Ένας ψύχραιμος αρχηγός

>> Γράφει ο Μικές Γιαννάρας - Δ/ντης ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Ευρισκόμενοι στην περίοδο της παρωδίας των διερευνητικών εντολών, που προσομοιάζει με την άρνηση της αποδοχής της ωμής πραγματικότητας ,θα πρέπει να εστιάσει και να απαντήσει κάνεις στο καίριο ερώτημα, για το ποιος μπορεί καλύτερα να ξεμπερδέψει τη χωρά από τα χέρια των δανειστών και να την επαναφέρει σε τροχιά ανάπτυξης, διασφαλίζοντας την εθνική κυριαρχία και υποστηρίζοντας τις πιο αδύναμες και κατατρεγμένες απο την κρίση κοινωνικές τάξεις. (ας μην πουμε περισσότερα για το ποιοι και γιατι έφεραν τη χωρα ως εδω).
Ακριβής απάντηση στο ερώτημα θα δοθεί προφανώς μονό τη βραδιά των εκλογών, όμως δεν μπορεί κανείς, παρά τις ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις αθέτηση των οποίων οφείλεται στη σφοδρότητα της πίεσης των εταίρων, να μην αναγνωρίσει στην κυβέρνηση του Αλεξη Τσιπρα εναν άνευ προηγούμενου αγώνα απέναντι στους πιο σκληρούς διαπραγματευτές που με κανένα τρόπο δεν ήθελαν στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού να αφήσουν πολλά περιθώρια ξεθαρρέματος άλλων ευρωπαϊκών χωρών, που επίσης βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Και μπορεί μεν τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης να οδήγησαν στην πρόσφατη αναπόφευκτη συμφωνία, ομως ο Αλεξης Τσιπρας που διαπραγματεύτηκε με σθένος και δυναμισμό, πετυχε τουλάχιστον να εμπεδώσει στους Έλληνες πολίτες την πεποίθηση  οτι κράτησε τη σημαία της αξιοπρεπείας της χώρας ψηλά.
Κάτι ακόμα που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ειναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απο τις εκλογές του Ιανουαρίου είχε εντολή διαπραγμάτευσης και συμφωνίας εντος ευρωζώνης και οχι εξόδου, ούτε με ασύντακτη ουτε με συντεταγμένη διαδικασία.
Και ενώ  ακόμα και από μερίδα συντρόφων του κατηγορείται ότι με τη συμφωνία απεμπόλησε την «αριστεροσυνη» του, εν τούτοις η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών εκλαμβάνει την απόφαση αυτή ως πράξη ψυχραιμίας και γενναιότητας  απέναντι στις οριακές για την επιβίωση της χώρας καταστάσεις.
Εισερχόμενοι στην προεκλογική περίοδο και κοιτάζοντας την εναλλακτική πρόταση που φιλοδοξεί να κυβερνήσει, δεν βλέπει κανείς παρά μονο μια παρωχημένη, φθαρμενη, παλαιοκομματικη, μα και αμετανόητη δεξιά παράταξη, που αν και ήταν η κύρια υπεύθυνη της κατάντιας της χωράς μας, προσφέρεται να μας ξανακυβερνήσει, επικεφαλής και άλλων παλαιών και νέων συνεταίρων της. Είναι δυνατόν να της δοθεί τέτοια ευκαιρία;