"ΛΑΘΡΑ;": Η ρητορική μίσους δεν ωφελεί κανέναν

>> Ανακοίνωση της “ΛΑΘΡΑ;” ( Επιτροπή Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες  Χίου)

Κάθε χρήση της γλώσσας στο δημόσιο λόγο συνιστά ιδεολογική επιλογή με προφανείς σκοπιμότητες. Ματαιοπονούν όσοι προσπαθούν να το κρύψουν πίσω από δήθεν “αθώες” γλωσσικές αναλύσεις. Για εμάς το “λαθρομετανάστης” δεν είναι ζήτημα politicallycorrectτοποθέτησης. Η χρήση του όρου υποδηλώνει ότι, “αφού αυτοί είναι παράνομοι, δικαιούμαστε να τους μεταχειριζόμαστε όπως «γουστάρουμε» εμείς - να τους εγκλείουμε σε στρατόπεδα, να τους απελαύνουμε, να τους φερόμαστε όπως στα ζώα.” Δε δεχόμαστε πως η ανθρώπινη μετανάστευση (πολλώ μάλλον, όταν σχετίζεται με αναγκαστική προσφυγοποίηση λόγω επιβίωσης) είναι φαινόμενο που πρέπει να εμπίπτει σε νόμους που την εμποδίζουν και την καταστέλλουν, μόνο και μόνο επειδή έτσι αποφάσισε η “πολιτισμένη Ευρώπη”. Γι' αυτό και προκαλεί θυμηδία η δήθεν καλοπροαίρετη προσπάθειά να συσχετιστεί το “λαθρομετανάστης” με το “λαθρέμπορος” ή το “λαθροθήρας”, δραστηριότητες που όντως πρέπει να παρεμποδίζονται από κάθε ευνομούμενο κράτος. Ιδιαίτερα σήμερα που η χρήση του συγκεκριμένου όρου δηλώνει και σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό. Η ρητορική του μίσους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τυφλή βία.

Από τα επίσημα στοιχεία προκύπτει σαφώς ότι  το κύμα των προσφύγων που κατακλύζει σήμερα Ελλάδα και Ευρώπη προέρχεται από χώρες με πολέμους, εμφύλιες συρράξεις,  καθεστώτα με απηνείς πολιτικές διώξεις (Ιράκ,  Αφγανιστάν κ.λπ.), όλοι τους αρκούντως σοβαροί λόγοι για να τεθεί θέμα ζωής και θανάτου. Όχι μόνο οι Σύριοι, επειδή έτσι εξυπηρετεί τις πολιτικές αποτροπής.

Το κύμα αλληλεγγύης που πέρασε και από την Χίο μετά το περσυνό καλοκαίρι ανέδειξε τα ψυχικά αποθέματα μιας κοινωνίας που ενώ δοκιμάζεται χρόνια τώρα από την οικονομική κρίση, διαθέτει αντιστάσεις και αλληλεγγύη. Η αντιμετώπιση στη συνέχεια των προσφύγων ως μιάσματα και της πράξης της αλληλεγγύης ως πρόβλημα  ταυτίζεται με την στροφή της Ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στο ζήτημα. Ήταν αναγκαία η μεταβολή  του πρόσφυγα σε εχθρό και του αλληλέγγυου σε ύποπτο για να μπορέσει να υλοποιηθεί η συμφωνία επιστροφών μεταξύ ΕΕ - Τουρκίας μετά από το κλείσιμο των συνόρων προς την Βόρεια Ευρώπη.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει περισσότεροι από τρεις χιλιάδες εγκλωβισμένοι άνθρωποι στο νησί και μάλιστα στην καρδιά της πόλης, που εξαθλιώνονται κατ΄ επιλογήν των πολιτικών  μέρα με την μέρα και μετατρέπονται σε σκιά του εαυτού τους. «Καλύτερα να πεθάνω στην Συρία και να λέω στα παιδιά μου πως μας φέρθηκε η Ευρώπη» το ακούς όλο και πιο συχνά κι αν δεν προσβληθείς, θα καταλάβεις ότι  μπήκε το λιθαράκι για το μίσος στην ψυχή τους.

Ουδείς αμφισβητεί την κόπωση της τοπικής κοινωνίας από τη διαιώνιση της κατάστασης και την πολλαπλότητα των προβλημάτων που έχουν προκύψει από την μέχρι σήμερα διαχείριση του ζητήματος στο σύνολο του. Η μικροπαραβατικότητα των προσφύγων δείχνει να αυξάνεται μαζί με την αντίστοιχη των ντόπιων που αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση  στα χέρια τους. Νοικοκυρές διώχνουν παιδιά και μανάδες από την παραλία  «τους»,  γιατί θα κολλήσουν αρρώστιες ή γιατί την βρωμίζουν, άγνωστοι επιτίθενται με σπρέυ πιπεριού έξω από τους καταυλισμούς στους πρόσφυγες, νταήδες επιτίθενται τη νύχτα στην κουζίνα Ισπανών εθελοντών που ταϊζει 1300 άτομα την ημέρα, άτομα με δημόσια εξουσία ασκούν προβοκατόρικη κριτική σε όποιον θεωρούν ως αιτία των δεινών.  Κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνεται  ότι σημαντικό μέρος της κοινωνίας έχει σταθεί απέναντι στο ζήτημα.

Όμως υπάρχει νοήμων άνθρωπος που δε θα αντιληφθεί ότι, αν συμπεριφερθείς στον άλλον σα να είναι ζώο και τον... φυλακίσεις επ' αόριστον με μόνη κατηγορία την ιδιότητά του ως πρόσφυγα, αυξάνεις και τα κρούσματα παραβατικότητας στα οποία θα υποπέσει προσπαθώντας να επιβιώσει; Τι θα κάναμε εμείς στη θέση τους, άραγε; Όσοι εντάξαμε τη φωνή μας στα κινήματα της αλληλεγγύης  προς τους ντόπιους και τους ξένους ,  θεωρήσαμε ότι  πολύ απλά είναι και αυτοί ... ΑΝΘΡΩΠΟΙ όπως όλοι μας, προσδιορισμός που οι ηγεσίες Ελλάδας κι Ευρώπης επιμένουν να τους τον αρνούνται, αφαιρώντας τους και τα πλέον στοιχειώδη δικαιώματα.

Το στοίχημα για όλους μας είναι ακριβώς αυτό, να παραμείνουμε βαθύτατα ανθρώπινοι και σκεπτόμενοι όσο οι συνθήκες δυσκολεύουν αξιώνοντας αξιοπρεπείς λύσεις που τιμούν πρώτα από όλα εμάς ως πολίτες αυτού του τόπου.