Η αντίδραση των Χαλκούσων πρέπει να έχει αποδέκτες τους υπεύθυνους του δράματος της ΒΙΑΛ, όχι τα θύματά του

>> Ανακοίνωση Χιακής Συμπολιτείας

Η επέκταση της ήδη απάνθρωπης ΒΙΑΛ έρχεται να προσθέσει μια ακόμη μελανή σελίδα στην ήδη Μαύρη Βίβλο της αντιμετώπισης των προσφύγων και μεταναστών στα ελληνικά νησιά από την ελληνική κυβέρνηση, υπό τις εντολές και ευλογίες των συντηρητικών δυνάμεων της Ευρώπης. Στη ΒΙΑΛ, 1.500 άνθρωποι ζουν για μήνες σε υποτυπώδεις συνθήκες επειδή η Ευρώπη-Φρούριο χρησιμοποιεί κι στιγματίζει τη Χίο και τα άλλα νησιά σαν ανάχωμα στην έξοδο των  απελπισμένων, προκαλώντας την αντίδραση όσων αντιστέκονται στον στιγματισμό των νησιών και στην απανθρωπιά στους πρόσφυγες και μετανάστες.

Με αυτά ως δεδομένα, η εξαγγελθείσα για σήμερα κινητοποίηση των κατοίκων του Χαλκειούς δεν θα έπρεπε σε καμιά περίπτωση να έχει προορισμό το χώρο της ΒΙΑΛ, αλλά τους χώρους όσων τη δημιούργησαν. Η αντίσταση των κατοίκων στον στιγματισμό και την απανθρωπιά δεν έχει νόημα να εκδηλωθεί σε ένα χώρο όπου ζουν μεταξύ άλλων και εκατοντάδες παιδιά, όπου προσπαθούν να επιβιώσουν στιβαγμένες σε σκηνές και κοντέινερ κυνηγημένες και ταλαιπωρημένες ανθρώπινες υπάρξεις.

Η αντίδραση των κατοίκων πρέπει να έχει αποδέκτες τους υπεύθυνους του δράματος της ΒΙΑΛ, όχι τα θύματά του. 

Πρώτα, την κυβέρνηση που στιβάζει κι εγκλωβίζει ανθρώπους σε άθλιες αποθήκες ψυχών, ομνύοντας στη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, αδιαφορώντας αποδεδειγμένα για το βάρος που φορτώνει στις τοπικές κοινωνίες. 

Κατόπιν, τις συντηρητικές δυνάμεις στην Ευρώπη που σαν άλλη αποικιοκρατική δύναμη έχει στείλει ένα στρατό γραφειοκρατών και δυνάμεων ασφαλείας για να διατηρεί τον εγκλωβισμό. 

Τρίτον, όλων των αιρετών (από τη δημοτική αρχή και όχι μόνο) που παρά την τεκμηριωμένη διαφωνία της δικής μας παράταξης ψήφισαν να παραχωρηθεί η ΒΙΑΛ, καθιστώντας την τοπική αυτοδιοίκηση ουραγός των εξελίξεων αντί πρωταγωνιστή.

Στη ΒΙΑΛ χρειάζεται καθημερινή κινητοποίηση, αλλά για να εξασφαλίζονται τρόφιμα, ρούχα και είδη ανάγκης. Για να είναι αποτελεσματική μια δημοκρατική κινητοποίηση-διαμαρτυρία ενάντια στους υπεύθυνους της απάνθρωπης πολιτικής που στιγματίζει το νησί δεν πρέπει να κατευθυνθεί στα θύματα της ΒΙΑΛ αλλά στους χώρους που συμβολίζουν τους φορείς της εξουσίας που ευθύνεται και διαμορφώνει αυτή την πολιτική.