"Πρώτα ανάπτυξη και μετά ιατρική μέριμνα"

>>  Του Στέλιου Δ. Καραβόλου

Ανάπτυξη για τους Βολισσιανούς και τους Αμαδιανούς και τους Καρδαμυλίτες και όλους τους ερημίτες της Χιακής ερημιάς τραγικά αποτελέσματα του ναυτικού συναλλάγματος που θα έφερνε την ανάπτυξη του τόπου μας, αλλά έφερε τον κακό του τον καιρό. Τώρα ανάμεσα στα χαλάσματα των έρημων χωριών κυκλοφορούν τα φαντάσματα, μερικοί συμπολίτες μας που στο πείσμα της νέκρας που απλώνει το μαύρο της πέπλο, επιμένουν ηρωικά να κρατήσουν της ύπαιθρο ζωντανή. Πολύ πρόσφατα ένας από αυτούς ένας νέος άνθρωπος αβοήθητος άφησε την τελευταία του πνοή και θα ήταν ο επόμενος μετά από τον γράφοντα. Αυτός κατευθυνόταν από τον περιβολότοιχο με το κεφάλι προς την τσιμεντένια αυλή της εκκλησίας ‘’Σωτήρας’’ στα Καρδάμυλα αλλά έβαλε ο Θεάνθρωπος το χέρι του και είναι ακόμη ζωντανός.

Πληρώνουμε πολύ ακριβά ακόμη και με ανθρώπινες ζωές την ερήμωση της υπαίθρου καθώς και την οικονομική κρίση, γιατί περιοχές με ελάχιστους κατοίκους όχι μόνο δεν συμβάλουν στην Εθνική πλεονασματική παραγωγή, αλλά αντίθετα την επιβαρύνουν. Μια οποιουδήποτε μεγέθους κοινωνία έχει βασικές ανάγκες τροφή, στέγη, υγεία και παιδεία και μια Ελληνική πολιτεία καθημαγμένη από την οικονομική κρίση δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Εξ άλλου είναι πανθομολογουμένως απαράδεχτο να τρέφουμε άτομα και κοινωνίες που δεν συμβάλουν στο κόστος ικανοποίησης των αναγκών τους. Έτσι κλείνουν τα σχολεία και τα κέντρα υγείας και άλλοι παροχείς υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος, έτσι χάνονται και ανθρώπινες ζωές. Όμως οι άνθρωποι δεν είναι μύγες και η ανθρώπινη ζωή είναι ευτυχώς (προς το παρόν τουλάχιστον) ατίμητη στη χώρα μας.

Για να δικαιολογείται η ύπαρξη κέντρων υγείας πρέπει να υπάρχει ικανός πληθυσμός και για να υπάρχει ικανός πληθυσμός πρέπει να υπάρχουν ικανές θέσεις εργασίας και για να υπάρξουν θέσεις εργασίας χρειάζονται επενδύσεις. Η Χιακή ύπαιθρος είναι κατάλληλη για επενδύσεις στην γεωργία και στην κτηνοτροφία και αυτές θα οδηγήσουν σε βιοτεχνίες μεταποίησης. Τώρα που φάγαμε κατακέφαλα τα ‘’μέτρα’’. αντί να κλαίμε και να οδυρόμαστε πρέπει να επενδύσουμε τα 35 εκτμ στην ανάπτυξη και η Χίος ως το πιο έρημο νησί του Αιγαίου να απαιτήσει τα ανάλογα. Να οργανωθούν οι γεωργικές υπηρεσίες της τοπικής αυτοδιοίκησης να καλέσουν νέους από την στερεά Ελλάδα και να παρέχουν την υλικοτεχνική υποδομή. Στην συνέχεις να εκτιμά ο γεωπόνος την δυνατότητα ποσότητας παραγωγής και αν ο ιδιοκτήτης που αγόρασε με τόκο 2% δεν την επιτυγχάνει να πηγαίνει στο σπίτι του. Έτσι κάνουν αλλού και ζωντανεύουν τις έρημες περιοχές και στην Αυστραλία που βρήκαν στην στέπα σιδηρομετάλλευμα έδωσαν κίνητρα και κατοικήθηκε και άλλαξε η περιοχή. Τότε παρουσιάστηκαν οι πληθυσμιακές ανάγκες και αμέσως έγιναν κέντρα υγείας και τα λοιπά.

Μην περιμένουμε λοιπόν σπουδαία πράγματα από το κέντρο που παράλληλα με τα έξοδα περιμένει και τα έσοδα, μην περιμένουμε σωστή ιατροφαρμακευτική μέριμνα στην ύπαιθρο αν δεν την κάνουμε παραγωγική και κατοικήσιμη. Είναι δευτερεύουσες οι φιέστες της υπαίθρου και τα πολιτιστικά. Γιατί είναι κρίμα να γίνει μαύρη ξέρα ένα νησί με ιστορία και διαχρονικό πολιτισμό.