Ο Μεγαλοπολίτης* και η σημερινή κυβέρνηση

>> Του Κ. Α. Ναυπλιώτη

Η σημερινή πολιτικοοικονομικoκοινωνική συγκυρία και η πίεση την οποία δέχεται η Ελληνική κυβέρνηση από τους Ευρωπαίους εταίρους, δηλαδή να δανειζόμαστε για να εξυπηρετούμε παλαιότερα δάνεια, οδήγησε τη χώρα στην οικονομική καθίζηση, στην ανεργία και στη φτώχια το λαό μας.

Η παρακολούθηση και η εξυπηρέτηση των δανειακών μας υποχρεώσεων είναι η στρατηγική της λιτότητας που επιβάλλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε.

Η κυβέρνηση, λογικά πιστεύει πως είναι αναγκαίο να σταματήσει να δανείζεται ανεξέλεγκτα, γιατί αυτό αποτελεί την αιτία της κρίσης. Έτσι έχει αρχίσει ένας ουσιαστικός πόλεμος ενάντια σ’ αυτήν και το πρόγραμμά της, με ανομολόγητο στόχο να τεθεί υπό αμφισβήτηση όχι μόνο η λαϊκή ετυμηγορία - εντολή, αλλά και η θέληση ολόκληρου του λαού.

Είναι φανερό πως ο πόλεμος αυτός στο μόνο που διαφέρει, είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται κατά της χώρας και του λαού της. Εδώ κυριαρχούν κυρίως τα οικονομικά (περικοπές κλπ), προκειμένου αυτή να λυγίσει και να υποκύψει στις θελήσεις «σκληροτράχηλων εταίρων».

Ιστορικά η χώρα έχει υποστεί πολλές φορές διάφορους εκβιασμούς, που η ιστορία έχει αποδείξει πως τους αρνήθηκε. Αν και σήμερα -όπως και παλαιότερα- υπάρχουν καλοθελητές που συμβουλεύουν τη συμμαχία με τους ισχυρούς, ενδίδοντας  στις αξιώσεις τους επιδεικνύοντας νηφαλιότητα… 

Στο σημείο αυτό πιστεύω πως αξίζει να αναφερθεί ένα απόσπασμα από την «Ιστορία» του Πολυβίου, που όταν το αντιστοιχίσουμε (όπου πόλεμος με τα όπλα, σήμερα βάζουμε τον αντίστοιχο οικονομικό) στο σήμερα, η συσχέτιση και η εφαρμογή είναι μοναδική.

Μας λέει λοιπόν (Δ, 31, 3-8): «Εγώ γαρ φοβερόν μεν είναι φημί τον πόλεμον, ού μην ούτω γε φοβερόν ώστε πάν υπομένειν χάριν του μη προσδέξασθαι πόλεμον…ειρήνη γαρ μετά μεν του δικαίου και πρέποντος κάλλιστον εστί κτήμα και λυσιτελέστατον, μετά δε κακίας ή δειλίας, επονείδιστον πάντων αίσχιστον και βλαβερώτατον.» 

Δηλ. Διότι εγώ παραδέχομαι μεν ότι ο πόλεμος είναι κάτι φοβερό, όχι όμως τόσο φοβερό, ώστε να υπομένει κανείς οτιδήποτε για να μην δεχθεί πόλεμο…γιατί (πιστεύω) πως μια δίκαια και πρέπουσα ειρήνη, είναι το ωραιότερο και επωφελέστερο απόκτημα του ανθρώπου, όταν όμως είναι μαζί με κακία (προστυχιά) ή επονείδιστη δειλία, τότε είναι το αίσχιστο και το επιβλαβέστερο απ’ όλα.

Η λογική αλλά και η υπεύθυνη στάση για την οποία μας εγκαλούν οι «εταίροι» μας    σημαίνει «ειρήνη μετά κακίας ή δειλίας» έναντι του «δικαίου και πρέποντος» που στην περίπτωση μας σημαίνει υιοθέτηση μιας υπεύθυνης, ειλικρινούς και πατριωτικής στάσης απέναντι σε κάθε εξουσιαστική και γι’ αυτό υπεροπτική «λογική».

Τελειώνοντας να πούμε πως, οι Έλληνες έχουν βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωποι με παρόμοιες πρακτικές και εκβιαστικά διλλήματα προκειμένου να πάρουν κάθετες αποφάσεις και να υπογράψουν συνθήκες υποταγής. Όμως επειδή γνωρίζουν καλά μέσα στη μακραίωνη ιστορία τους, τί σημαίνει να είναι κανείς εξαρτημένος από την εξουσία άλλου, απεχθάνονται την εξάρτηση που οδηγεί στην ευτέλεια, την ταπείνωση και στη δουλοπρέπεια. Γι’ αυτό θεωρούν εκτός λογικής το να αντικαταστήσουν την ελευθερία και την παρρησία με τα αργύρια μιας μόνιμης σκλαβιάς και αναξιοπρεπούς ζωής.  

Έτσι λοιπόν η Ελληνική κυβέρνηση έχοντας τη στήριξη του Ελληνικού λαού, είναι υποχρεωμένη να επιτύχει, βασιζόμενη στην αξιοπρέπεια στη φρόνηση το ήθος στην παρρησία την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.

* Ο Ιστορικός Πολύβιος γεννήθηκε στη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας περί το 204–122 π.Χ. Ήταν γιός του στρατηγού Λυκόρτα και αρχηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας.

Έχει γράψει το βιβλίο των «Ιστοριών» που αναφέρεται στην άνοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Από πολλούς θεωρείται ο πρώτος επιστήμων ιστορικός και διάδοχος του  Θουκυδίδη.

                                                                                                  knafpl@hotmail.com