Το κλάμα ενός μωρού*

>>Για τη Λαϊκή Συσπείρωση

Γιάννης Νομικός

Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος 

Την τιμητική της είχε τις τελευταίες μέρες η Λαϊκή Συσπείρωση. Τόσο η ‘’δεξιόστροφη’’ Πρωτοβουλία, όσο και λίγο αργότερα η ‘’συριζάνικη’’ Συμπολιτεία, θεώρησαν καλό να επιτεθούν στη Λαϊκή Συσπείρωση όχι για τις θέσεις και τις απόψεις της πάνω στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν το λαό και τον τόπο μας, αλλά με τα γνωστά αστεία τσιτάτα, που παρόλο ότι ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες δε διαφέρουν σε τίποτα ως προς τους σκοπούς και τον τελικό στόχο.

Λέτε να σημαίνει κάτι αυτό, μήπως βλέπουν ότι κάτι δεν τους βγαίνει στις επικείμενες εκλογές; Μήπως διαισθάνονται ότι δεν πείθουν το Χιώτικο λαό;      Κοντός ψαλμός αλληλούια, λένε στο χωριό μου.

Και στη μεν Πρωτοβουλία, που με ύφος 100 ‘’καρδιναλίων’’ επιτέθηκε στη Λ.Σ., σοβαρά και εμπεριστατωμένα απάντησε ο επικεφαλής της παράταξής μας Μάρκος Σκούφαλος.

Στη δε Συμπολιτεία, που με ύφος 100 ‘’οπορτουνιστών’’ επιτέθηκε στη Λ.Σ., έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής. Πρώτον ότι τη φράση ‘’να σπάσουμε τις μηχανές’’ δεν την είπαν οι κομμουνιστές, αλλά κάποια από τις συνιστώσες του κόμματός τους. Εμείς εκείνο που είπαμε ήταν το τραγούδι ‘’τι τα θέλουν τα κανόνια, τι τα θέλουν τα σπαθιά (και τις επαναληπτικές καραμπίνες), να τα κάνουμε εργαλεία να δουλεύει η εργατιά και …… να τα κάνουμε τρακτέρια να δουλεύει η αγροτιά ‘’. Δεύτερον ότι, χάριν του λόγου, θα δεχθούμε ότι εμείς βρισκόμαστε έναν αιώνα πίσω και ότι κάνουμε λάθος. Η μόνη εκσυγχρονιστική πραγματικότητα, είναι το σπουδαίο κοινωνικό σύστημα που λέγεται καπιταλισμός και ότι μέσα σ’ αυτό πρέπει να πορευθούμε, όπως λέει τόσο η Πρωτοβουλία και τα κόμματα που βρίσκονται πίσω απ’ αυτήν, όσο κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία και η αριστερούλα Συμπολιτεία.

Θα ξεχάσουμε ακόμη, επειδή αυτά μας παραπέμπουν στο 1917, ότι 1,5 – 2  εκατομμύρια συμπατριώτες μας είναι πεταμένοι στον Καιάδα της ανεργίας. Άλλα 4-5 εκατομμύρια βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες ‘’σιτίζονται’’ στα σάπια συσσίτια των υποτιθέμενων φιλανθρωπικών οργανώσεων, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι άστεγοι, ενώ κάποιες χιλιάδες αυτοκτονούν κάθε χρόνο λόγω της άθλιας οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται, την ίδια στιγμή που κάποιοι πίνουν το αίμα του λαού μας με καλαμάκι. Θα ξεχάσουμε ακόμη ότι η παιδεία, στη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, βρίσκεται στην τελευταία θέση στον κόσμο, ότι η υγεία είναι πλέον αγαθό ανύπαρκτο, ότι οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις έχουν επιστρέψει στα επίπεδα του 1917. Καθώς και ότι ανάλογα φαινόμενα υφίστανται στη μεγάλη Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 εκατομμυρίων ανέργων, στην προμετωπίδα του καπιταλισμού τις Η.Π.Α. των 50 εκατομμυρίων φτωχών κλπ, κλπ. 

Δε γνωρίζω επίσης και δε με ενδιαφέρει, αν ο συντάκτης του άρθρου, ανήκει στην ομάδα εκείνη των οπορτουνιστών, που το 1991 όταν το καράβι του Κ.Κ.Ε. φαινόταν να βυθίζεται, πηδούσαν σαν τα ποντίκια στη θάλασσα για να σωθούν ή αν ανήκει στην ομάδα εκείνη που με τον ίδιο τρόπο εγκατέλειψε το κρουαζιερόπλοιο του ΠΑΣΟΚ μόλις διαπίστωσε ότι βουλιάζει. Και οι μεν και οι δε κάτι γνωρίζουν, έστω στρεβλά από Μαρξισμό (αλοίμονο ακόμη και ο συναγωνιστής τους ο Σόρος τον ανακάλυψε). Αν λοιπόν ανοίξουν τα κιτάπιά τους θα διαπιστώσουν ότι στο Κεφάλαιο ο Μαρξ, περιέγραφε πως στις αρχές του 19ου αιώνα οι εργαζόμενοι, ο λαός σ’ όλη την Ευρώπη, βίωνε μια κατάσταση ανάλογη με τη σημερινή. Σήμερα δηλαδή βρισκόμαστε τουλάχιστο 2 αιώνες πίσω, αν πιστέψουμε τα λεγόμενα όχι μόνο του Μαρξ, αλλά και άλλων συγγραφέων που περιγράφουν εκείνη την εποχή.

Χρειάζεται λοιπόν περίσσιο θράσος να καλεί κάποιος υποτίθεται προοδευτικός άνθρωπος όλους εμάς, να πορευθούμε το δρόμο τον καπιταλιστικό, όπως ακριβώς επιδιώκει το κεφάλαιο και οι κάθε μορφής εκφάνσεις του και επειδή εμείς το αρνούμαστε να μας καταλογίζει συνοδοιπορία με όλους αυτούς που καταδυναστεύουν τους λαούς όλου του κόσμου, μπερδεύοντας το σώβρακο με τη γραβάτα.

Εμείς θα πρέπει να προσθέσουμε ότι δεν μιλήσαμε ποτέ για συμπόρευση της αριστεράς,  γιατί θα έπρεπε να αναρωτηθούμε όλοι μας ποιά είναι αυτή η αριστερά και τι μας προτείνει σε περιόδους βαθιάς κρίσης όπως η σημερινή.

Εμείς μιλάμε για λαϊκή συσπείρωση με προοπτική τη λαϊκή εξουσία, που όπως είχε πει ο σύντροφός μας Κ. Λουλές στη βουλή, θα πραγματοποιηθεί και θα είναι ντάλα μεσημέρι.

Και η λαϊκή εξουσία δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί, ούτε από σκυλάκια του καναπέ, ούτε από κοτούλες, ούτε πολύ περισσότερο από καουμπόυδες από το Τέξας. Αυτοί το πολύ – πολύ να μας περάσουν στο λαιμό κανένα σχοινί παραπάνω.

Κλείνοντας  οριστικά και αμετάκλητα την όλη συζήτηση, γιατί οποιοσδήποτε περαιτέρω διάλογος δε θα είχε κανένα νόημα, θα παραπέμψω το συντάκτη του άρθρου και τους συνοδοιπόρους του σε δύο άρθρα μας που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα σε κάποια από τα ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. της Χίου, αφού κάποια άλλα προτίμησαν να τα θάψουν. Ας αναρωτηθεί ο καθείς γιατί.

Το πρώτο είχε τίτλο, Μαστιχοπαραγωγοί – Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ – Χιακή Συμπολιτεία ή αλλιώς άνθρακες ο θησαυρός. Και το δεύτερο,  Οι  προτάσεις μας για τη στήριξη των αγροτών της Νοτιόχωρας.

Ευελπιστώ  να καταλάβουν γιατί βρίσκονται σε τρικυμία εν κρανίω.

* του μωρού, από το ο μωρός