Οι εκλογές του Μαΐου και η «ουτοπία του ανεξάρτητου»
>> Tου Αριστείδη Ζαννίκου
Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, εν όψει των προσεχών Αυτοδιοικητικών εκλογών, άπειροι είναι οι, ανά τη Χώρα, υποψήφιοι που αυτοχαρακτηρίζονται “ανεξάρτητοι”.
Προφανώς υπονοούν κομματικώς ανεξάρτητοι. Τουλάχιστον οι περισσότεροι απ' αυτούς, ήτοι όσοι διαθέτουν κομματική ταυτότητα, προσπαθούν να πείσουν ότι, ως ανεξάρτητοι, θα προτάξουν, όποτε χρειασθεί, το δημοτικό ή περιφερειακό συμφέρον έναντι του κομματικού.
Για να είμαστε όμως ακριβείς, απόλυτη ανεξαρτησία δεν υφίσταται. Αποτελεί ουτοπία. Το τονίζω από προσωπική εμπειρία. Για όσους δεν γνωρίζουν, διευκρινίζω ότι, επί χρόνια (1990-2002) έδωσα αυτοδιοικητικές μάχες ως “ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ” υποψήφιος Δήμαρχος Ομηρούπολης δύο των οποίων κέρδισα και άλλες τόσες έχασα.
Φαντάζει αντιφατικό να φέρω, επί δώδεκα χρόνια, τη σημαία του ανεξάρτητου και σήμερα να δηλώνω ότι αυτό αποτελεί ουτοπία. Ας εξηγήσω τί εννοώ.
Από επιλογή έχω μείνει έως και σήμερα εκτός κομματικών σχηματισμών. Άρα, τόσο ως πολίτης όσο και ως πολιτικό πρόσωπο, αισθανόμουν και δήλωνα ειλικρινά ότι ήμουνα κομματικά ανεξάρτητος ακόμη και όταν κάποια κόμματα στήριζαν την Παράταξή μου. Ως έννοια, η ανεξαρτησία ήταν απόλυτη. Αποδείχθηκε σχετική κατά την άσκηση της δημοτικής εξουσίας. Και δεν γινόταν να μη συμβεί αυτό.
Προσωπικά ευτύχησα να έχω, ως συνεργάτες, συνδημότες άξιους, ικανούς, ηθικούς και κυρίως τίμιους. Μερικοί απ' αυτούς διέθεταν διάφορες κομματικές ταυτότητες. Από μόνο του το γεγονός προκαλούσε θεμιτές αλλά πάντως εξαρτήσεις. Αντίστοιχες (έστω άλλης μορφής) θεμιτές εξαρτήσεις υπήρχαν από τους μη κομματικούς συνεργάτες καθώς και από το σύνολο των δημοτικών υπαλλήλων όλων των βαθμών και ειδικοτήτων.
Εξάρτηση όμως υπήρχε και από την εκάστοτε Κρατική πολιτική Εξουσία, από την ελέχγουσα Κρατική υπαλληλική Γραφειοκρατία, από τα Μ.Μ.Ε., από τους δημότες και γενικά από τη λεγόμενη κοινή γνώμη.
Αυτό το πολύπλοκο πλέγμα εξαρτήσεων, άλλοτε μπλόκαρε ή ακύρωνε δημοτικές πρωτοβουλίες άλλοτε τις προωθούσε επιτυχώς.
Κάπως έτσι όμως προέκυπτε μιά αναγκαία και συχνότατα επωφελής για το Δήμο ισορροπία υπό την απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση ότι οι πάντες (Δήμαρχος, Δημ. Συμβούλιο, δημοτικοί και κρατικοί υπάλληλοι) δρούσαν εντός αυστηρών πλαισίων λογικής, ηθικής και νομιμότητας. Αυτά ως κατάθεση ψυχής και εμπειρίας. Και τώρα στο προκείμενο.
Αν όντως το Μάΐο επιθυμούμε η ψήφος μας να υπηρετήσει ουσιαστικά το “κοινό καλό και συμφέρον” ας μην επικεντρωθούμε μόνο στους αυτοπροσδιορισμούς και τις σημαίες που θα κρατά κάθε υποψήφιος.
Η κομματική ιδιότητα, η σημαία του “ανεξάρτητου” και ο αυτοπροσδιορισμός οποιουδήποτε π.χ. ως “αντιμνημονιακού”, δεν αρκούν για να τον κατατάξουν στους άξιους και ικανούς που θα μπορούσαν να χειρισθούν επιτυχώς τις τοπικές υποθέσεις και ταυτόχρονα να διαχειρισθούν συνετά, τίμια και αποδοτικά το “κοινό ταμείο”. Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο. Άρα χρειάζεται από μέρους μας προσοχή.
Τους υποψηφίους – όλους τους υποψηφίους-πρέπει να τους περάσουμε οι ψηφοφόροι από “ψιλό κόσκινο” προτού αποφασίσουμε τί θα επιλέξουμε.
Οι γνώσεις, η επαγγελματική εμπειρία, η κοινωνική παρουσία και δράση, η όλη ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση, το πρόγραμμα, οι κυρίαρχες επιλογές και βεβαίως το επιτελείο των συνεργατών πρέπει να αποτελέσουν τα κριτήρια βάσει των οποίων θα αξιολογήσουμε τους υποψηφίους Δημάρχους και Περιφερειάρχες.
Η κάθε αξιολόγηση πρέπει να γίνει απροκατάληπτα, ακριβοδίκαια και απολύτως αντικειμενικά. Αυτοί που θα επιλεγούν με την ψήφο μας θα επωμισθούν τη μεγάλη ευθύνη να διαχειρισθούν, επί πέντε χρόνια, τεράστια ποσά και άπειρες σοβαρές υποθέσεις που αφορούν την καθημερινότητά μας, την ποιότητα ζωής, την προστασία των δικαιωμάτων μας, την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, την τοπική απασχόληση, την ανάπτυξη.
Πρέπει να διαθέτουν ισχυρή προσωπικότητα, ήθος, μεράκι προσφοράς, πείσμα, αντοχή, φαντασία, ικανότητα συλλογικής δράσης, διάθεση επαφής με τους πολίτες και λογοδοσίας ενώπιόν τους.
Εξυπακούεται ότι πρέπει να μπορούν να ανέχονται την κριτική -ακόμη και την αυστηρή ίσως και άδικη – να συνεργάζονται με τις λοιπές Αρχές, τα Μ.Μ.Ε. και κάθε τοπικό συλλογικό Φορέα.
Αυτούς τους “τοπικούς άρχοντες” έχομε ανάγκη και αυτούς πρέπει να επιλέξουμε. Προσωπικά με αφήνουν αδιάφορο οι ταμπέλες του “ανεξάρτητου”, του “αντιμνημονιακού” ή οποιουδήποτε άλλου αυτοπροσδιορισμού. Ως δήθεν “όπλα επικράτησης” ειδικά στη σημερινή κρίσιμη και δραματική περίοδο, ας μη χρησιμοποιηθούν. Θα είναι λάθος.
- Προσθήκη νέου σχολίου
- 1946 εμφανίσεις