Η νέα ελληνική μετανάστευση. Ζημίες και “κέρδη”

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

Στο διάβα των αιώνων, άπειρα μεταναστευτικά ρεύματα, σφράγισαν την ιστορική παρουσία και πορεία αρκετών Λαών. 'Ενας απ' αυτούς είναι και ο Ελληνικός.

Οικονομική δυσπραγία, φυσικές ή πολεμικές καταστροφές, εμφύλιοι σπαραγμοί, ακόμη και τυχοδιωκτικές τάσεις, ήταν οι κύριες αιτίες που οδήγησαν κατά καιρούς προγόνους μας εκτός συνόρων προς αναζήτηση μιάς καλύτερης ζωής σε μέρη ξένα, άλλοτε φιλικά ενίοτε όμως αφιλόξενα έως και εχθρικά.

Χωρίς γνώση της γλώσσας του τόπου εγκατάστασης, χωρίς ειδικές γνώσεις και δεξιότητες, με μόνα όπλα και εφόδια τη θέληση για προκοπή, την εργατικότητα, το πείσμα, την υπομονή και την καρτερία, τολμούσαν να “προκαλούν τη μοίρα τους” σε μιά αμφίρροπη αναμέτρηση την οποίαν, τις περισσότερες φορές, κέρδιζαν

Αρχικά κέρδιζαν τον επιούσιο, συχνά την ραγδαία επαγγελματική άνοδο, όχι σπάνια τον εντυπωσιακό πλουτισμό. Αν κάτι τους έλλειπε και έτρωγε σαν σαράκι τα σωθικά τους, ήταν η “πατρώα γη”, αυτή που σχετίζεται με οικεία πρόσωπα, με γλώσσα, θρησκεία, ήθη και έθιμα, με τοπία, ακούσματα, χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις.

Η έλλειψη της Πατρίδας γεννούσε τη νοσταλγία της κι' αυτή με τη σειρά της μια αδιόρατη παθολογική αγάπη που συχνά μετουσιωνόταν (ισχύει και σήμερα), σε κάθε είδους στήριξη στην πατρική οικογένεια, στο σχολείο και την εκκλησία, τον σύλλογο του χωριού ή της γειτονιάς, στην  Κοινότητα, τον Δήμο, στην ίδια την Μητέρα Πατρίδα. Κάπως έτσι προέκυψαν οι γνωστοί και άγνωστοι τοπικοί και Εθνικοί Ευεργέτες, οι εθελοντές κάθε απελευθερωτικού ή άλλου Εθνικού αγώνα αλλά και οι διαδηλώσεις στους δρόμους μεγαλουπόλεων και οι “μάχες” στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων υπέρ των δικαίων της Ελλάδας και της Κύπρου.

'Ολοι αυτοί οι κατά καιρούς μετανάστες, η “Ελλάδα της διασποράς”, ο “απόδημος Ελληνισμός” όπως μας είναι γνωστός, ήταν και παραμένει ο πλέον ισχυρός, σταθερός και ανιδιοτελής σύμμαχος και συμπαραστάτης της Μητέρας Πατρίδας σε κάθε δύσκολη περίοδο της τρισχιλιετούς ιστορίας της. Μια τέτοια πολύ δύσκολη περίοδο διανύουμε ξανά τα τελευταία χρόνια. Και καθιστάμεθα – ανήμποροι για αντίδραση-μάρτυρες μιας ακόμη τραγικής φυγής και μετανάστευσης νέων της Πατρίδας μας. Νέων για τους οποίους, γονείς και Πολιτεία, ξόδεψαν πολλά για να τους προσφέρουν μόρφωση επιστημονική και θαυμαστή γλωσσομάθεια.

Φαντάζει (και είναι) οδυνηρό το φαινόμενο της νέας φυγής των απελπισμένων. 'Ομως, φαντάζει (και είναι) απείρως καλύτερη επιλογή από την μαρτυρική πολύχρονη ανεργία που σφαγιάζει όνειρα και σκοτώνει τη θέληση για δημιουργία.

Οι νέοι και οι νέες που φεύγουν στα ξένα, άθελά τους, προσφέρουν υπηρεσίες πολύτιμες αφού εν μέρει αποσυμπιέζουν τους, προ πολλού, συμπιεσμένους, πληθωρισμένους επαγγελματικούς κλάδους της Χώρας.

Οι ίδιοι οι νέοι μετανάστες, με τα εφόδια που διαθέτουν, είναι βέβαιο ότι σύντομα θα καταξιωθούν επαγγελματικά, επιστημονικά, οικονομικά και κοινωνικά δυναμώνοντας ακόμη περισσότερο την “Ελλάδα της διασποράς”, την “Οικουμενική Ελλάδα” την οποίαν η Μητέρα Πατρίδα θα συνεχίσει να έχει σύμμαχο και συμπαραστάτη στα δύσκολα χρόνια που έρχονται.

Δύσκολα όσον αφορά όχι μόνο τα Εθνικά μας θέματα αλλά δύσκολα κυρίως στους τομείς του έντονου Παγκόσμιου οικονομικού, τεχνολογικού, επιστημονικού και νομισματικού ανταγωνισμού ο οποίος είναι άγνωστο πού θα οδηγήσει στο προσεχές μέλλον την ανθρωπότητα, την Ευρώπη άρα και τη Χώρα μας.

Αυτά τα παιδιά, που σήμερα νοιώθουμε ότι τα “χάνει” η Πατρίδα, πρέπει να βρεθούν τρόποι πρακτικοί ώστε να κρατηθούν για πάντα “δεμένα μαζί της”.

Το εγχείρημα φαντάζει δύσκολο, όμως είναι πραγματοποιήσιμο. 'Αλλωστε, η σύγχρονη τεχνολογία έχει ουσιαστικά μετατρέψει “όλον τον κόσμο σε μια γειτονιά”. Το λεγόμενο “Παγκόσμιο Χωριό” που καλύπτει ολόκληρη την Υφήλιο, είναι πλέον γεγονός.

Τα γρήγορα και φθηνά μεταφορικά μέσα (αεροπλάνα), το γρήγορο και πάμφθηνο INTERNET, το επαναστατικό Skype, δια του οποίου επικοινωνούν μικροί και μεγάλοι οπτικά και ακουστικά, αλλά και οι άλλες θαυμαστές τεχνολογικές πρόοδοι επαφής και επικοινωνίας των ανθρώπων ό,που γης, οδηγούν στην πλήρη ανατροπή παγιωμένων δεδομένων που σχετίζονται με τις, προ ολίγων μόλις χρόνων, δυσκολίες εύκολης και γρήγορης μετακίνησης και επικοινωνίας του παγκόσμιου πληθυσμού.

Τα νέα αυτά δεδομένα, μπορούν να μετατρέψουν τα αρνητικά της σύγχρονης Ελληνικής μετανάστευσης σε ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να κινηθεί τάχιστα, οργανωμένα και μεθοδικά η Ελληνική Πολιτεία ώστε, σε συνεργασία με τις Πρεσβείες και τα Προξενεία μας στο εξωτερικό, με τις εκεί Εκκλησίες και τα Ομογενειακά Σωματεία να εντοπίσουν και να καταγράψουν τους νέους μετανάστες ώστε, με τους, τεχνολογικά εύκολους τρόπους, να τους διασυνδέσουν με τη “Μητέρα Πατρίδα” αλλά και μεταξύ τους.

Αν αυτό το δύσκολο εγχείρημα καταστεί εφικτό, τα κέρδη θα είναι πολλά, σημαντικά και μακροχρόνια, τόσο για την Ελλάδα μας όσο και για τα παιδιά που ήδη “χάνει”.