ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ ΔΙΑΒΟΛΟΙ
>> Του Στέλιου Δ. Καραβόλου
Τούτη την επιτιμητική παραίνεση εξακόντισε ένας ευέξαπτος παππάς προς το ποίμνιο όταν αυτό αντί να χρησιμοποιεί την γλώσσα της αγάπης διαπληκτιζόταν και μάλιστα μέσα στην εκκλησία. Εκείνο τον καιρό ο πτωχός χωρικός κατάφερε να μάθει ανάγνωση και γραφή και επειδή ήταν αγαθός, οι χωρικοί είπαν το ‘’άξιος, άξιος ’’ και ο δεσπότης τον χειροτόνησε παππά.
Καζούρες έκαναν οι χωρικοί στον αγαθό παππά και δεν τον άκουγαν όταν διάβαζε τας γραφάς, όμως εκείνοι δεχόταν να τους βαφτίζει, να τους παντρεύει και να τους θάβει κανονικά. Τον καιρό εκείνο τον προεκλογικό, οι πολιτικοί εφάρμοζαν την πόλωση προκειμένου να συσπειρώσουν τους οπαδούς. Προκειμένου να την επιτύχουν ‘’έβαζαν φυτίλια’’ στους χωρικούς, αυτοί άναβαν και κόρωναν και καυγάδιζαν μέσα και έξω από τα σπίτια τους, στο τέλος τσακώθηκαν και μέσα στην εκκλησιά. ‘’Ειρήνη υμίν διαβόλοι’’ έκραξε ο παππάς που άφησε αγανακτισμένος το ευαγγέλιο, ‘’Ειρήνη υμίν διαβόλοι’’ έκραξε και στο καφενέ της πλατείας όταν μαζεύτηκαν τα κομματικά στρατά για να αντιπαρατεθούν.
Τα χρόνια πέρασαν και ήρθαν οι Νεοέλληνες… και έμειναν οι παλαιοκομματικοί εθνοσωτήρες να βάλουν το... ίσιο στην…. θέση του, όμως η τεχνολογία τους έδωσε άλλο βήμα, βήμα ηλεκτρονικό. Άλλαξε η εικόνα, από καφενές έγινε Τ.V και ιστοσελίδα, αλλά δεν άλλαξε η ουσία, ανίερες συζητήσεις και διαπληκτισμοί, ο ένας βρίζει τον άλλον, ο ένας ξεβρακώνει τον άλλον και με δεινότητα ρητορική κάνουν το στραβό ίσιο και το ίσιο στραβό. Έτσι ο τηλεθεατής απορεί και αμφιβάλει και τρέμει η καρδούλα του γιατί ζούμε κρίσιμους καιρούς και αν κάνει αυτή τη φορά λάθος στην κάλπη μπορεί να γίνει κουλοχέρης. Το χειρότερο είναι ότι παλαιότερα ο προπαγανδιστής κρατιόταν πίσω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού, αλλά τώρα με την τηλεόραση τρυπώνει μέσω της τηλεόρασης στο σαλόνι. Έτσι δεν τολμάς να ανοίξεις την συσκευή γιατί κατακλύζεται από σκουπίδια. Φωνές, διακοπές διαξιφισμοί διατυμπανισμοί, κοκορομαχίες, λεκτικές συμπλοκές, μάτια κάρβουνα αναμμένα, γλώσσα γλωσσοδιάρια, γλωσσάδες και γλωσσέτες που κόβουν οι γλώσσες τους 100 λέξεις στο δευτερόλεπτό και φαρμακίτες με τη μούρη κάρβουνο αναμμένο από την εμπάθεια.
Το χειρότερο είναι η επανάληψη. Οι ίδιες μούρες βγαλμένες σαν φαντάσματα από το εφιαλτικό εκείνο παρελθόν. Το παρελθόν του ‘’ανήκομεν εις την Δύσην’’ και όχι ‘’είμαστε Δύση’’, γιατί έτσι έκαναν την μοιρασιά οι δύο νικητές του Β’ Παγκ. πολέμου. ‘’Ανήκομεν’’ ίσον είμαστε υποτελείς, είμαστε αποικία της Δύσης ήθελαν να πουν, κατά τα πρότυπα της Αρχαίας Αθηναϊκής Κοινοπολιτείας και ενώ άλλοι κάνουν το κουμάντο, άλλοι στα τηλεπαράθυρα, μαριονέττες και παπαγαλάκια παλαιοκομματικά φωνασκούν. Φωνασκούν ουρανομήκεις κραυγές και επαίρονται για το ένδοξο παρελθόν τους αλλά δεν κοκκινίζει κανένας, ούτε για τις μίζες των εξοπλιστικών και των λοιπών ούτε για το Βατοπαίδι ούτε για τα ‘’λεφτά που υπήρχαν’’ αλλά κανένας δεν εμπόδισε την φυγή τους . Ούτε για τις πυραμίδες κοκκινίζουν, άλλη συμφορά πάλι αυτές. Εδώ έχουμε τον υπουργό που προκειμένου να εξασφαλίσει και στο μέλλον την χρυσή του καρέκλα, χαϊδεύει την κοιλίτσα των ελάχιστων υφισταμένων του και εκείνοι την υφιστάμενη διαστρωμάτωση της πυραμίδας μέχρι που φθάνουν στην βάση, τον λαό που του χαϊδεύουν τα αυτάκια για την ψήφο όπως ο βουκόλος την αγελάδα για να του κάτσει να την αρμέξει. Αυτό επαναλαμβάνουν οι παλιές φθαρμένες μορφές που βλέπουμε καθημερινά για μία τεσσαρακονταετία. Σαράντα χρόνια διορθώνουν το εκπαιδευτικό και το υγειονομικό, άλλα τόσα τη διαφθορά, το ασφαλιστικό και την γραφειοκρατία και ακόμη δεν είδαμε τους επενδυτές. Αφού όμως εμείς εδώ που τα λέμε χωρίς να χαϊδεύουμε αυτάκια δεν μπορούμε ‘’να ξεχωρίσουμε το παλιό και φθαρμένο από το νέο, ας απαιτήσουμε τουλάχιστον να εφαρμόσουν την παραίνεση του αγαθού παππά. ‘’Ειρήνη υμίν διάβολοι’’.
Να ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ. Να ηρεμήσουν οι γλωσσάδες και οι γλωσέττες και να είναι βέβαιοι ότι στο σημείο πολιτικής πείρας που μας έφερε η τεσσαρακονταετία της συμφοράς μπορούμε να διακρίνουμε την στρεψιδικία και την δημαγωγία από την ήρεμη και διαυγή ρητορική. Η χρυσή εποχή των δημαγωγών πέρασε ανεπιστρεπτί καθώς και η πυραμίδα του κομματικού στρατού της ιδιοτέλειας. Είναι η εποχή που πρέπει να επιτύχουν ‘’το μέτρον το άριστον’’ Διαφορετικά επί ματαίω θα εξακολουθήσουν να πριμαντονίζουν και να κοκορομαχούν ενώ στο διπλανό στάδιο θα μάχονται και θα αριστεύουν οι ικανοί.
- Προσθήκη νέου σχολίου
- 1469 εμφανίσεις