δεν κάναμε κάτι σπουδαίο αλλά και ποτέ δεν αισθανθήκαμε μόνοι, δεν αναζητήσαμε το μονοπάτι χωρίς πυξίδα... Όλα αυτά ήρθαν τόσο ΑΠΛΑ, τόσο ΦΥΣΙΚΑ…

Μα και βέβαια απλά ΦΥΣΙΚΑ και ΑΠΛΑ όπως η ίδια η φύση που μας φιλοξένησε για να διδάξει το σώμα μας… η φύση που ξεκαθάρισε το μυαλό μας από τη ρουτίνα της καθημερινότητας… η φύση που όπλισε την καρδιά μας με το μεγαλείο της…

Ο Προφήτης Ηλίας, πάντα, είναι ψηλά στις κορυφές…

Εκεί οδηγούν τα «Ξεχασμένα μονοπάτια» και μας κάνουν ελεύθερους να ξεχωρίζουμε μέσα από τη συννεφιά το ουράνιο τόξο της ΕΛΠΙΔΑΣ.

Πόσο ανάγκη την έχουμε σήμερα... Την ΕΛΠΙΔΑ και ένα ξεκάθαρο βλέμμα…

Ναι μπορούμε!!!

Ας σταθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στην κορυφή και ας προσπαθήσουμε να ατενίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας…

«Αργοναύτης»

Θολοποτάμι, 17 Μαρτίου 2013»