Να συνεχιστούν τα προγράμματα δια βίου μάθησης στις πόλεις και τα χωριά

>> Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου- Αντιδημάρχου Παιδείας-Πρόνοιας

Τα τελευταία δυο χρόνια υλοποιούνται με ιδιαίτερη επιτυχία τα προγράμματα δια βίου μάθησης από το Ινστιτούτο Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης του Υπουργείου Παιδείας, σε συνεργασία με την τοπική Αυτοδιοίκηση (κυρίως Δήμους της χώρας).

Τα προγράμματα αυτά έδωσαν την ευκαιρία, μα κυρίως, τη δυνατότητα σε πολλούς συμπολίτες μας να γίνουν γνώστες σε μια σειρά γνωστικών αντικειμένων που οι ίδιοι επέλεξαν και που, πέραν των εκπαιδευτικών παροχών, συνετέλεσαν στο να διευρυνθεί η σκέψη τους αλλά και να αισθανθούν παραγωγικοί και ενεργοί πολίτες.

Στη Χίο, ειδικότερα, τα τελευταία δύο χρόνια υποβλήθηκαν σχεδόν 2.000 αιτήσεις συμμετοχής (στο σύνολο των εκπαιδευτικών περιόδων) εκ των οποίων τα 2/3 και πλέον ικανοποιήθηκαν. Συνέπεια τούτου ήταν να ζωντανέψουν στην πόλη και αρκετά χωριά του νησιού μας οι σχολικές αίθουσες και να γεμίσουν από συμπολίτες μας κάθε ηλικίας και μόρφωσης.

Σήμερα, με μια απροσδόκητη και αιφνίδια απόφασή του, το Υπουργείο Παιδείας έρχεται να ακυρώσει την προσπάθεια αυτή, η οποία ως ανάσα στα προβλήματα της καθημερινότητας ενεργούσε και ως αντιστάθμισμα στην καταβαράθρωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και προσωπικότητας που η στείρα πολιτική των κυβερνόντων επιτάσσει.

Ευελπιστώ, η κεντρική Πολιτεία να ενθυμηθεί όσα, δια των <<παροικούντων την Ιερουσαλήμ>>-διοικούντων, υποσχέθηκαν προεκλογικά -και επί σειρά ετών- για κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ισονομία, ευκαιρίες στην εκπαίδευση-παιδεία, κλπ. και να αναθεωρήσουν την επαίσχυντη απόφαση.

Τα προγράμματα δια βίου μάθησης πρέπει να συνεχιστούν ανά το πανελλήνιο, ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες και παραμεθόριες περιοχές, μιας και αποτελούν εφαλτήριο κοινωνικής καταξίωσης για όσους τα παρακολουθούν, ενώ συνιστούν και αιτία παραμονής και διαμονής στον οικείο τόπο, για τους νέους ανθρώπους που διδάσκουν σ΄ αυτά.

Γνωρίζω ότι, τα προγράμματα αυτά, καλύπτονταν οικονομικά επί το πλείστον από κοινοτικούς πόρους (Ευρωπαϊκούς) και κατά μέρος από εθνικούς (Ελληνικής Πολιτείας). Όμως, εάν το Υπουργείο Παιδείας αδυνατεί να συνεχίσει τα προγράμματα αυτά, αδυνατεί να διορίσει εκπαιδευτικούς, η Πολιτεία αδυνατεί να χρηματοδοτήσει επαρκώς τους Δήμους για σοβαρές επισκευαστικές παρεμβάσεις στα διδακτήρια, συγχωνεύει Οργανισμούς περί την παιδεία (όπως ο Ο.Σ.Κ.) με άλλους, τότε τι θα μείνει να κάνει το Υπουργείο Παιδείας; Και γιατί θα λέγεται Δια βίου Μάθησης ή έρευνας ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο;-